Twee moeders: als je vrouw last heeft van haar hormonen
- LindaBdB
- in Zwangerschap
- 0
- 6940
- 16/08/2017
Linda en haar vrouw verwachten hun eerste kindje. Een situatie die toch iets anders is dan het meestal gaat en daarom leek het Linda leuk haar verhalen te vertellen op BabyBytes. Want hoe is het om als vrouw niet de zwangere te zijn? En met welke vragen en vooroordelen krijg je als lesbisch koppel met een kinderwens te maken? Ze vertelt het ons in haar tweewekelijkse column. Deze keer: Tranen op de keukenvloer.
De hormonen. De vrouw. In sommige situaties een levensgevaarlijke situatie. Dit is niet alleen van toepassing wanneer een vrouw zwanger is, maar iedere partner zal deze combinatie maandelijks ook wel eens meemaken van de wederhelft. En in de loop der jaren leer je jezelf wat overlevingstechnieken aan voor deze momenten. Een voorraadje chocola, een warme kruik ready to go, de lievelingsthee of een enorme jankfilm, omdat er dan toch met een reden kan worden gehuild. En als medevrouw maak je uiteraard dankbaar gebruik van de voorraad chocola.
Zwangerschapsboeken
Alleen in tegenstelling tot de maandelijkse voorspelbare signalen, is er tijdens de zwangerschap sprake van enige onvoorspelbaarheid. Hier kan geen zwangerschapsboek je op voorbereiden. Ik heb het boek van Kluun overigens nog niet gelezen, wie weet haal ik daar nog wat pointers uit. Ik ben echt zo’n informatiejunk als het gaat om de zwangerschap. De ene na de andere zwangerschapsbijbel lees ik met alle plezier, het maakt niet uit welk hoofdstuk: over het veranderende lichaam van de vrouw of de hoofdstukken voor de vader/partner.
Je staat erbij...
Alleen in alle eerlijkheid: het zijn maar woorden. Het zijn maar adviezen. Het zijn maar tips die je als partner maar al te graag opvolgt, om zo toch een bijdrage te leveren voor je vrouw die al het zware werk doet. En je doet je best, alleen soms weet je het gewoon ook niet en hoop je op het beste. In zulke momenten herken ik me dan altijd in die onhandige, klungelige vaders uit het programma Kerels met een kleintje. Zo’n heerlijk fout reality programma waarin de stoerste getatoeëerde mannen zo’n klein fragiel poppetje vasthouden of van alles (onhandig maar lief) proberen om hun vrouw bij te staan.
AUW!
En zodoende probeer ik ook heel lief - maar vast ook onhandig - mijn vrouw te steunen. Laatst was mijn vrouw met grootst enthousiasme kartonnen dozen eigenhandig aan het verkleinen met een stanleymes in onze achtertuin. Terwijl ik met onze grote lobbes langs loop en voorzichtig vraag of ze rustig aan doet, hoor ik nog geen tien tellen later: 'AUW', gecombineerd met enkele scheldwoorden die ik hier niet zal herhalen. Vrouw pijn. Hond in paniek. Ik in paniek.
Vliegensvlug gooi ik onze hond in de achtertuin en zoek ik in een blinde paniek mijn vrouw op, al uitgaande van een enorme wond. Ik vind haar inmiddels al zittend op de keukenvloer zonder de al ingebeelde bloedplas. In de veronderstelling dat mijn vrouw in tranen is uitgebarsten, ontdek ik - voorzichtig schuivend op de grond naar haar toe - dat ze lacht. Het houdt maar niet op. Ze bleek keihard haar knokkels te hebben gestoten en lacht om haar onhandigheid, die ze sinds de zwangerschap heeft ontwikkeld. Om mijn paniekreactie. Om de situatie. En ik lach met haar mee.
Lachen op de keukenvloer
Ik ben zo’n heel vervelend iemand die lacht wanneer iemand z’n kleine teen stoot. Ik kan er niks aan doen. En ik lig inmiddels op de keukenvloer en kijk naar mijn vrouw die de tranen over haar wangen heeft van het lachen. ‘MAAR IK WIL HUILEN! HET DOET PIJN! IK KAN NIET EENS MEER NORMAAL HUILEN! ’ En ik moet nog harder lachen, ik kan het niet helpen. Ik zou niet weten wat je moet doen als je zwangere vrouw de slappe lach heeft, maar eigenlijk wil huilen. Die tip staat nergens. Gelukkig lacht mijn vrouw met me mee op de keukenvloer. Ondertussen vernietigt onze hond met alle plezier de kartonnen dozen in de achtertuin.
Heb jij ook wel eens verbaasd gestaan om je eigen (zwangerschaps)hormonen?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)