In eerste instantie had Selina niets door totdat ze opeens niets meer kon. Een postpartum depressie sloeg hard toe: ‘Fysiek en mentaal had ik niets meer te geven. Dat moment was heel confronterend en beangstigend.’
“Gevoelens van somberheid, angst en stress zijn niet ongebruikelijk na een bevalling. Dat wist ik. Iedereen is wel op de hoogte van de bekende kraamtranen, toch? Wat ik destijds (na mijn bevalling) bijzonder vond, was dat ik ze niet ervoer. Ik huilde niet na mijn bevalling, ik voelde me niet emotioneel instabiel of onzeker. Sterker nog, ik zat de eerste week na de bevalling op een flinke roze wolk. Nog nooit had ik zoiets moois gezien als dit kleine, geweldige wezentje. Wat was ie prachtig! Werd ik 's nachts wakker, dan keek ik naar hem. Soms uren. Totaal verliefd.”
Somber gevoel
“Het overviel me dan ook behoorlijk, toen ik me na enkele weken steeds somberder begon te voelen. Hoewel mijn lijf ontzettend uitgeput was van de bevalling, wilde ik daar (achteraf gezien) niet aan toegeven. ‘Je bevalt, en dan ben je binnen no-time weer de oude’ zei het stemmetje in mijn hoofd. En dat was wat ik deed. Ik trok leuke kleren aan, ging op pad met die kleine man in de wagen en ontving kraambezoek. Waar mogelijk zorgde ik ook goed voor mijn man. Niet omdat hij dat van me vroeg, maar omdat ik vond dat hij dat verdiende. De nachten waren immers kort en we konden wel wat zorg gebruiken. Of ja, de rest dan... ik kon het allemaal wel aan, dacht ik.”
Uitgeput
“Luisteren naar de signalen van mijn lichaam, daar was eigenlijk geen sprake van. Ik was vooral bezig met doorgaan, probeerde mijn nieuwe bestaan (als mama) vorm te geven en wist eerlijk gezegd niet waar ik mee bezig was. Iets wat ik niet wilde toegeven. Op een gegeven moment was ik zo uitgeput dat ik niks meer kon. Fysiek en mentaal had ik niets meer te geven. Dat moment was heel confronterend en beangstigend. Destijds begreep ik het niet. Overal leek wel een oplossing voor te zijn, maar aan dit gevoel kon ik niet ontsnappen. De enige optie die er was, was accepteren dat het niet goed met me ging. En dat vond ik ontzettend moeilijk. Ik denk dat mijn verzet tegen de situatie niet geholpen heeft. Mijn schuldgevoel groeide, ik voelde me steeds rotter en kwam in een negatieve spiraal terecht. Helaas was ik een van de vele ouders die in een postpartum depressie terecht kwam.”
Postpartum depressie
“Een postpartum depressie is een verzamelterm voor meerdere symptomen. Niet iedere ouder herkent zich in (dezelfde combinatie van) symptomen. De één heeft bijvoorbeeld meer last van angstige gedachten, terwijl de ander zich vooral extreem somber voelt. Ten tijde van mijn eigen depressie, wist ik weinig van het ziektebeeld. Ik nam het vooral mezelf kwalijk dat ik hierin terecht was gekomen. Toen ik me ging verdiepen in de aard van een postpartum depressie leerde ik dat het iets is wat je overkomt. Je kan er niets aan doen. Het kan de beste overkomen. Deskundige hulp en begeleiding van een postpartum counselor hielp me bij mijn herstel.”
Hersteld
“Nu, een aantal jaren later kan ik met compassie terugkijken op deze periode. Het is gebeurd en daar is niets aan te veranderen. Mijn gezin en ik hebben hard gewerkt aan mijn herstel en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Een postpartum depressie heeft een gunstige prognose, wat betekent dat vrijwel iedereen herstelt. Deze kennis alleen al, haalde de scherpe randjes van de grijze wolk. Aan alle ouders die zich herkennen in de symptomen van een postpartum depressie wil ik zeggen: probeer erover te praten met iemand die je vertrouwt, of zoek professionele hulp. Je hóeft het niet alleen te doen.”
Wil je ook jouw verhaal delen?
Wil jij graag iets kwijt over jouw kinderwens, zwangerschap, bevalling, het moederschap, je relatie of een ander onderwerp dat je graag bespreekbaar wilt maken? Stuur jouw verhaal naar de redactie van BabyBytes via dit formulier. Als je liever anoniem wilt blijven kun je dit op dit formulier aangeven. Wij zijn benieuwd!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)