Het leven van Romee (34) is een feestje. Regelmatig belandt ze spontaan op feestjes met collega’s en vriendinnen of gaat ze leuke dingen doen met haar vriend. Romee: “Van de laatste avond stappen kan ik me weinig herinneren, behalve dat ik in een tuktuk Amsterdam door gefietst ben, in een gay bar ontzettend veel gelachen heb met een collega en dat ik flink dronken ik het bed van haar zoontje, die op dat moment niet thuis was, in slaap viel... Om 6:00 uur lagen we in bed en 8:00 uur ging mijn wekker”.
Misselijk
“Die dag was ik zo ontzettend misselijk, echt ongekend. Maar ja, zoveel gedronken… Na een dagje rust zal het wel weer goed komen. Ik ben naar mijn paard gegaan bij de stal, hele stal onder gekotst en toch maar naar huis gegaan. Thuis aangekomen heb ik mijn beste vriendin gebeld en verteld over de stapavond. Het viel mij op dat mijn borsten ontzettend pijn deden en echt super gevoelig waren.”
Niks door
“Super naïef, maar ik had niks door. Ik ben namelijk nooit het meisje geweest dat droomde over een bruiloft, zwangerschap, het hele huisje, boompje, beestje verhaal. Mijn toenmalige vriend wel, maar hij had het een beetje laten varen door mij. Mijn beste vriendin gaf de tip om toch maar even een test te halen, aangezien ik misselijkheid was en last had van mijn borsten”.
Toch maar een test
“Diezelfde middag de test gedaan en jahoor, een dikke vette streep. Zwanger... Mijn toenmalig vriend keek mij vol ongeloof aan en mijn eerste reactie was: ‘Als je maar niet denkt dat ik mijn paard nu ga verkopen’. Daarna hebben we huilend van vreugde zijn ouders, mijn vader en mijn beste vriendin opgebeld. Iedereen was helemaal happy... Zwangerschap verliep oké. De eerste 20 weken veel gespuugd maar dat vond ik niet erg. Ik was erg bang om dik te worden, ik was namelijk al niet de slankste”.
Depressie
“Tijdens de zwangerschap heb ik twee keer in het ziekenhuis gelegen in verband met een te hoge bloeddruk. Uiteindelijk werd in december om 15:54 mijn kereltje geboren. Wat zat ik op een blauwe wolk, echt ongekend. Helaas in het verleden een ernstig zieke moeder gehad, scheiding van mijn ouders meegemaakt en het overlijden van mijn moeder. Hierdoor kwam ik na zes maanden met een zware depressie thuis te zitten. Een jaar later kwam mijn partner met PTSS thuis te zitten...”
“Wat is het dan zwaar om elkaar te steunen, maar altijd vroeg ik hoe het met hem ging en nam ik de zorg volledig op me van die kleine man... Mijn partner ging na drie maanden weer volop aan het werk maar iets was anders. Toch heeft hij mij ten huwelijk gevraagd met een glimlach en een traan op zijn gezicht... Het zou ons jaar worden. Beide gezond, kind van inmiddels drie jaar gezond, uit de BKR en samen zouden we een huis op onze naam hebben. Ik had ineens toch dat huisje, boompje, beestje waar ik stiekem toch altijd van gedroomd heb”.
Opeens hield hij niet meer van me
“Tot een paar dagen voor Valentijnsdag... Opeens hield hij niet meer van me en ‘er was eigenlijk niets meer aan te doen’. Tuurlijk heeft iedereen wel eens issues, maar nooit is het mij verteld dat het zo slecht ging. De volgende dag meteen urgentie aangevraagd voor een huis en een ouderschapsplan opgesteld. Ik moest en zou die kleine man een veilig plekje geven om in op te groeien. In augustus kregen we de sleutels van ons huis en moesten we met 1500,- euro een volledig huis inrichten. Ik kreeg niet meer dan 1000,- euro en twee meubelstukken van hem mee voor mezelf en de kinderkamer. De rest moest ik allemaal van die 1500,- euro doen. Behang, verf, vloer, bedden en kasten…”
Woede
“Hoe ik het heb geflikt geen idee, maar ik heb inmiddels een ingericht huisje voor mij en mijn zoon van bijna vier. Mijn ex heeft een goed gevulde spaarrekening en huis met 200.000 euro overwaarde. Omdat ik nog teveel hoop had op een verzoening, heb ik nooit de stap naar de rechter gemaakt om te halen waar ik misschien recht op had. De stap naar de psycholoog weer gezet, want na dit alles zit ik helaas weer in een diep dal... Ik hoop er echt uit te komen en mijn woede naar hem kwijt te raken”.
Nooit meer
“Mijn kleine mannetje verdient namelijk een gezonde moeder en iemand die er altijd voor hem kan zijn. Tot die tijd slapen we samen in mijn bed en hebben we ons gezinnetje. Niemand anders komt er nog bij. Het zal mij nooit meer gebeuren dat ik zo in de zeik word genomen en zo word behandeld na een relatie van veertien jaar. Ik heb opleidingen en een rijbewijs betaald voor hem. Ik heb voor hem gezorgd, volledig het huishouden gerund en een kind verzorgd zonder hulp... Nooit meer zal iemand mij nog zoveel pijn kunnen doen”.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
 is een feestje. Lees het hele artikel op Babybytes.){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (0)