Met hoge koorts lig je naast me op de bank. Rode blosjes op je wangen. Je ligt met glazige ogen naar een filmpje op televisie te kijken terwijl je af en toe moppert dat je hoofd zo’n zeer doet.
Als mijn kinderen ziek zijn besef ik soms ineens hoe broos het leven is. En hoe ongelofelijk lief ik ze heb. Oké, dat zie ik ook wel als ze niet ziek zijn hoor… Maar terwijl ze daar zo tegen haar koorts ligt te vechten, raakt het me ineens wat een hel het moet zijn als je kind écht ziek is. Als je kind door ziekte nooit meer ‘zichzelf’ zal zijn en je niet weet of ze dit jaar wel jarig zal worden…
Ook in mijn omgeving komt dat voor en het raakt me nu extra omdat ik weet dat er een klein ventje nu op de IC voor zijn leven ligt te vechten. Mijn hart huilt voor de ouders die dat mee moeten maken… Hoe doe je dat? Hoe hou je vol? Hoe zorg je ervoor dat je niet in één grote paniekbel verzeild raakt? Alleen het idee maakt namelijk al dat ik bijna niet kan ademen… laat staan als je het mee moet maken…
Ik weet dat een lichaam en geest prachtig kunnen werken en ze je op een soort ‘overlevingsstand’ gooien waardoor je gewoon maar door gaat en van moment tot moment leeft. “Je moet wel”, hoor je mensen dan zeggen...
Nederig en dankbaar
Terwijl ik hier op de bank zit met dat warme lijfje tegen me aan maakt die gedachte me ongelofelijk nederig en dankbaar. Dankbaar dat ik moeder mag zijn van twee prachtige donderstenen. Dankbaar dat ik dit avontuur met hen mee mag maken. Dankbaar voor alle knuffels, kussen, driftbuien, slapeloze nachten en die ongelofelijke pure liefde. En dankbaar dat het moppie naast me alleen maar een griepje heeft.
Terwijl we ons voorbereiden op de feestdagen, vier ik stiekem in mijn hart de liefde die elk kind weer met zich mee brengt voor ons ouders. Soms in een broos lijfje, maar met een hart zo sterk.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Rosanne van der Laarse is moeder van twee heerlijke druktemakers en dus ervaringsdeskundige op het gebied van 'ouder zijn'. Ze weet hoe ongelofelijk lastig opvoeden kan zijn, zelfs als alles redelijk 'naar behoren' gaat. Ook weet ze door ruim 13 jaar ervaring in de Jeugdzorg dat dat nog maar het begin kan zijn, en dat veel ouders voor veel grotere uitdagingen staan.
In 2014 is ze gestart met haar praktijk De Kinder- en Opvoedcoach; waar ze coaching en training geeft aan kinderen, jongeren en ouders. Haar missie is haar bijdrage te leveren aan meer gelukkige gezinnen in dit land. Dat geluk zit vaak in de kleine dingen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)