Wie doet dat nou niet: je voorstellen hoe jouw bevalling eraan toe zal gaan. Je maakt misschien wel een heel plan ervoor om je zo goed mogelijk voor te bereiden. Maar er zal altijd wel iets zijn waar je géén rekening mee hebt gehouden. Zoals BabyBytes-lezeres Petra: ‘Ik had gedacht dat de weeën zouden lijken op erge menstruatiekramp maar daar leek het in de verste verte niet op.’
Bevallingsverhalen
“Toen ik zwanger was, las ik een hele berg bevallingsverhalen. Op fora, websites en boeken. En natuurlijk krijg je gratis van iedereen haar bevallingsverhaal te horen als je zwanger bent. Ik vond dat laatste dus ook niet erg. Iedereen heeft een (totaal) andere bevalling dus je zal toch echt af moeten wachten hoe het bij jou loopt. Maar ik vond het wel fijn om veel verhalen gehoord te hebben. Ik dacht dat ik dan niet echt meer verrast kon worden aangezien ik over zo'n beetje alle mogelijkheden en belevingen had gelezen.
Tot mijn eigen bevalling begon. Ik wil mijn verhaal graag kwijt omdat ik wil vertellen hoe het ook kan gaan en ik hier nooit iets over gelezen had (misschien andere mensen wel, maar ik ben dit echt niet tegengekomen tussen de tientallen verhalen).”
Enorme pijn
“’s Ochtends verloor ik de slijmprop met een klein beetje bloed. De dagen ervoor verloor ik ook delen van de slijmprop en ik wist dat het niks zei over wanneer de bevalling zou gaan beginnen. Ik was dus niet per se gealarmeerd. Ik ging de was doen, ik was 39 weken zwanger en ik voelde ineens enorme pijn in mijn onderbuik als ik liep. Toen ik ging zitten, werd het direct een stuk minder. Ik dacht niet echt aan weeën, omdat dit wel heel atypisch is voor weeën. Normaal gesproken zijn weeën niet gevoelig voor wat je doet, ze komen en gaan gewoon ongeacht je houding.”
“Gedurende de dag kreeg ik steeds wat pijnsteken, nog niet zo heel erg maar wel redelijk pijnlijk. 's Middags ging ik toch maar eens timen. Er zat zes minuten tussen en de pijn duurde ongeveer een minuut. Ik ging toen toch een klein beetje rekening houden met een naderende bevalling.”
Elke keer als ik me bewoog
“Ik was heel de dag op pad en zeker zodra ik bezig was, voelde ik niet zo heel veel. Ik had gelezen dat het weer toe kon nemen als je rustig onder de douche stond, maar dat gebeurde niet. Toen ik 's avonds een uur op bed ging liggen om even rustig goed te kunnen timen, was er toch een heel regelmatig ritme van weeën aan de gang. Ik twijfelde zelf echter nog steeds enorm of het wel weeën waren, want ze kwamen namelijk ook zodra ik opstond, of een andere beweging maakte. En dat herkende ik niet van de beschrijving van weeën.”
“De verloskundige kwam en ik bleek een centimeter ontsluiting te hebben en de baarmoedermond was al volledig verstreken. Dus toch!
Beweging zorgde voor extra pijnlijke weeën
Daarna werden de weeën heel snel en erg intens qua pijn. Ik werd ontzettend misselijk van de pijn en moest overgeven. Maar het opvallende was dat ik telkens weeën kreeg als ik me bewoog. Dat was nieuw voor mij! Daar had ik echt nooit van gehoord. De weeën kwamen in een mooi regelmatig ritme, maar zodra ik me bijvoorbeeld omdraaide op de bank, op stond, ging zitten, etc., kreeg ik daar nog extra weeën van. Aangezien de pijn nu al eigenlijk onhoudbaar erg was (ik kon met twee centimeter al niet meer blijven staan tijdens een wee), bleef ik maar zo rustig mogelijk zitten. De pijn voelde als messteken en voelde echt als een ‘aanval’. Ik had meer gedacht dat de weeën zouden lijken op erge menstruatiekramp maar daar leek het in de verste verte niet op.”
Niets werkte
“Ik kon gelukkig wel rustig blijven en raakte niet in paniek. Ik had veel gelezen over hypnobirthing; daar begreep ik nu helemaal niets meer van. Ik was rustig en ontspannen maar dat maakte de pijn echt niet minder. Ook het puffen werkte niet. Ik deed het wel, maar het hielp niet om door de wee heen te komen. Ik was ver van de wereld, maar het voordeel van de krachtige weeën was wel dat de ontsluiting snel vorderende.
Na acht uur mocht ik persen en binnen een halfuur was onze lieve meid er. De uitdrijvingsfase viel dan juist weer mee! Deze weeën deden veel minder pijn en voelden wel meer als menstruatiekrampen.”
Uitdrijvingsfase viel mee
“De uitdrijvingsfase viel mij dus enorm mee, maar ik had niet gerekend op zulke extreem pijnlijke weeën, die ook nog eens extra opgewekt werden als ik me bewoog. Vanaf twee centimeter was het al bijna niet te houden. Daarna werd het erger, maar er was niet echt een geleidende schaal zoals ik verwacht had.
De verloskundige gaf aan dat ze het wel een keer had gezien dat iemand weeën kreeg van beweging, maar het was in ieder geval redelijk zeldzaam. Mijn baarmoeder reageert blijkbaar erg gevoelig. Ik had ook tijdens de zwangerschap al heel vaak harde buiken door van alles en nog wat.
Al met al was het erg heftig, maar toch ga ik zeker voor een tweede! Misschien dan wel met ruggenprik...”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje