Nog nooit ben ik zo vaak van mening veranderd als over de plek waar ik zou gaan bevallen. In het begin van mijn zwangerschap was ik er van overtuigd dat ik in het ziekenhuis mijn kind op de wereld wilde zetten. Later leek een thuisbevalling me een prettiger idee. Om uiteindelijk toch naar het ziekenhuis te rijden, toen mijn bevalling eenmaal in volle gang was. Beide opties hebben zowel voor- als nadelen en vandaag wil ik daar eens meer over vertellen. Voor diegenen die – net als ik destijds – hier maar geen keuze over kunnen maken.
Vooropgesteld wil ik benadrukken dat je - als je geen medische indicatie hebt - beide opties open kunt houden tot het moment daar is. Als je niet weet of je thuis- of in het ziekenhuis wilt bevallen, mag je net zo lang wachten tot je dat wel weet. Zo kun je thuis beginnen met je bevalling en die desgewenst thuis afmaken. Maar, als je toch het gevoel hebt dat je liever naar het ziekenhuis wilt (“Geef me pijnstilling asap!”) mag dat altijd. Dus voor die twijfelaars: hang achterover, je hoeft helemaal geen definitieve keuze te maken! Heb je overigens wel een medische indicatie, dan heb je helaas geen keuze en zal je in het ziekenhuis moeten bevallen.
Medische indicatie Wil je in het ziekenhuis bevallen, omdat je dat een prettig idee vindt, maar zonder dat een arts je dat heeft aangeraden, dan noem je dat een poliklinische bevalling. Je wordt dan in het ziekenhuis bijgestaan door je eigen verloskundige en een kraamverzorger. Het kan echter ook zo zijn dat je een medische indicatie hebt om in het ziekenhuis te moeten bevallen. Bijvoorbeeld als je eerder middels een keizersnede bent bevallen, als je baby te vroeg geboren gaat worden, als je een meerling verwacht of als een vorige bevalling uiterst moeizaam is verlopen. Dit noem je dan een klinische bevalling. Hierbij krijg je hulp van een gynaecoloog en/of een verloskundige van het ziekenhuis.
Thuisbevalling Ik zag het - heel naïef - voor mijn eerste bevalling al helemaal voor me: terwijl ik mijn weeën zou wegpuffen, zouden mijn katten aan mijn beide zijden in het bed, spinnend tegen me aan liggen. Ik zou een zacht muziekje op hebben staan. Mijn lief zou me kopjes thee en glaasjes water brengen en me zachtjes over mijn rug aaien en af en toe zou mijn moeder me bemoedigende woorden komen toefluisteren. Tussendoor zou ik puffend door de gang lopen om zo nu en dan een douche te nemen om de pijn enigszins te verlichten. Ja, als de pijn nog te behappen was, dan wilde ik graag thuis bevallen. Liever dan in zo’n plastisch ziekenhuis, waar je na afloop in een vreemde douche wordt geparkeerd.
Een thuisbevalling heeft inderdaad voordelen:
Je bent in je eigen, veilige omgeving en kunt zo goed ontspannen. Dat bevordert de ontsluiting, wat een snellere bevalling tot gevolg kan hebben.
Je hoeft niet tijdens de weeën in de auto naar het ziekenhuis en je hoeft na afloop je toegetakelde lichaam ook niet weer in diezelfde auto terug naar huis te stoppen.
In het ziekenhuis zijn altijd meer bacteriën dan in je eigen huis. Je pasgeboren baby wordt hier dus niet aan blootgesteld.
Een thuisbevalling wordt volledig vergoed door de zorgverzekering. Als je in het ziekenhuis wilt bevallen zonder medische indicatie en zonder pijnstilling of ingrepen, moet je hier een eigen bijdrage voor betalen, als je dat eerder in het jaar nog niet had gedaan.
De kraamverzorgende die tijdens de bevalling aanwezig is, blijft na afloop nog een aantal uur om voor jou en de baby te zorgen en maakt je in die periode alvast wegwijs in de verzorging van je kindje in je eigen huis.
Maar naast voordelen, heeft een thuisbevalling helaas ook nadelen:
Als er onverhoopt toch iets niet helemaal soepel verloopt, moet je naar het ziekenhuis. Als je daar niet op bent ingesteld, kan dat extra hard aankomen. Ook is het vaak behoorlijk onprettig om, als de bevalling ver gevorderd is, alsnog naar het ziekenhuis vervoerd te moeten worden.
In het ziekenhuis is er pijnstilling. Mocht je de pijn van de weeën met wat massage en bemoedigende woorden niet kunnen houden, dan moet je eerst alsnog naar het ziekenhuis om er iets sterkers voor te krijgen.
Een bevalling gaat gepaard met een hoop smerigheid: het zal je verbazen waar bloed en vruchtwater allemaal heen kan stromen. Bij een thuisbevalling kan het dus zijn dat er meer vies wordt dan je van tevoren had gehoopt.
Ziekenhuisbevalling Toch is er ook iets voor te zeggen om juist van tevoren te besluiten in het ziekenhuis te bevallen. Hier is namelijk alle medische zorg voor handen, is er vrijwel direct pijnstilling - als je dat zou willen, wat soms juist een veilig gevoel kan geven. Bovendien hoef je niet bang te zijn dat er per ongeluk toch bloed op je nieuwe vloerbedekking komt, wat er nooit meer uit te wassen is. Uit onderzoek is echter wel gebleken dat er in een ziekenhuis toch iets eerder wordt ingegrepen tijdens een bevalling dan als je thuis bevalt. Dat is natuurlijk logisch, want alles is er voor handen. In het ziekenhuis wordt bijvoorbeeld iets eerder een knip gezet of je kindje gehaald met een vacuümpomp dan bij een thuisbevalling. Geen dramatische ingrepen, maar wel iets wat je misschien zoveel mogelijk wilt voorkomen.
Of je nu thuis- of in het ziekenhuis gaat bevallen, het is (zolang je geen medische indicatie hebt) altijd een keuze die je zelf maakt. Uiteindelijk voelde ik me bij beide bevallignen pas écht veilig toen ik met mijn enorme pens in het ziekenhuis neerplofte. Ik weet niet waarom dat was, want ik had juist verwacht dat het tegenovergestelde het geval zou zijn. Uiteindelijk ben ik dus blij dat die optie er is, ook voor vrouwen zonder medische indicatie.
Heb jij voor een thuis- of ziekenhuisbevalling gekozen?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)