Nog maar een maand en dan voed ik mijn dochter een jaar zelf. Ik had van tevoren nooit bedacht dat ik het zo zou willen, het is gewoon zo gelopen. Ik ben van plan het daarna langzaam af te bouwen, omdat ik het dan wel mooi geweest vind en mijn kind inmiddels hoeveelheden vast voedsel wegstouwt waar een gemiddelde bouwvakker zijn petje voor afneemt.
Ik ben er trots op dat het me voor de tweede keer gelukt is om haar zelf te voeden. Mocht je nu af haken omdat je denkt: dit wordt weer zo’n artikel waarin iemand die borstvoeding geeft zichzelf de hemel in prijst, dan wil ik je vragen om tóch nog even door te lezen!
Inmiddels zijn wij moeders op een punt beland dat we ons qua voeding bijna niet meer durven uit te spreken over onze keuzes. Omdat we bang zijn om veroordeeld te worden. Ik heb het gevoel dat dit voornamelijk speelt bij vrouwen die voor flesvoeding hebben gekozen. Heel vervelend en vooral, héél onnodig. Wat mij betreft zou je je alleen druk mogen maken om fles- of borstvoeding als…
1. het je eigen kind betreft 2. je van plan bent het zelf op te drinken.
In alle andere gevallen zou ik graag willen zeggen: waar bemoei je je mee?
Last van meningen
Ook als langvoedster heb ik last (gehad) van de borstvoedingsmaffia, waarmee ik maar wil aangeven dat het opdringen van een mening voor niemand leuk is. Borstvoeding geven wordt tot en met zes maanden als iets normaals beschouwd. Voed je na die tijd nog door dan krijg je al snel vragen. Mensen willen weten hoe lang je nog doorgaat, hoe lang je al voedt en of het geen gedoe is om elke dag je kolf mee naar werk te slepen. Op die momenten durfde ik me niet uit te spreken. Niet écht. Op dat soort vragen antwoord ik vaak dat het me makkelijk af gaat, dus dat ik er daarom voor kies. Dat het haast geen moeite kost en dat ik het nog maar eventjes ga volhouden en dat het dan lekker klaar is.
Ik probeer er op zo’n moment alles aan te doen om te voorkomen dat mensen denken dat ik ‘zo’n radicale’ ben. Ik wil niet dat mensen denken dat ik elke moeder wil opdringen om borstvoeding te geven. Dat ik neerkijk op mensen die niet voor borstvoeding hebben gekozen, om wat voor reden dan ook. Dat ik lang borstvoeding geef aan mijn kind, wil nog niet zeggen dat ik een ander veroordeel om wat hij aan zijn kind geeft. (Tenzij je je kind motorolie geeft ofzo, dan veroordeel ik je wel, en hard ook.)
Niet altijd makkelijk
Terwijl de waarheid is dat het niet altijd makkelijk gaat. Dat er soms periodes zijn waarin ik me suf drink aan speciale thee om mijn productie op gang te houden, dat er periodes zijn geweest waarin ik ’s avonds laat nog met mijn kolf in de weer moest om voldoende melk bij elkaar te sprokkelen en dat ik soms die klotekolf het liefst de hoek in schop. Het gaat niet vanzelf, maar het gaat wel en daarom wil ik het tóch graag volhouden. Mijn kind doet het er goed op, ik geniet ervan om het te kunnen geven aan haar.
Laten we afspreken dat niemand bang hoeft te zijn voor welke moedermaffia dan ook. We hebben met z’n allen één groot gezamenlijk belang: het welzijn van onze kinderen. Hoe een ieder daar invulling aan geeft, borst of fles, moet ieder lekker voor zich weten.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Esther, 29, is getrouwd en moeder van twee prachtige dochters. Ze is online redacteur bij een bekend tijdschrift voor kinderen en in haar vrije tijd schrijft ze vaak en graag.
Reageer op dit artikel
reacties (15) Stuur een bedankje