Soms kan een bevalling zo'n heftige gebeurtenis zijn. Zo ook bij Saar. Haar placenta liet maar niet los. ‘De vroedvrouw ging met haar volle gewicht op mijn buik duwen.’
“Na ons huwelijk in 2016 besloten we direct aan kinderen te beginnen. Spiraal eruit en direct zwanger. Helaas werd dit een miskraam. Dit was jammer genoeg niet de enige miskraam. In totaal zijn we door drie miskramen moeten gaan voordat ik zwanger werd van onze dochter. De schrik zat er tijdens de zwangerschap dus goed in. We waren zo bang dat we tot ruim twintig weken gewacht hebben om iedereen op de hoogte te brengen. Al wist iedereen het al heel lang want er ging geen uur voorbij of ik hing over de wc-pot de ziel uit mijn lijf te spugen en ik was constant moe. Toen we het dus eindelijk vertelden aan iedereen wist iedereen het dus al lang maar ze wisten ook waar we het afgelopen jaar doorheen waren gegaan en hebben uit respect nooit iets gevraagd aan ons. Hier ben ik ze nog altijd heel dankbaar voor."
Uitgerekend op Valentijnsdag
“Ik was uitgerekend op 14 februari, Valentijnsdag, romantischer kon het bijna niet. De zwangerschap verliep heel moeizaam en ik was het spuugzat, maar onze kleine meid had geen zin om de wereld te verkennen het werd 14 februari en ik had een controle bij de gynaecoloog. Ik had nog geen enkele centimeter ontsluiting en mijn baarmoederhals was zelfs nog niet verkort, het kon dus nog even duren. Elke avond lag ik te huilen van frustratie. Alles hebben we geprobeerd om het in gang te krijgen: seks, accupunctuur, lange wandelingen, kilo's ananas en liters tonic gedronken maar ze bleef koppig zitten. Op 20 februari besloot de gynaecoloog dat het genoeg was geweest en we spraken af dat ik de 22ste februari mocht langskomen voor een inleiding.”
Ingeleid?
“Zo gezegd zo gedaan. Op 22 februari om middernacht gingen we naar het ziekenhuis. Eenmaal bij de afdeling Verloskunde aangekomen, werd ik naar een verloskamer gebracht en kwam de vroedman zeggen dat ze rond 4:00 uur een pilletje gingen toedienen om de baarmoederhals week te maken. Ik had uitdrukkelijk gevraagd om tussen elke stap van de inleiding toch wat tijd tussen te laten om mijn lichaam de kans te geven het signaal om te bevallen zelf op te pikken. Nadat het pilletje was toegediend, ging ik weer slapen. Om 6:00 uur werd ik wakker van wat buikpijn en steken in mijn buik. Ik duwde op het belletje en jawel: ik had weeën. Ik kon wel huilen van geluk, want de kans dat de weeën opgewekt moesten worden, werd nu kleiner. De vroedvrouw kwam mijn ontsluiting meten en ik had al de volle vier cm ontsluiting! Ik was zo blij!”
In bad
“De weeën volgden snel na elkaar, maar ik kon ze goed wegpuffen als ik op handen en knieën ging zitten. Tegen 11:00 uur kwam de gynaecoloog kijken en zat ik op zeven cm. Ik besloot in bad te kruipen. Rond 12:00 uur hield ik het niet meer uit in bad, en ging ik terug op bed. De vroedvrouw besloot mijn water te breken, want ik zat ondertussen al op acht cm. Mijn water werd gebroken en ik voelde direct persdrang. Om 12:10 uur had ik volledige ontsluiting en mocht ik persen. Na twee keer persen werd onze dochter geboren om 12:15 uur. Ze begon direct te drinken en we waren op slag verliefd.”
Paniek!
“De wereld kon me even gestolen worden, maar al snel werd ik teruggeroepen naar de realiteit, want ik hoorde paniek in de stem van de vroedvrouw. Die zei dat mijn man direct onze dochter moest overnemen want ik bleef maar bloeden en de placenta kwam er niet uit. Mijn dochter werd uit mijn handen genomen en in de armen van mijn man geduwd en de vroedvrouw ging met haar volle gewicht op mijn buik duwen. Ik dacht dat ik ging flauwvallen van de pijn.”
Placenta
“Er kwam een andere dokter binnen die direct een infuus in mijn arm stak met toch nog die verdomde weeënopwekkers. Ik kreeg een storm van weeën over mij heen maar mijn placenta kwam maar niet los. Ondertussen voelde ik me heel zwak worden. Ik hoorde de vroedvrouw bellen om de OK klaar te maken en de anesthesist te vragen voor een volledige verdoving. Ik wilde helemaal niet weg van mijn dochter dus ik heb met alle kracht die ik nog had die placenta eruit geperst terwijl de vroedvrouw met al haar macht op mijn buik bleef duwen. Bij mijn laatste perspoging kwam hij uiteindelijk los en was de placenta er eindelijk uit. De placenta ligt nu begraven onder ons trouwprieel waar een blauweregen rond klimt.”
Tweede kindje? Nou nee
“Ik kreeg wat extra bloed bij, want ik was heel veel bloed verloren door de placenta en ik ben blijkbaar nog flauwgevallen toen ik naar het toilet ging. Maar daar herinner ik mij niets meer van. Tegen 18:00 uur werden we eindelijk naar onze kamer gebracht en konden we eindelijk genieten. Een tweede kindje zal er niet komen. Na ons hobbelig parcours is de behoefte naar een tweede kind er niet meer en voelt ons gezin compleet.”
Jouw bevallingsverhaal delen?
Wil jij net als Saar jouw bevallingsverhaal delen? Dat kan? Stuur jouw verhaal via dit formulier naar de redactie van BabyBytes. Als je liever anoniem wilt blijven, is dat geen probleem. Dat kun je heel eenvoudig aangeven. Wij zijn benieuwd!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)