Sinds IKEA een soort van familiebed geïntroduceerd heeft hoor ik er steeds meer mensen over: een superdepuper groot bed waar jij en je partner in kunnen, maar ook jullie één, twee of eventueel drie kinderen. Oftewel: co-sleeping.
Toen een vriendin lachend zei dat ze dat ‘echt iets voor mij!’ vond, moest ik me toch even op mijn achterhoofd krabben. “En waarom dan wel?”, vroeg ik een tikkeltje geïrriteerd. “Nou, die van jou zijn best vaak ziek geweest, kun je gewoon met z’n allen pruttelen en toch lekker liggen.” Dus.
Gemis Maar goed, naast dat ik vooral vind dat je moet doen wat goed voor jou/jullie voelt zou ik persoonlijk nooit, wat mijn vriendin ook zegt, voor zo’n familiebed gaan. Ik vind niet dat de kinderen nooit bij me in bed mogen, maar ik weet zeker dat ik ze er niet altijd tussenin wil! Als het even meezit wordt er namelijk meer gedaan in dat bed dan rustig slapen: knuffelen, vrijen, ’s avonds nog even tv kijken of een boek lezen. Dat zou ik dan allemaal op moeten geven. In ieder geval in bed. No way José!
Wanneer wel? Maar tegen kinderen in bed ben ik ook niet. Niet als het bij tijd en wijle is. Wat zou er nou mis zijn met als je kindje bang is of ziek is en het wil even bij je in bed liggen? Hoe warm, lief, heerlijk troostend kan het zijn om zo dicht en veilig bij je papa en mama te zijn? Zolang je benoemt dat het een uitzondering is en dat hij of zij de andere nachten weer in het eigen bedje hoort te slapen, kan het geen kwaad. En ook hierin zijn de meeste dingen een fase: angsten, dromen, ziektes.
Troost Als een kind echt behoefte heeft aan veiligheid en troost dan vind ik dat je dat moet proberen te geven als ouder. En houdt dat in dat hij of zij een aantal nachten bij je in bed kruipt, so be it. Zolang het jouw nachtrust en relatie niet verstoort, vind ik persoonlijk dat daar echt niets op tegen is. Ik denk dat het zelfs iets heel moois kan zijn. Je kind veiligheid en troost bieden als het dat nodig heeft, dat is een van de mooiste dingen die je als ouder kunt doen. Dat soort dingen zorgen ervoor dat je kind vertrouwen in jou krijgt. En vervolgens vertrouwen in zichzelf en de wereld om zich heen. Dat is toch een geweldige basis om te hebben als kind?
Met andere woorden: wat je buurvrouw of schoonmoeder ook mag zeggen, volg je gevoel, ook wat dit betreft. En dat gevoel heeft het over het algemeen bij het juiste eind.
Vaker artikelen lezen op Babybytes? Like ons op Facebook en volg ons op Twitter.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Rosanne van der Laarse is moeder van twee heerlijke druktemakers en dus ervaringsdeskundige op het gebied van 'ouder zijn'. Ze weet hoe ongelofelijk lastig opvoeden kan zijn, zelfs als alles redelijk 'naar behoren' gaat. Ook weet ze door ruim 13 jaar ervaring in de Jeugdzorg dat dat nog maar het begin kan zijn, en dat veel ouders voor veel grotere uitdagingen staan.
In 2014 is ze gestart met haar praktijk De Kinder- en Opvoedcoach; waar ze coaching en training geeft aan kinderen, jongeren en ouders. Haar missie is haar bijdrage te leveren aan meer gelukkige gezinnen in dit land. Dat geluk zit vaak in de kleine dingen.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje