Ik heb een 2-jarige dochter die ontzettend lief, grappig en creatief is en die meer dan prima haar grenzen kan aangeven. De fase van peuterpuberteit is behoorlijk aanwezig. Zeg ik zwart, wil zij wit. Zeg ik links, gaat zij rechts. Moet ze in de buggy, dan wil ze lopen. Heb ik de buggy niet bij me, wil ze niet lopen enz. Gewoon zoals veel peuters dat doen dus.
NEE!
Het belangrijkste in het peuter-probleem is het woordje ‘nee’. Want dit woord werkt als een rode lap op een stier. Nu is het zo dat ik in de supermarkt regelmatig ‘nee’ zeg. Sta ik bijvoorbeeld bij de afdeling pasta en madame ziet Dora-macaroni dan hoor ik ‘ikke hebben’. Ziet ze ijsblauwe of roze waxinelichtjes dan gaat ze los want echt álles wat roze of ijsblauw is wil ze hebben. (Het is trouwens dat ik haar zelf heb gedragen, want anders zou ze een dochter kunnen zijn van Elsa van Frozen. Terug naar de casus.)
Lopen we langs de broodafdeling dan moet er een croissantje of een tompouce in mijn mandje. En dan volgt het woordje ‘nee’. Onze dramaqueen stort zich daarop al krijsend ter aarde en ik kan je melden dat de vloer bij de Jumbo vakkundig wordt schoongehouden door onze dochter. Het kan niet anders of ze weet hoeveel tegels er liggen. Negeren van dit gedrag is dan mijn tactiek. Ik doe alsof ik haar niet hoor en loop rustig verder. Na enkele lawaaiige minuten kiest ze meestal eieren voor haar geld. En if not; dan gaat ze horizontaal mee richting de fiets of auto. En ik wil bij dezen iedereen verzoeken mee te gaan in de negeren-tactiek!
Tot op dit moment word ik regelmatig ongevraagd aangesproken door wildvreemden met goede bedoelingen. ‘Heel goed moeders, laat haar niet winnen’ of ‘Is dat uw dochter hier twee gangen verderop, ze ligt namelijk op de grond.’ O ja joh? Ook echt gehoord bij de broodafdeling – ik woon in Brabant- ‘ Gif dat meske toch een croissantje, dan bende er vanaf’. No way. Ik onderhandel niet met mensen onder de achttien en ik geef potverdorie helemaal niks, want van een beetje grenzen bieden is geen enkel kind slechter geworden. Luisteren naar volwassenen, daar is niks mis mee. Of willen we over vijftien jaar ook in Brabant een tuigvlogster?!
Erger nog zijn de meewarige of geïrriteerde blikken van andere mensen. Of mensen die tijdens een driftbui tegen de hoofpersoon gaan praten. Namens meerdere moeders vraag ik om dit niet te doen. Wil je je toch mengen dan zou het fijn zijn als je mijn dochter (of andere dwarsliggers) aankijkt met een blik die Louis van Gaal tijdens een persconferentie uitstraalt: Boos. Streng. Dominant. Tot hier en niet verder. Vreemde ogen kunnen wel eens dwingen namelijk.
Bij voorbaat dank.
Oh ja; uiteraard heb ik alle opvoedregels al toegepast: Voorbereiden, afspraken maken, laten helpen, etc.. Deze werken soms wel, maar niet ALTIJD.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Carolijn, 37 jaar. Getrouwd en moeder van Mats en Kaat.
Jarenlang gewerkt in de zorg voor kinderen met ernstige gedragsproblemen, en sinds een jaar werkzaam als freelance schrijver journalist zo u wilt.
Je kunt mijn teksten lezen op Babybytes, in Fabulous Mama, Telegraaf Vrouw, en bij een hoop zakelijke opdrachtgevers waar je niets aan hebt.
Twee keer per maand zal ik een bijdrage leveren aan het vernieuwde Babybytes. Een column, een artikel of een ander soort tekst.
Wil je graag dat ik over een bepaald onderwerp schrijf? Jij vraagt, ik schrijf. Onder het mom van 'vertel nog eens over...'
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje