Er wordt gezegd dat de pijn van de bevalling als sneeuw voor de zon verdwijnt als je je baby in je armen vast mag houden, maar deze BabyBytes-lezeres Pattty heeft die ervaring niet. Sterker nog... 'Als dit bij de eerste was gebeurd, had ik het bij een kind gelaten'.
“Misschien ben ik wel een pieperd hoor, zo voel ik me soms wel, maar een vaginale bevalling vond ik zó tegenvallen, qua pijn vergeleken met de keizersnede die ik bij mijn eerste moest ondergaan. Ik denk zelfs dat ik het bij een kind had gelaten als ik de eerste keer een vaginale bevalling had gehad.”
Zó pijnlijk
“Er zijn niet eens hele gekke dingen gebeurd tijdens mijn vaginale bevalling, maar ik vond het zó pijnlijk. Je hoort zo vaak dat je de pijn vergeet zodra je je kleine in je armen had, dat gaat bij niet op. Ik weet nog héél goed hoeveel pijn het deed. Ik ben die pijn helemaal niet vergeten.”
Kramp
“Mijn dochter kwam twee weken te vroeg. Ik had 's nachts ontzettende krampen, maar er eigenlijk niet bij stilgestaan dat het weeën waren. Toen ik die ochtend naar het toilet ging, verloor ik de bloedprop. Maar nog steeds had ik niet het idee dat de bevalling was begonnen, omdat ik overal had gelezen dat dat nog niet per se betekende dat het inderdaad was begonnen.
Ik ging nog even terug naar bed en ben toen weer in slaap gedoezeld. Na een uurtje werd ik wakker en besloot op te staan. Maar zodra ik rechtop in bed ging zitten, voelde ik wat vocht langs mijn benen lopen. 'Ben ik nu gewoon aan het plassen’ dacht ik nog. Het was namelijk niet overdreven veel en ik had de laatste weken wat moeite om mijn plas op te houden als ik moest hoesten of moest lachen.”
Vruchtwater?
“Mijn man ging naar zijn werk en ik had toch het gevoel dat ik even de gynaecoloog moest bellen om te vragen of dit nu wel oké was. Die vertelde me dat ik naar het ziekenhuis moest komen zodat kon worden gecontroleerd of het geen vruchtwater was, wat ik had verloren.
Tijdens de controle bleek inderdaad dat het inderdaad om vruchtwater ging, dus ging alles ineens in een stroomversnelling: ik moest naar het ziekenhuis om te bevallen! Ik mocht nog even terug naar huis om mijn spullen te pakken en dan werd ik verwacht op de afdeling gynaecologie."
Naar het ziekenhuis
“Maar ik weet niet wat het was: ik maakte niet veel haast. Ik belde mijn man dat hij naar huis moest komen om me te brengen, ik belde mijn ouders zodat zij zich over mijn oudste konden ontfermen, ging nog wat klusjes doen in de babykamer... Toen werd ik door het ziekenhuis gebeld waar ik bleef... Nog geen minuut later kwam mijn man thuis en zijn we direct vertrokken.”
Gillen van de pijn
“In het ziekenhuis installeerden mijn man en ik in de verloskamer. In de kamer ernaast hoorden we iemand heel hard en lang schreeuwen. Op dat moment kreeg ik het wel een beetje benauwd: wat stond me te wachten, én zou ik ook zo hard gillen van de pijn?”
Weeën kwam niet op gang
“Daar kwam ik pas twee dagen later achter. De weeën kwam namelijk niet echt op gang. De eerste avond had kreeg ik weeën, maar die zakten uiteindelijk weg. De tweede avond weer hetzelfde verhaal. Dus werd besloten dat ik de volgende ochtend zou worden ingeleid.”
Ruggenprik
“Om half 11 in de ochtend werd ik ingeleid. In het begin dacht ik dat ik dit allemaal makkelijk aankon, want het was prima te doen. Maar van het ene op het andere moment kwam ik in een weeënstorm terecht. Dat was echt niet leuk: en dat is een understatement. Het was echt verschrikkelijk en wist niet meer waar ik het zoeken moest. Van tevoren had ik besproken dat ik met een ruggenprik wilde bevallen, maar toen ik wilde aangeven dat ik daaraan toe was, werd de gynaecoloog weggeroepen voor een spoedgeval. Toen de anesthesist eindelijk kwam, bleek ik helaas al tien centimeter ontsluiting te hebben en kon ik een ruggenprik wel op mijn buik schrijven...”
Zelf doen
“Ik voelde me voor het blok gezet, maar wist ook: ‘Ik moest het helemaal zelf doen met alle pijn die erbij hoorde’. Het voelde alsof ik uit elkaar werd getrokken daar beneden. Maar na een aantal keer persen was mijn kleine meid er! Gezond en wel!"
Lage pijngrens
“Ik was helaas behoorlijk uitgescheurd en werd meteen gehecht. Allesbehalve prettig. Dat gevoel dat alles daar beneden in de brand stond, staat in mijn geheugen gegrift en mijn kleine meisje in mijn armen kon die pijn helaas niet verzachten. Ik vind pijn echt verschrikkelijk. Ik denk dat ik een lage pijngrens heb... En als ik het met mijn keizersnede vergelijk: daar had ik toch echt een stuk minder moeite mee. Ik denk ook als mijn eerste via een vaginale bevalling was gegaan, dat ik echt bij een kind had gelaten.”
Jouw bevallingsverhaal delen?
Wil jij jouw bevallingsverhaal delen? Dat kan! Heel graag zelfs! Stuur jouw verhaal naar de redactie via dit formulier in en wie weet staat jouw verhaal binnenkort op BabyBytes.nl.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje