De hele zwangerschap heb je nergens last van, maar dan als de kleine in sneltreinvaart ter wereld komt, zijn er opeens complicaties. En niet alleen jij houdt er een schrikbeeld aan over. ‘Mijn man en dochter hebben nog lang last gehad van nachtmerries.’
“39 weken zwanger was ik. Ik had op dat moment geen klachten en ik had ook geen idee wanneer mijn kleine zou komen. Mijn dochter kwam met 41+6 dus kon nog wel even duren. Dus gingen we nog lekker eten met de hele familie.”
Zeurend gevoel
“Die nacht werd ik om 2:30 uur wakker door een zeurend gevoel. Mijn man was van plan om die dag (maandag) na drie weken ziek te zijn geweest, weer naar zijn werk te gaan. Ook mijn dochter was eindelijk beter na een heftige operatie aan haar keelamandelen. De dokter grapte nog: ‘Ga nu maar rusten, jij, want ik denk dat die kleine binnenkort komt.’”
Ineens heftige weeën
“Omdat ik door dat zeurende gevoel wakker was geworden, ging ik even naar beneden. Ineens waren er weeën en die waren behoorlijk heftig. Ik ging met moeite naar boven om manlief wakker te maken en ik vroeg of hij de verloskundige kon bellen. Maar zij vond het nog niet nodig omdat de weeën nog maar net waren begonnen. Maar ik gilde dat ze toch echt nu moest komen.
Om 5:00 was ze er en schrok ze zich een hoedje: ik zat al op 10 cm ontsluiting en dat binnen 2,5 uur. Na de vliezen doorgeprikt te hebben mocht ik persen daar was mijn kleine, binnen drie uur.”
Heftige bloeding
“Toen begon de ellende: ik kreeg een heftige bloeding die niet te stoppen was. Net op dat moment kwam mijn man met onze dochter (3) weer binnen. Ze zagen dat ik heel erg bloedde en werden meteen weggestuurd. Oma werd snel gebeld en ook 112!”
Totaal ruptuur
“Met gillende sirenes werd ik naar het ziekenhuis vervoerd. Ik heb er zelf erg weinig van mee gekregen. Eenmaal op de OK had ik al drie liter bloed verloren. Ik bleek een totaal ruptuur te hebben; het hoofd van de kleine was te groot en het was ook veel te snel gegaan.”
Nachtmerries
“Na een bloedtransfusie en een nacht in het ziekenhuis met zo veel hoofdpijn dat ik mijn pasgeboren baby niet naast me kon verdragen, mochten we de volgende dag met hechtingen en een blauwe onderkant naar huis om te gaan genieten. Jammer genoeg stond het beeld van mijn bloeding op het netvlies van mijn man en dochter gebrand en hebben ze erg lang nachtmerries gehad...”
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)