Bovenstaande titel zou kunnen gelden voor mijn situatie rondom thuiswerken. Soms enorm handig met name qua opvang en flexibiliteit. Soms gewoon onmogelijk. Zeker in de vakanties vind ik het nog steeds lastig. Het lijkt hier op dat soort momenten op een kinderdagverblijf. En dan eentje die met vlag en wimpel zou zakken voor de inspectie. Zowel op hygiënisch niveau als op pedagogisch klimaat.
Overal ligt speelgoed, rozijntjes, vijf bekers drinken (voor twee kinderen), regenlaarzen, lego, restjes klei en sok. Ik schrijf dit laatste enkelvoud omdat er ook altijd maar één sok rondslingert. Nooit netjes in een paar. En voor diegene die vroeger met Kapla gespeeld hebben of het nu nog in huis hebben: onze woonkamer ruikt naar een houtzagerij. Want als er een halve dag gewerkt is aan de bouw van een stadion dan is het de bedoeling dat ik dat niet afbreek. De zesjarige projectmanager is voornemens om misschien de dag daarna verder te werken aan het ding.
Daarnaast is mijn geduld in de vakanties redelijk snel op. Ik heb te maken met opdrachtgevers die teksten willen publiceren en dus met (harde) deadlines. Soms even niets doen is dan lastig en dat levert stress op. Alles wat ik in mijn vorige job (werken met zeer moeilijk opvoedbare kinderen) aan stagiaires geleerd heb m.b.t. het opvoeden van kinderen en het neerzetten van een goed pedagogisch klimaat is dan eventjes niet aanwezig. Het is niet zo erg dat de ontwikkeling van de kinderen stagneert, maar mijn professionele basishouding is ver te zoeken.
Je bent onze moeder en huisvrouw!
Ik snap het ook nooit goed wanneer mensen zeggen ‘ik wil een huis dat leeft….’. Ik wil namelijk graag een huis dat lijkt op een mortuarium. Dan wel eentje met sfeer, maar in elk geval opgeruimd zodat er in elk geval iets sereen is in deze chaos! Want mijn kantoor aan huis bevindt zich soms middenin het kinderdagverblijf. De balans tussen werk en privé is niet altijd optimaal. Kinderen zien hun moeder namelijk vooral in die rol. En dat je ook werkt en vrienden hebt dat is voor hen een tweede. Mijn kinderen hebben een houding van ‘Nu moet jij eens heel goed luisteren jongedame. Wij hebben jou hier aangenomen als moeder en huisvrouw, en die nevenactiviteiten; die doe je maar in je eigen tijd!’
Ik krijg dan ook af en toe zinnen naar mijn hoofd als: ‘ohohoh je mag niet op je telefoon kijken tijdens het eten’ (klopt). Mama, moet jij alweeeeer aan de laptop werken? (ja) ‘Mama jij had beloofd dat wij vandaag iets leuks gingen doen!’ (oh ja, k*t) Laptop dicht en dan maar s’avonds werken.
De jongste is verbaal nog niet zo heel sterk dus die doet gewoon alles wat niet mag in het kader van: ongewenste aandacht is ook aandacht. Ze is nu twee en ik ken de hele theorie van ego-ontwikkeling en grenzen opzoeken. Maar dit exemplaar is zo bedreven in het opzoeken van de grenzen dat ik mijn kantoor aan huis net zo goed ‘kantoor-op-gang’kan gaan noemen. Daar zit ze op sommige dagen wel meer dan eens en ik dan dus ook. Tot groot plezier van de oudste die onze ‘ruzies’ als een soort gratis vakantie-entertainment beschouwd.
Zoals je opmerkt schrijf ik ‘sommige dagen’, want de ene week is er meer werk dan de andere week En wanneer het schrijfwerk even wat minder is en de deadlines nog ver weg zijn dan lig ik net zo serieus mee te chillen en te genieten in een zelfgebouwde hut. En opruimen dat doen we dan morgen wel weer. Zei de gek.
Hoe gaat dat bij jullie tijdens vakantie?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Carolijn, 37 jaar. Getrouwd en moeder van Mats en Kaat.
Jarenlang gewerkt in de zorg voor kinderen met ernstige gedragsproblemen, en sinds een jaar werkzaam als freelance schrijver journalist zo u wilt.
Je kunt mijn teksten lezen op Babybytes, in Fabulous Mama, Telegraaf Vrouw, en bij een hoop zakelijke opdrachtgevers waar je niets aan hebt.
Twee keer per maand zal ik een bijdrage leveren aan het vernieuwde Babybytes. Een column, een artikel of een ander soort tekst.
Wil je graag dat ik over een bepaald onderwerp schrijf? Jij vraagt, ik schrijf. Onder het mom van 'vertel nog eens over...'
Dit artikel is oud en nog steeds zo slecht als toen. Werk je thuis, dan ben je beschikbaar voor werk, niet voor de kinderen. Kinderen gaan ook in de vakantie op mijn werkdagen gewoon naar de opvang.
Dit artikel is oud en nog steeds zo slecht als toen. Werk je thuis, dan ben je beschikbaar voor werk, niet voor de kinderen. Kinderen gaan ook in de vakantie op mijn werkdagen gewoon naar de opvang.
Ik snap dit nooit, waarom zou je op je kinderen kunnen passen als je thuiswerkt? Kun je je kinderen ook een dag mee naar kantoor nemen en dan alles gedaan krijgen? Nee toch. Thuiswerken betekent gewoon dat je moet werken en dan kan je er dus niet ook voor je kinderen zijn. Ook bij thuiswerken dus gewoon opvang regelen. Je kunt niet beiden tegelijk doen, je bent er óf voor de kinderen, óf voor je werk.
In de vakanties regel ik dus opvang. Vakantie bso, mijn man een vakantiedag, dagje opa en oma, ik een vakantiedag, ruildag met tante (zij 1 dag onze kinderen, ik 1 dag die van haar), etc. In coronatijd als er een kind thuis moest blijven ivm klachten of isolatie, dan werkte ik wel thuis met kind. Dan overlegde ik dat met mijn werkgever want dan kon ik die dag dus niet écht werken. Ik doe tussendoor wat ik kan, haal wat in de avond in, zorg dat er indien nodig werk overgenomen wordt en dat collega's weten dat ik minder bereikbaar ben. Doen alsof je allebei kunt bolwerken in een dag vind ik niet fair naar je werkgever én niet naar je kinderen. Je bent er dan bij allebei maar half bij.
Reageer op dit artikel
reacties (5) Stuur een bedankje