Yes! Je bent zwanger! Al je vriendinnen reageren uitgelaten en zijn misschien wel razend nieuwsgierig. Hoe voelt dat nou, doet het pijn, ben je vaak misselijk, is het moeilijk om dat wijntje te laten staan? Moe, hoezo moe? Vroeger was je voor alles te porren! Moet je nu alweer naar de wc? Aan de ene kant is het speciaal dat je als eerste zwanger bent, maar soms kan het ook eenzaam zijn, omdat ze niet weten wat erin je omgaat. Of viel dat allemaal wel mee?
Wat betreft de vrienden van mijn man: die waren er al iets eerder bij, dus daar kon ik het een en ander afkijken en vragen. Maar wat betreft mijn vriendinnen: die waren er allemaal behoorlijk laat bij en was ik de eerste.
Mijn kinderwens was nooit zo uitgesproken. Toen ik nog een kind was, wilde ik er het liefst vier, want enig kind zijn zoals ik, vond ik soms saai. Maar eenmaal afgestudeerd en druk aan het werk, was het onderwerp kinderen ver naar de achtergrond geschoven. Totdat ik 30 werd. Ineens vanuit het niets begon het te kriebelen. Geen flauw idee waarom, maar ik was vastbesloten om voor mijn 35e twee kinderen te krijgen.
Eenzaam
Ik was nog maar net gestopt met de pil en hop, ik was zwanger! Dat was even schrikken, zo snel had ik het nu ook weer niet verwacht. Mijn omgeving was heel erg enthousiast. Mijn vriendinnen waren ook heel blij voor me. Maar toen ging het mis: ik kreeg een miskraam. Natuurlijk kreeg ik veel meelevende reacties, maar naar verloop van tijd voelde ik me een beetje eenzaam. Ik kon met geen van mijn vriendinnen mijn verdriet echt delen. Iedereen ging al vrij snel weer naar de orde van de dag en ik bleef een beetje in mijn verdriet hangen… Ik denk dat het misschien ook wel aan mezelf lag, want ik wilde ze ook niet de hele tijd lastig vallen met mijn gezeur, terwijl ze dat misschien helemaal niet erg hadden gevonden.
Zwanger
Gelukkig ging het redelijk snel weer goed, want op het moment dat ik vond dat we het weer moesten proberen, was ik direct zwanger. Blijdschap alom, van iedereen en ook al was ik nu de eerste van mijn vriendinnen die met een bolle buik rondliep, op dat moment had ik niet het gevoel dat ik eenzaam was. Ik had het gevoel dat ik bij iedereen terecht kon met mijn verhaal. Ach, ik kon iets minder vaak mee met een etentje, omdat ik behoorlijk last had van misselijkheid en overgeven, maar er was begrip en ik heb nooit het idee gekregen dat ze mij en mijn zwangerschapsverhalen beu waren.
Oproep
Het kan natuurlijk ook anders gaan. Soms kun je je echt eenzaam voelen omdat je het gevoel hebt dat jullie levens behoorlijk uit elkaar groeien. Omdat je vriendinnen echt andere interesses hebben, nog in een hele andere levensfase zitten, omdat ze bijvoorbeeld nog maar net een baan hebben of een relatie hebben. Dan is het jammer dat je het gevoel hebt dat je met jouw verhaal niet echt bij ze terecht kan omdat ze er (nog) niets mee hebben.
Ben/was jij de eerste van je vriendinnen die zwanger is/was? Vind je dat leuk of valt dat een beetje tegen? Voel je je eenzaam of juist niet? We zijn benieuwd naar jouw verhaal voor een artikel op Babybytes.nl. Laat een reactie hieronder of op de Facebookpagina achter of mail naar chantal@babybytes.nl.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (9) Stuur een bedankje