Het is je grootste nachtmerrie: dat je bevalt en je weet dat je kindje daarna niet lang meer te leven heeft. Het overkwam Paula een jaar geleden. Na een zwangerschap van 34 weken, overleed haar dochtertje Evy Lynn een uur na de bevalling. Ter nagedachtenis aan haar en twee eerdere miskramen schreef ze een prachtig gedicht.
Paula en haar partner wilden de geboortedag van Evy Lynn op een speciale manier herdenken. Hun pasgeboren dochter overleed aan een nog vrij onbekende ziekte: non immune hydrops fetalis, een aandoening waarbij het hele lichaam als gevolg van een extreem sterke ophoping van vloeistoffen opzwelt. Bij het dochtertje van Paula zat er vocht om de longen heen, waardoor de longen zich maar tot 26 weken konden ontwikkelen en ze daardoor niet kon ademen buiten de baarmoeder. Wat de ziekte bij het Evy Lynn kon veroorzaken, kon helaas niet worden gevonden.
“Waarschijnlijk is de ziekte rond de 26e week van mijn zwangerschap ontstaan. Ik had vlak daarvoor nog een soort pretecho gehad en toen was alles nog in orde. Toen ik weer een echo kreeg bij 33 weken, werd duidelijk dat het mis was. Ik had had zelf niets in de gaten. Wel had ik met 32 weken last van zogeheten ‘spiegelsyndroom’ ofwel Mirror Syndrom, dat betekent dat je dezelfde symptomen als je kind hebt. Ik hield veel vocht vast en kon me amper nog bewegen. Ook mijn buikomvang was groter dan zou moeten zijn en mijn buik voelde keihard aan. Bij de echo werd duidelijk dat het niet goed zat. Helaas hebben ze niet kunnen vinden wat de oorzaak van de ziekte was.”
Herdenken
Precies een jaar na het overlijden van haar dochtertje wilde ze haar op een mooie manier herdenken.
“Ik schreef een gedicht en dat heb ik voorgedragen tijdens een etentje aan mijn familie. Dat was in een pannenkoekenrestaurant op de Veluwe waar ik hele goede jeugdherinneringen aan heb. Ik had haar graag naar die plek willen meenemen.”
Voor Evy (en mijn twee andere sterretjes) Van Paula
*23 juni, Evy's geboortedag*
Ik had vreugdevolle dagen, Verdwaasd van geluk. Een hart overlopend van liefde, Ons leven samen kon niet meer stuk.
Mijn buik was een tempel, Beschermd en bemind. Een oase van rust, Een vellige plek voor een kind.
Ik had dagen van zorgen, Dagen van pijn. Slapeloze nachten, Een leven aan een zijden lijn.
Een contrast zo groot, In slechts weken tijd. Een beklemmend gevoel, Een leven uit lijden bevrijd.
Een engel geboren, Uit een lach en een traan. Zo zacht en zo licht, Die voor eeuwig als ster aan de hemel zal staan.
Leven en dood, Verstrengeld in elkaar. Samen voor altijd verbonden, Vrede en liefde als troostend gebaar.
Onze tijd zal komen, De ziel wordt bevrijd. Een liefdevolle hereniging, Weer samen voor altijd.
Toekomst
De kans dat bij een volgende zwangerschap iets mis is met het kindje, is nu iets groter dan gemiddeld, maar dat weerhoudt Paula niet om opnieuw zwanger te worden.
“We zijn er nog niet heel erg mee bezig. Het komt wanneer het komt. Het gaat nu op en af. Veel praten helpt. Haar kamertje hebben we ook nog in tact gelaten. Het is een plek waar we kunnen herdenken. Dat geeft vrede en rust.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (0)