Sophie: 'Mijn vriend eiste een abortus en verliet me tijdens mijn zwangerschap'
- Redactie
- in Moeder
- 12
- 41203
- 08/08/2020
Waar een zwangerschap een van de mooiste perioden in je leven zou moeten zijn, was het voor Sophie een periode met veel drama en ellende: haar vriend eiste een abortus. Uiteindelijk pakte hij zelfs z’n biezen en verliet haar.
‘Ik behaalde in 2013 mijn Master of Science en was vastberaden om een hele goede baan te krijgen en veel geld te verdienen’, begint Sophie haar verhaal. ‘Ik kon alleen geen ‘echt’ werk vinden. Daarom besloot ik naar het buitenland te gaan: ik had een baan gevonden en vertrok. Maar kort daarvoor was ik verliefd geworden op een Nederlandse jongen. Dat was uiteindelijk de reden dat ik in no-time weer terug naar Nederland kwam. Ik dacht écht dat hij de ware was en ik wilde het een kans geven. We gingen dan ook vrijwel gelijk samenwonen, terwijl we elkaar nog niet zo heel lang kenden. Ik kon vervolgens direct aan de bak in Nederland. Maar omdat ik mijn werk niet leuk vond, hadden mijn werkgever en ik besloten mijn eerste contract niet te verlengen.’
Zwanger
Daags na het beëindigen van Sophies contract kwam ze erachter dat ze zwanger was. ‘We waren toen nog geen jaar samen. Ik was niet ongesteld geworden, en ik was helemaal niet lekker geworden in het openbaar vervoer. Aan het begin van de avond had ik toch maar een zwangerschapstest gekocht. De volgende ochtend deed ik de test - eigenlijk vooral om mezelf en mijn vriend gerust te stellen. Toen daar toch een licht tweede streepje verscheen raakte ik in paniek; ik begon zelfs helemaal te trillen. Na een uur buiten gelopen te hebben met een vriendin aan de telefoon, had ik voor mezelf eigenlijk al besloten dat het wel goed ging komen. Ik was op dat moment zes weken zwanger.’
Reactie vriend
‘Ik heb het nieuws direct aan mijn vriend verteld toen ik thuiskwam. De boodschap ‘zwanger’ kwam hard aan bij hem en sindsdien was hij aardig van streek. Ik wist dat hij per se geen kinderen wilde. Dat maakte me verder weinig uit toen hij dat ooit vertelde, want daar was ik nog helemaal niet mee bezig. Hij wilde absoluut een abortus - maar ik niet. Hij maakte er zo’n verschrikkelijke halszaak van dat ik het wel echt overwogen heb. Ik heb heel erg mijn best gedaan om een abortus goed te praten voor mezelf, maar ik wilde het gewoon écht niet.’
‘Mijn vriend rookte en blowde in die tijd veel in huis en ging niet meer werken. Hij dreigde ook dat hij een eind aan zijn leven zou maken als ik geen abortus zou plegen. Ik vond dit uiteraard verschrikkelijk. Ik had zelf net een goede nieuwe baan gescoord. Voor mij was het heel zwaar om die proeftijd door te komen, mijn zwangerschap op het werk tot 20 weken - na de proeftijd - te verbergen en met mijn vriend te dealen.’
Uit elkaar
Na de abortusgrens van drie maanden bleef Sophies vriend dreigen om haar te verlaten. ‘Toen hij uiteindelijk niet ging en weigerde om buiten te roken, heb ik gezegd dat hij maar weg moest gaan. Alleen vonden we het allebei heel moeilijk omdat we erg gek op elkaar waren. Op een zondagnacht zei hij dat hij de dag erna zijn spullen zou pakken. Die maandag heeft hij zijn spullen gepakt, ik geloof dat ik toen veertien weken zwanger was.’
Single en zwanger
‘Na veel huilen brak er voor mij een hele fijne periode van rust aan; niemand die druk op me uitoefende over wat ik moest doen. Ik kon me even lekker op mijn werk en zwangerschap focussen’, vertelt Sophie. ‘We zijn heel vaak weer terug bij elkaar geweest, bijvoorbeeld tegen het eind van de zwangerschap en net na de geboorte. Van het terug bij elkaar komen heb ik achteraf spijt: hij was helemaal niets veranderd en hierdoor heb ik niet echt van mijn zwangerschap kunnen genieten.’
Bevalling
‘Hij zou na lang dubben toch bij de bevalling zijn, alleen vlak voor de bevalling hadden we ruzie gekregen over mijn familie en deze ruzie ging helaas verder tijdens de bevalling. Ik heb toen gevraagd of hij even weg kon gaan om me wat ruimte te geven en om later terug te komen. Hij is toen weggegaan, maar heeft niets meer laten horen tot een week na de geboorte. Toen we de ‘thuisbevalling’ in het ziekenhuis voortzetten omdat het thuis niet snel genoeg ging - het duurde al meer dan 24 uur -, kreeg ik een prik met morfine. Eindelijk kon ik alles loslaten en me focussen op de komst van mijn dochter. Ik had gelukkig een bevallingscoach die mij hier doorheen heeft gesleept.’
‘Toen ik mijn dochter Emma zag pakte ik haar gelijk aan. Ik herkende haar leek het wel. Ik had me al die maanden afgevraagd hoe ze eruit zou zien en toen ik haar zag dacht ik: natuurlijk zie je er zo uit! Ik vond haar gelijk zo mooi en zo lief. Ze deed het super en was al vanaf het eerste moment enorm helder; ik was op slag verliefd op mijn prinses!’
Het leven als single moeder
Sophie werkte in eerste instantie fulltime na de geboorte van haar dochter. ‘Dit was alleen maar mogelijk dankzij de allerbeste gastouder in de hele wereld. Dagen van 11, 12 uur in de opvang waren eerder regel dan uitzondering. Ik liep meestal ’s morgens om half 7 de deur uit, en vaak was ik ’s avond pas om 7 uur weer thuis.’
‘Na het eerste halfjaar begon het bij mij toch wel te knagen dat ik zoveel moest werken en zo ontzettend veel miste. Toen ben ik gaan kijken wat mijn opties op financieel gebied waren en of het misschien mogelijk was om een dag minder te gaan werken. Het is me zelfs gelukt om twee dagen minder te gaan werken bij een andere werkgever. Nu maak ik iedere week drie lange dagen en voor de rest kan ik lekker zelf voor Emma zorgen.’
De vader & vooroordelen
Helaas speelt Emma’s vader nu geen meer rol in haar leven, vanwege verschillende voorvallen waarover Sophie liever niet wil uitweiden. ‘Sinds hij zijn dochter heeft gezien heeft hij wel spijt van het eisen van een abortus en nu is hij depressief omdat hij zo veel van haar mist. Hij wil haar niet af en toe zien - waar ik zeker wel voor open sta. Het is echt alles of niets bij hem. Niets dus nu, hoe jammer ik dat ook vind tegelijkertijd.’
‘Ik vind het irritant dat ik regelmatig mijn situatie uit moet leggen. Men gaat er vanuit dat je een partner hebt als je een kind hebt, en soms moet ik dan toch even vertellen dat mijn situatie anders is. Bij mijn vorige werkgever reageerden mijn collega’s altijd heel erg verbaasd en vol vooroordelen. Sommige collega’s vonden het ook heel raar dat ík in die situatie zit, omdat ik hoogopgeleid ben en graag carrière wil maken. Dat vind ik echt heel vervelend.’
Nu gaat het heel erg goed met Sophie. 'Met name omdat ik mijn situatie heb geaccepteerd. Ik zou echt willen dat ik dat eerder had kunnen doen, zodat ik wél een roze wolk tijdens mijn zwangerschap had gehad.' En de toekomst voor Sophie en Emma? Daar denkt ze niet al te lang over na. ‘Het allerbelangrijkste vind ik dat Emma gelukkig is.’
Lees HIER onze vorige real life-verhalen.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (12) Stuur een bedankje