Eén van de meest gestelde vragen tijdens je zwangerschap is waarschijnlijk die over het geslacht van je ongeboren kind. Mensen schijnen het mateloos boeiend te vinden of jij een mini-meisje of piepklein jongetje bij je draagt. Wat mensen dan ook graag willen weten, is of je hier blij mee bent. "Had/heb je voorkeur?" krijg je zeer regelmatig te horen.
Vooral als het niet je eerste kind is, is dit veelal een interessante vraag. Hoewel ik zelf geen voorkeur had, bij beide kinderen niet, vind ik het wel heel erg interessant om te merken dat er veel ouders zijn die wel een voorkeur hebben voor een bepaald geslacht. Bij sommige vrouwen gaat het zelfs zo ver, dat ze te maken krijgen met hevig teleurgestelde gevoelens, als ze erachter komen dat ze niet in verwachting zijn van een kindje met het gewenste geslacht. In Engelstalige landen is daar de term 'gender disappointment' voor. Vandaag zal ik jullie daar eens over bijpraten.
Toen ik een tijd geleden aan het zoeken was naar meer informatie over de NUB-theorie (wat ik bijzonder interessant vind), kwam ik terecht op een forum waarop ook aandacht werd besteed aan GD, gender disappointment dus. Een onderwerp waar ik tot op dat moment nog helemaal nooit van had gehoord. Wat is GD precies, krijgen veel vrouwen hier last van en wat kun je eraan doen? Gaan we!
Voorkeur hebben Het is nogal een taboe: een voorkeur hebben voor het geslacht van je ongeboren kind. Iedereen vraagt ernaar en bijna iedereen zegt: "Nee hoor, als 't maar gezond is!" Maar als je een toekomstplaatje in je hoofd hebt, heb/had je meestal wel een verwachting over het aantal kinderen en misschien ook wel het geslacht van die toekomstige kinderen. Sommige vrouwen dromen al van een dochter als ze zelf nog in de luiers zitten. Anderen vinden zichzelf misschien 'jongensachtig' en willen het liefst een zoon. Soms zit er echter nog meer achter. Er zijn vrouwen die al eerder een dochtertje hebben verloren en heel hard hopen op een dochter om dat gevoel van gemis enigszins goed te maken. Of dan juist een zoontje willen, omdat het anders te confronterend zou zijn.
Het is bovendien ook mogelijk dat vrouwen die slechte ervaringen hebben met mannen, liever helemaal niets met jongens te maken willen hebben. Een zoon zou dan ook enorme omschakeling zijn. Er zijn kortom genoeg redenen op te noemen waarom vrouwen voorkeur hebben voor een bepaald geslacht. Bij gender disappointment gaat de onderliggende reden vaak dus verder dan het gewoon leuk vinden om met een zoon te voetballen of voor een dochter roze jurkjes te kunnen kopen.
Gender Disappointment (GD) Als je er bij de geslachtsbepalende echo of de 20-wekenecho achter komt dat je niet het geslacht van je eerste 'keuze' verwacht, kan dat soms even moeilijk zijn. In de meeste gevallen moet je even aan dit nieuwe idee wennen en ben je al snel alsnog erg blij met je ongeboren kind, ongeacht het geslacht. Het overgrote deel van de vrouwen heeft gelukkig dan ook nooit te maken met een extreme vorm van teleurstelling hierover. De vrouwen die hier echter wel mee te maken hebben, krijgen het zwaar.
Ten eerste is het namelijk zoals gezegd nogal een taboe. Geef maar eens toe dat je er stiekem van baalt dat je geen zoon verwacht, als je een gezonde dochter in je buik hebt. Je ongeboren kind wordt nog net niet bij voorbaat door Jeugdzorg uit huis geplaatst. Ten tweede kan je zelf te maken krijgen met schuldgevoelens. Je hebt een prachtig kindje in je buik, waarom voel je je daar dan rot over? Waarom had je het liever anders gezien? Waarom kan je niet gewoon blij zijn met wat je krijgt? Naast het feit dat je stiekem dus met een teleurstelling te dealen hebt, is er niemand waar je dat eerlijk aan op kunt biechten én vind je jezelf de meest ondankbare persoon ter wereld. Tel daarbij ook de hysterische hormonen op. Er zijn mensen van minder ongelukkig geworden!
Het is overigens bij lange na niet zo dat een moeder met gender disappointment niet van haar ongeboren kind zal houden. De meeste moeders met GD zeggen dan ook dat ze bijvoorbeeld niet teleurgesteld over hun (geweldige!) gezin met alleen zonen, maar dat ze wel verdrietig zijn over het feit dat ze nooit een dochter zullen krijgen. Of andersom, dus.
Wat kan je hieraan doen? Heb je een extreem sterkte wens voor een bepaald geslacht, om welke reden dan ook, dan zijn er een aantal dingen die je kunt doen om GD zoveel mogelijk te voorkomen of om er zo goed mogelijk mee om te gaan:
Misschien heel erg rigoureus, maar als je bijvoorbeeld écht geen zoon wilt en denkt dat je heel ongelukkig zou worden van een klein jongetje in huis, dan is het misschien beter om de 'gok' helemaal niet te wagen. Je hebt nagenoeg 50% kans op een jongen of een meisje, dus als je denkt dat je echt niet gelukkig kan worden met één van de twee, waar begin je dan aan?
Het kan handig zijn om voorafgaande aan je zwangerschap al te bedenken wat er leuk is aan bijvoorbeeld een zoon of een dochter. Waarom zou het leuk zijn om een klein jongetje op te voeden? Wat zijn de positieve kanten van een dochter? Bedenk bovendien dat elk kind verschillend is en dat lang niet ieder meisje van roze, poppen en theeserviesjes houdt en dat ook niet elke jongen op zaterdagochtend naar een mistig voetbalveld gebracht wil worden. Je kunt je voorbereiden op een bepaald stereotype, maar bedenk wel dat dus helemaal niet gezegd is dat je per se een jongensachtige zoon of een meisjesachtige dochter krijgt.
Sommige ouders die verwachten last te krijgen van GD, kiezen er bewust voor om het geslacht van de baby pas na de bevalling te ontdekken. Tijdens je zwangerschap kan het fantaseren over een toekomstig kindje (vooral onder invloed van hormonen) nogal eens een loopje met je nemen, met in sommige gevallen dus GD tot gevolg. Als je er na de geboorte pas achter komt dat je toch die dochter hebt gekregen - waarvan je eigenlijk had gehoopt dat het een zoon zou zijn - dan kan je je er vaak veel beter bij neerleggen. Jouw kindje is hoe dan ook het meest prachtige schepseltje ter wereld. Want hij of zij hoort helemaal bij jou en je kunt en wilt 'm niet meer wegdénken!
Neem als het even kan iemand in vertrouwen om over je mogelijke teleurstelling te praten. Je eigen gevoelens opkroppen is voor niemand goed. Misschien krijg je niet meteen begrip, maar een luisterend oor kan al heel veel helpen.
Wat kan een buitenstaander doen? Zelf kan ik me geen voorstelling maken bij het teleurgestelde gevoel dat je blijkbaar kan ervaren tijdens de zwangerschap, over het geslacht van een kind. Ik moest beide keren even wennen aan het idee, maar ben geen seconde teleurgesteld geweest. Wel kan ik me indenken dat de reacties die je krijgt, bij kunnen dragen aan een teleurgesteld gevoel of aan een vermindering daarvan. Let als buitenstaander dus op de volgende dingen:
Hoe nieuwsgierig je al bent, vraag een zwangere die bijvoorbeeld al een zoon heeft niet 'of ze nu niet heel graag een dochter wil'. Je hebt het namelijk niet voor het uitkiezen, en wat moet een zwangere vrouw precies met die vraag? Als ze 'ja, inderdaad' zegt, krijgt ze "maar een gezond kind is het belangrijker!" terug. En als ze 'nee' zegt, dan heb je het antwoord dat je eigenlijk al verwachtte.
Hoe moeilijk het misschien ook is om je in te leven in iemand die kampt met GD, des te moeilijker is het voor de aankomende moeder in kwestie. Natuurlijk weet een moeder met GD ook dat ze tevreden had moeten zijn. En dat ze blij mag zijn dat ze überhaupt zwanger is, omdat het zoveel mensen helaas niet gegund is. Door dat soort uitspraken voelt een moeder met GD zich alleen nog maar slechter. Probeer dus geen oordeel uit te spreken. Laat iemand die een dochter verwacht, maar uitspreekt dat ze liever zoon had gewild, dus beter in haar waarde. Je hoeft het er niet mee eens te zijn, maar dat hoef je ook niet per se uit te spreken.
Dit artikel is niet bedoeld om iemand voor het hoofd te stoten. Ik kan me namelijk goed voorstellen dat verdriet en/of teleurstelling over het geslacht van je kind voor veel ouders een ver-van-hun-bed-show is. Dat er veel verdrietigere situaties te bedenken zijn. Maar onderschat niet wat voor impact GD op sommige moeders kan hebben. Het gaat zoals gezegd maar over een klein deel van de aankomende moeders en verdwijnt meestal na de bevalling, maar kan desondanks heel heftig zijn en een nare draai aan de zwangerschap geven. Als we allemaal iets meer open zouden staan om dit taboe te doorbreken (hoe gevoelig het misschien ook ligt), zou dat voor die moeders al een hoop schelen.
En aan de (aankomende) moeders die wel in stilte last hebben van enige vorm van gender disappointment: het kindje dat je draagt is jouw kind en je zal, als die er eenmaal is, ervaren dat je van niemand meer kan houden dan van hem of haar. Ongeacht het geslacht. Moeder zijn is het mooiste dat er is, of je ooit langs een mistig voetbalveld komt te staan (met je zoon óf dochter!) of later tot je enkels in de paardenstront staat. Hang in there, het komt goed!
Heb jij wel eens van gender disappointment gehoord? En ken jij moeders met GD in je omgeving?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ik leerde erover toen ik zelf in die situatie zat. Heb de ogen uit mijn kop gejankt toen ik met 15 weken hoorde dat het een jongetje was. Want ik had zó'n sterke band met mijn dochter, dat ik me afvroeg of ik met een jongetje ooit daarbij in de buurt zou komen. En ik wou zo graag al die leuke jurkjes nog eens gebruiken. En ik wist zo'n leuke meisjesnaam. Mijn man begreep het maar ik mocht er niet in blijven hangen, zei hij. Alle anderen zeiden dat ik vást superblij was met een koningskoppel. Voorzichtig zei ik dan: "Nou, een meisje was ook leuk geweest" maar ik bedoelde: "Ik wil helemaal geen koningskoppel!".
Maar toen kwam er een echo, volgens mij met 26 weken, toen de echoscopiste even overschakelde op 3D beeld. En toen zagen we het perfecte gezichtje van onze zoon en was ik meteen verliefd. Nu is hij al 3 maanden bij ons en begrijp ik mezelf niet meer. Hou zóveel van hem!!
Hmm zeker verkeerd gelezen. Ik vind juist dat degene die het artikel heeft geschreven zelf heel erg een oordeel heeft over mensen met GD. Pas op het eind werd me duidelijk waarvoor ze het geschreven had.
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje