‘Waarom één kind: is dat bewust of min of meer gedwongen?’ Nadat we een tijd geleden deze oproep deden, kregen we het verhaal binnen van Angela. Ze vertelde openhartig waarom ze uiteindelijk hebben gekozen voor één kind.
“Wij hebben afgelopen week de keuze gemaakt om het bij onze zoontje van bijna twee te houden. Ja, het doet soms zeer. Maar ook weer niet. Het is dubbel. Maar ook weer niet.”
Miskramen
“Na vijf miskramen voor de geboorte van ons zoontje, (en met 18 weken in de zwangerschap van ons zoontje een bloedpropje in mijn teen) blijk ik het antifosfolipiden syndroom (APS) te hebben. Waardoor al die miskramen voordat mijn zoontje werd geboren dus altijd zijn voorgevallen. Tijdens mijn zwangerschap klontert mijn bloed en heb ik extra kans op bloedpropjes. Die zijn dus altijd mijn baarmoeder ingeschoten.
Bij mijn zoontje had ik de mazzel gehad dat het in mijn teen is geschoten. Wel moest ik me vanaf 18 weken dagelijks spuiten met bloedverdunners. Dat was echt verschrikkelijk. Twee maanden na de bevalling moest ik medicatie slikken. Als ik nu weer zwanger zou worden, moet ik mij vanaf dag één weer spuiten. Ook zijn er door mijn ziektebeeld altijd extra risico's met de zwangerschap voor zowel mij als voor het kindje.”
Gezondheid gaat voor alles
Het is goed zo. Het is soms dubbel, want we gunnen ons zoontje ook een broertje of zusje, maar gezondheid gaat voor alles. Bovendien het heeft ook weer voordelen. Voor ons. We hechten veel waarde aan onze vrijheid, we kunnen nu weer meer gaan en staan waar we willen en dat is misschien wat makkelijker met één kindje.”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)