Iedere moeder herkent het waarschijnlijk wel. Je lichaam heeft de zwangerschap uitgedragen, je kindje is geboren en jij blijft achter met een slappe buik met wellicht hier en daar wat striae. Het is niet heel onnatuurlijk om daarvan te balen. Australische moeder Laura Mazza probeerde na haar bevallingen zo snel mogelijk haar oude figuur weer terug te krijgen. Maar dat is ze nu zat en daar schreef ze een prachtig, eerlijk en ook wel herkenbaar stuk over.
Bron: Laura Razza
"Haters zullen zeggen dat dit niet hetzelfde meisje is. Dat de tattoo’s niet hetzelfde zijn, dat ze een andere iPhone heeft, dat haar haar anders is. Bla bla bla. En ze hebben gelijk, al die dingen zijn ook verschillend! Het ís ook niet meer hetzelfde meisje.
En dat is niet vanwege de vier jaar, twee zwangerschappen en nieuwe iPhone die ertussen zitten. Het is echt omdat het twee verschillende mensen zijn.
Dat eerste meisje voelde zich namelijk altijd ellendig. Ze had honger, altijd. Ze was trots op zichzelf als ze weinig at, en lag ‘s nachts wakker omdat ze zich zorgen maakte over of ze niet teveel calorieën had binnengekregen.
Tja, dat meisje is weg. Samen met haar oude iPhone en haar donkere haren. En samen met de onrealistische eisen die ze aan zichzelf stelde.
Ik ben namelijk veranderd, omdat mijn kinderen mij hebben veranderd. Ik wilde namelijk dat ze zich altijd geliefd zouden voelen, ongeacht wat er ook zou gebeuren. Maar hoe kon ik nu zo onvoorwaardelijk van hen houden, als ik niet van mezelf, van mijn eigen lichaam hield?
Hoe kon ik hen een positief zelfbeeld meegeven, als ik de hele dag op de weegschaal zou staan? Als ik mezelf aan het verhongeren was? Ik was het echt zat om ‘s nachts over eten te dromen. Om me altijd rot te voelen als ik iets teveel op had. Of om de druk te voelen van ‘de baby is nu al één jaar, had je je ‘oude lichaam’ niet al terug moeten hebben?
Ik heb geen hekel aan dat meisje op de before-foto. Absoluut niet. Maar ik realiseer me wel dat ik nooit, nóóit meer zo wil zijn. Er is niets mis met hoe ik er toen uit zag, maar er is ook zeker niets mis met hoe ik er nu uit zie!
Mijn kinderen verdienen liefde. Ze verdienen het om een moeder te hebben die niet bezig is met hoe ze eruit ziet. Ze zouden namelijk niet in een wereld moeten leven waarin het een issue is om te dun, te dik, te gespierd of niet gespierd genoeg te zijn. Mijn kinderen verdienen het om op te groeien met het idee dat eten er is om je te voeden, níet dat eten de vijand is."
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (6) Stuur een bedankje