Onze (nog even!) anonieme columniste heeft een sterke kinderwens. In haar vorige columns konden we lezen hoe de weg naar een nieuwe zwangerschap haar vergaat. Vandaag een verhaal over een foutje. Iets dat ons állemaal kan overkomen. Dus lees en leer ;-)
De telefoon piept en het scherm licht op met een whatsappje van de buurvrouw: 'Heb je tijd voor een wijntje?' Tijd heb ik wel, maar ik ik zal het wijntje moeten afslaan, aangezien ik en mijn wederhelft hebben afgesproken dertig dagen niet te drinken. Ik kan het niet maken stiekem bij de buurvrouw een wijntje te nuttigen, terwijl hij thuis onder protesterend gemopper de Belgische biertjes zo ver mogelijk achterin - en uit het zicht - in de voorraadkast plaatst onder het motto 'uit het oog, uit het hart'. Ik app de buurvrouw dat ik wel even langs kom, maar dan voor een limonade en voeg er meteen een deprimerend post-scriptum aan toe: 'Ik ben niet zwanger'.
De dertig nuchtere dagen is de volgende stap in mijn grote vruchtbaarheids-plan. Desperate times, call for desperate measures. We zijn inmiddels alweer vijf maanden bezig en vorige maand ben ik gezwicht voor de ovulatie-testen, weliswaar de budget-versie van de action. Met behulp van een online calculator berekende ik wanneer ik ongeveer mijn eisprong zou hebben en rond die periode begon ik met het testen. De eerste vier testen bleven angstvallig wit en even was er twijfel of ik überhaupt nog wel een eisprong zou krijgen. Maar de vijfde- en allerlaatste test was raak. Twee prachtige donkere strepen verschenen in de kleine venstertjes. Dolgelukkig draafde ik de trap af en schoot een aantal foto's met mijn telefoon. Ik moest mijn vriend natuurlijk meteen laten weten dat ik vruchtbaar was en hem en passant voorbereiden op het drukke weekend wat voor ons lag. Met een paar grafische emoticons maakte ik mijn passionele intenties op originele wijze duidelijk... 'Send!'... Ik glunder nog een beetje na over mijn creativief gebruik van smileys tot... Shit! De familie-app! Delete! DELETE!!! Maar het is al te laat...
Binnen een luttele seconde reageert mijn moeder, die op haast symbiotische wijze vergroeid lijkt met haar telefoon en tot overmaat van ramp de ovulatie-test niet van een zwangerschapstest weet te onderscheiden. Shit... Shit... Shit..
Het hoge woord is er inmiddels uit - hoewel sommige al een vermoeden hadden - dat we aan het proberen zijn voor baby nummer twee. Die avond voel ik bijna de aanwezigheid van mijn moeders geest in onze slaapkamer en ik hoor - op zeer anti-climactische wijze - haar stem die de bemoedigende woorden spreekt die ze eerder die dag via de app verstuurde. En nu mijn moeder het weet, weet de helft van mijn kennisen het ook. Ik besluit daarom dat ik ook heus mijn frustraties wel kan ventileren bij de buurvrouw. Zij kan nu tenslotte ook wel bij het niet zo exclusieve clubje van ingewijden die bekend zijn met onze baby-plannen.
Ik was er eigenlijk stiekem ook van overtuigd dat het deze maand raak zou zijn. Maar helaas. Zelfs eerder dan verwacht deed de rode vloed der teleurstelling zich aan en beginnen we weer opnieuw. Maar met hernieuwde krachten en onverminderde moed beginnen we aan een nieuwe maand terwijl ik ondertussen mijn hoopvolle moeder moet teleurstellen 'Nee, sorry. Ik ben niet zwanger...'
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
 anonieme columniste heeft een sterke kinderwens. Lees het hele artikel op Babybytes.){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (5) Stuur een bedankje