Als thuisblijfmoeder heb je zo ongeveer de dankbaarste taak ter wereld te pakken: je zorgt er eigenhandig voor dat je kind gelukkig is en zich goed kan ontwikkelen. Bovendien sta je met je neus bovenop alle nieuwe trucjes die je uk zich eigen maakt: bij ieder eerste lachje, eerste stapje of eerste woordje sta jij vooraan te juichen.
Een enorm waardevolle tijd, waar je veel voldoening uit zult halen. Toch kan het bestaan van een thuisblijfmoeder soms best eenzaam zijn. Je sociale contacten beperken zich in de meeste gevallen namelijk tot je kwijlende nageslacht en een oppervlakkig praatje met de caissière van de buurtsuper.
Lezeres en moeder van een tweeling Nadine (28) kan hierover meepraten: “Hoewel ik mijn handen vol heb aan mijn kinderen van 11 maanden, zit ik ook regelmatig eenzaam op de bank. Het klinkt misschien gek, maar ik verveel me weleens. Mijn tweeling is nu op een leeftijd waarop ze toch wel met elkaar aan het spelen zijn, waardoor ik regelmatig van een afstandje aan het toekijken ben. Daar kan ik onwijs van genieten, maar heel eerlijk gezegd is het ook veel van hetzelfde. Elke dag is min of meer gelijk aan alle anderen, ook de weekend-dagen en ook de dagen in de vakanties. Ondanks dat ik - nadat ik ontdekt had dat ik twee kindjes verwachtte - er bewust voor heb gekozen thuisblijfmoeder te worden, merk ik nu dat er iets aan het wringen is. Ik zou wel weer contact willen met collega’s, me moeten bewijzen aan een leidinggevende en op een andere manier iets bijdragen aan de maatschappij. Ik merk bovendien dat ik het lastig vind om dit toe te geven. Ik heb er bewust voor gekozen thuisblijfmoeder te zijn en ik voel me er richting mijn kinderen weleens schuldig over dat ik deze gedachtes heb."
Niet schuldig voelen "Een herkenbaar verhaal", vindt Tilda, lifecoach voor moeders bij Frou Frou Coaching. "Als thuisblijfmoeder ben je vaak alleen overdag. Je zorgt voor je kindje en doet een uitstapje naar de supermarkt, speeltuin of kinderboerderij. Hoe leuk de meeste moeders dit ook vinden, na een tijdje merk je vaak dat ze zich toch niet helemaal meer verbonden voelen met de maatschappij. Doordat thuisblijfmoeders geen interactie hebben met bijvoorbeeld collega’s, beperken de conversaties zich overdag vaak tussen moeder en kind. De eenzaamheid komt dan vaak om de hoek kijken en dat is het punt waarop moeders zich gaan afvragen: moet ik niet weer gaan werken of behoefte krijgen om met andere moeders te gaan praten?" Ook het schuldgevoel dat hierbij komt kijken, is herkenbaar volgens Tilda. "Het komt inderdaad vaak voor dat moeders zich hier schuldig over voelen, maar dat hoeft echt niet. Het is heel normaal dat je dit soort gevoelens hebt. Probeer deze emoties te accepteren van jezelf en te kijken of je hier werk van wil maken (letterlijk 'werk') of dat je er bewust voor blijft kiezen om thuisblijfmoeder te blijven."
Eefje (32), moeder van een zoontje van zeven maanden, staat hier gelukkig anders in: “Ik heb altijd heel hard gewerkt en was verschrikkelijk ambitieus. Totdat ik mijn man leerde kennen en ik zwanger raakte. Ik merkte dat ik mijn baan steeds minder belangrijk begon te vinden. Een aantal maanden na Timo’s geboorte ben ik wel weer aan de slag gegaan, maar ik kon me er niet meer zo voor inzetten als ik altijd gewend was. Mijn man en ik besloten samen dat het misschien een goed idee was als ik (tijdelijk) zou stoppen met werken, om alle tijd te hebben voor Timo. Daar ben ik tot nu toe erg blij mee. Ik heb nu alle rust om me helemaal op mijn kind te focussen, zonder dat er deadlines in mijn nek hijgen en ik het gevoel heb niets helemaal goed te kunnen doen. Ik zorg ervoor dat ik niet vereenzaam door zoveel mogelijk af te spreken met vriendinnen. Ook neem ik mijn zoon vaak mee naar een koffiebar of gaan we samen ergens anders iets leuks doen. Natuurlijk is het anders dan toen ik nog zo’n 50 uur per week op kantoor zat, maar ik mis momenteel nog helemaal niets aan mijn werkende leven.”
Tips voor thuisblijfmoeders Tot slot heeft Tilda nog een tip voor thuisblijfmoeders die wel een vorm van eenzaamheid ervaren maar toch thuis willen blijven voor hun kind(eren): "Ik zou iedere thuisblijfmoeder die zich weleens alleen voelt willen adviseren om zoveel mogelijk de interactie aan te gaan met andere (thuisblijf)moeders. Deel je ervaringen met hen, spreek overdag af en ga gezellig koffie drinken. Of plan een playdate zodat de kindjes met elkaar kunnen spelen terwijl jullie even lekker kunnen kletsen en ervaringen kunnen uitwisselen."
Ben jij thuisblijfmoeder? Hoe ervaar jij dit?
Meer artikelen lezen op Babybytes? Like Babybytes op Facebook en volg ons op Twitter!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (8) Stuur een bedankje