Je hoort op het consultatiebureau nog steeds het eeuwenoude mantra ‘rust en regelmaat’. Dat schijnt zo goed te zijn. Maar hoe krijg je dat erin als je baby niet meewerkt?
Je bent uitgeput van de bevalling en het compleet andere leven met een baby erbij. Al die nieuwe indrukken, de verantwoordelijkheid voor een mensenleven en zoveel nieuws te leren. Een nachtje echt goed doorslapen zou zó lekker zijn. Maar die kleine gunt je de rust niet. Het lijkt wel of hij ’s nachts meer wakker is dan overdag. Dat kan kloppen. Baby’s worden meestal geboren met een omgekeerd dag- en nachtritme. Weet je nog dat je buik pas echt goed begon te bewegen als jij op de bank of op bed tot rust kwam? Geen wonder. Niets slaapt zo lekker als in de buik van mama heen en weer schommelen als zij beweegt.
Volgorde
Het is dus zaak om te proberen dat ritme zo snel mogelijk normaal te krijgen. Daar komt de regelmaat om de hoek kijken. Met regelmaat wordt echter niet het tijdstip van de activiteiten bedoeld, maar de volgorde ervan. Daarbij is het belangrijk om op de signalen van de kleine te letten en daar op in te spelen. Een baby heeft meestal trek als hij wakker wordt. Dus de eerste stap is voeden na het ontwaken. Daarna is het tijd voor het boertje en knuffelen en samen spelen. Meestal merk je daarna dat het tijd is voor een schone luier. Na samen spelen en alleen spelen, laat je baby zelf merken dat het tijd wordt om te slapen. Bijvoorbeeld door te mopperen, in de oogjes te wrijven of weg te kijken. Dan doe je een vast slaapritueel, met handelingen en eventueel een liedje of iets anders dat elke keer terugkomt. Voordat de kleine in slaap valt, ga je de kamer uit. Zo leert je baby zelf in slaap te vallen, zonder iemands hulp.
Deze volgorde hou je elke keer aan. Het verschil tussen dag en nacht maak je duidelijk door je baby na het wakker worden te voeden, daarna even te knuffelen en verschonen en hem dan meteen weer in zijn bedje te leggen. Alles met gedempt licht. Zo merkt de kleine het verschil tussen dag en nacht.
Ritme
Regelmaat zit dus in de vaste volgorde van activiteiten en een vast voedingsschema, maar zeker niet in vaste tijden. Dat geldt voor borstvoeding en voor flesvoeding. Als je krampachtig een schema met vaste tijden aanhoudt, raakt de kleine uit zijn natuurlijke ritme. Dan huilt hij van vermoeidheid, terwijl jij denkt dat hij honger heeft. Hij eet te weinig, huilt zich in slaap en wordt te snel wakkere van de trek. Zo kan het huilen steeds erger worden. Dat wil je niet.
Misschien heeft jouw baby het nodig om zichzelf in slaap te huilen. Dan help je het beste om hem even met rust te laten tot hij vanzelf in slaap valt, vijf minuten tot een kwartiertje. Je hoort aan het huiltje dat het anders klinkt dan wanneer er iets mis is. Het is afreageren van de indrukken om tot rust te komen. Als de kleine blijft huilen, of het huilen klinkt harder en indringender, dan is er misschien toch iets aan de hand. Overleg met de consultatiebureauarts of je kindje geen last heeft van een medisch probleem dat hem uit zijn slaap houdt, als koemelkallergie, reflux of pijn door het kiss-syndroom.
Vanaf een maand of twee kan je kindje langer dan een paar uur zonder voeding. Dat is de eerste stap naar een nacht lekker doorslapen. Als je een partner hebt die daarbij kan meehelpen, is dat mooi meegenomen. Jullie kunnen bijvoorbeeld afspreken dat je partner de laatste voeding op zich neemt en jij de vroege voeding. Zo kom je allebei aan een hemelse aaneengesloten slaap van minstens vijf à zes uur. Met borstvoeding kan dat ook, als je kolft. Zorg intussen goed voor je eigen gezondheid, door goed te eten, niet teveel alcohol te drinken, niet teveel hooi op je vork te nemen en momenten van rust te pakken. Zo kan je het heel lang volhouden.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)