Na het overlijden van je moeder, kan het gemis soms als diepe messteken in je ziel opleven. Pascalle verloor haar moeder ruim twee jaar geleden, maar nu ze zwanger is, wordt dat gemis alleen maar erger. ‘Ze had dit zó graag willen meemaken’.
“Ruim twee jaar geleden werd mijn moeder onverwachts ziek. Een nare hoest verdween maar niet en toen corona uitbrak werd haar langverwachte afspraak bij een longarts uitgesteld. Toen ze uiteindelijk terecht kon, bleek het al veel te laat: ze had uitgezaaide longkanker. Het bleek ook nog eens een zeldzame agressieve vorm te zijn. Ze overleed twee maanden na de gestelde diagnose.”
Stukje van mezelf gestorven
“Het was een afschuwelijke tijd, waar ik me soms geen raad wist met mijn verdriet. Na therapie ging het iets beter, maar op onverwachte momenten kan de pijn van het verlies van mijn moeder hard binnenkomen. Dat hoort er blijkbaar bij, maar ik merk dat het voelt alsof er een stukje van jezelf is gestorven en ik heb daar veel moeite mee. Ik vind het ook lastig om dit met mijn omgeving te delen, want ik krijg soms het gevoel dat ze dan iets hebben van 'komt zij weer met haar verhaal’.”
Lichtpuntje
“Gelukkig is er nu weer een lichtpuntje in mijn leven: ik ben vier maanden zwanger! Ik ben natuurlijk dolblij met dit nieuws. Alles gaat goed, dus ik mag echt niet klagen. Maar toch knaagt er iets wat eigenlijk steeds erger wordt. Ik mis mijn moeder zo in deze fase. Het lijkt nu alsof het verdriet steeds groter wordt, terwijl ik juist zo blij was dat de scherpe randjes er een beetje vanaf gingen.”
Eerste kleinkind
“Mijn moeder had dit zo graag willen meemaken: haar eerste kleinkind. Ze had het er altijd over dat ze er zo naar uitkeek om oma te worden. Dat ze haar kleinkinderen verschrikkelijk zou verwennen en dat ze dolgraag een vaste oppasdag wilde hebben.”
Gemis is enorm
“Ook mis ik het om dingen aan haar te vragen. Had ze dezelfde kwaaltjes als ik? Had ze tips om die te verlichten? Ik mis het om haar snel even te bellen om haar te vertellen hoe de eerste echo ging, hoe de bezoekjes bij de verloskundigen zijn verlopen, om te vertellen dat we bezig zijn met de babykamer... Het gemis is enorm en dat maakt deze periode qua gevoel heel erg dubbel. Ik wil genieten, maar er zit voor mij een zwart randje aan.”
Deel jouw verhaal
Heb jij een verhaal uit het leven gegrepen dat je graag wilt delen? Dat kan! Via dit formulier kun je je verhaal naar de redactie sturen. Als je liever anoniem wilt blijven, kun je dat heel makkelijk in het formulier aangeven. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort op BabyBytes.nl!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje