“Plaats de foto’s van het gedrocht dat jij kind noemt maar op Facebook waar je zogenaamde ‘echte’ vrienden het kunnen zien.” Het is een opmerking die - weliswaar door mij vrijelijk uit het Engels vertaald - plots op mijn beeldscherm verschijnt nadat ik per ongeluk een fotoalbum met kinderfoto’s openbaar publiceer.
Een aantal seconden staar ik verward naar de witte letters op het beeldscherm en plots besef ik dat het album dat ik privé had willen delen, nu openbaar heb gepubliceerd op een image hosting site. Snel herstel ik mijn fout, maar de minimale schade is al geleden; een paarhonderd views en één kwetsende opmerking. De woorden die mij digitaal zijn verstuurd bezinken langzaam terwijl ik naar een foto van het lachende gezicht van mijn prachtige kind kijk. Het kind waar ik zo trots op ben, maar dat door de internetvreemdeling quasi-nonchalant gedrocht wordt genoemd.
Censuur vs paparazzo De internetvreemdeling met dubieuze screennaam raakt op enigszins tendentieuze en kwetsende wijze een open zenuw onder ouders in het algemeen. Hoeveel deel je nou eigenlijk van jouw kind en jouw persoonlijk leven op social media en wat deel je vooral niet met het grotere publiek?
Om mij heen zie ik de verschillende uitersten. Ouders die op haast Noord-Koreaanse wijze algehele censuur toepassen en het portretrecht van hun kinderen furieus en gepassioneerd verdedigen. Maar ook ouders die het digitale leven van hun kind vanaf de allereerste ademteug perfect registreren en publiceren op een van tevoren aangemaakte Facebook-pagina en Instagram-account en de bevalling live vanuit de verloskamer twitteren. Een bekend insta-slachtoffer is de baby van Kim Kötter en Jaap Reesema die pijnlijk genoeg al door het leven moet onder de naam Muck, maar ook de rest van dat leven vastzit aan het ‘Muckepuk’-Instagram-account waar zijn ouders geestdriftig elke poep, scheet, boer en kek boxpakje vastleggen. Sharenting Voor dat laatste hebben de Amerikanen in 2013 al een woord bedacht: sharenting. Een portmanteau van de Engels woorden parenting en sharing. En ik kan er natuurlijk niet onderuit dat ik ook schuldig ben aan enig ‘sharenting’. Met veel plezier schrijf ik regelmatig over avonturen uit ons persoonlijk leven en deel ik mijn ontboezemingen op social media. Af en toe deel ik eens foto's met mijn kind als centraal thema. Ik heb Kas tot in den treure gefotografeerd en in de afgelopen vier jaar toch inmiddels wel een paarduizend foto’s van hem verzameld. Maar amateurfotografie en vrienden & familieleden dwingen door het oneindige fotoalbum op je smartphone te swipen, is tenslotte één van de privileges van de trotse moeder.
En toch vraag ik me regelmatig af of ik er wel goed aan doe ons leven zo publiekelijk te delen. Wat zal Kas ervan vinden als hij later groot is? Zal hij het waarderen of is hij misschien minder blij met de biografie die ik in woord en beeld bijhoud? En dan heb ik het nog niet eens gehad over het gevaar in de vorm van kwaadwillenden die in de donkere hoekjes van het internet op de loer liggen. Wat is de gulden middenweg tussen complete radiostilte en ‘Too Much Information’?
4chann00b98 De gemene woorden van een anonieme gebruiker prikken nog steeds een beetje in mijn ziel. En ik besluit na twintig minuten de recalcitrante tiener - althans, zo stel ik hem voor - ondanks dat hij misschien wel een punt heeft, op moederlijke wijze in een persoonlijk berichtje toe te spreken en te wijzen op zijn kinderachtige gedrag en kwetsende woorden. Ik krijg - geheel volgens de verwachting - nooit een berichtje terug, maar het lucht stiekem toch een beetje op. Tenslotte noemt niemand mijn kind een gedrocht, ook ‘4chann00b98’ niet.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik ben Sanne (bouwjaar 1987) en sinds 2012 de trotse moeder van Kas. Ik woon al veels te lang samen met mijn wederhelft Bas. Onze huisraad wordt verder aangevuld met één kat en twee honden die we door de jaren heen hebben verzameld. Ik ben gek op koken, films kijken, gamen en heb meer guilty pleasures dan ik eigenlijk wil toegeven.
Ik schrijf sinds 2012 op Babybytes over mijn avonturen als nieuwe moeder onder het pseudoniem Panini en nu mag ik verder als vaste columnist van Babybytes.
Reageer op dit artikel
reacties (0)