Misschien is het voor jou nog niet zover maar ik dacht; laat ik eens een kijkje achter de schermen geven van een basisschool-moeder. Ik wil je vast voorbereiden op de mogelijke bijbaantjes die je te wachten staan en laten weten dat het allemaal niet van een leien dakje gaat. Misschien is één van onderstaande vacatures wel iets voor jou?
Meedenk-moeder in de Sinterklaasadviesgroep, luizenouders, leesouders, lid van het kerstcomité, klassenouders, klassenkrant-ouders, musicalouders, avondvierdaagse-begeleiders, spooktochthulp, schoolreisouders en recent nog ouders die helpen met koningsspelen. En dan vergeet ik nog veel.
'We kunnen nog wel wat handjes gebruiken!'
Elke school organiseert tal van activiteiten waar nu eenmaal de hulp van ouders of vrijwilligers voor nodig is. En laten die er simpelweg heel vaak niet zijn. In elke oproep van school lees ik: ‘we kunnen nog wel wat handjes gebruiken’ en die oproep herhaalt zich dan een paar keer. En als de school van mijn zoon (6) nu de enige school zou zijn dan is dáár iets mis maar dat is het niet. Elke school heeft dat probleem.
'Ik wil ook kunnen weigeren'
Het zijn altijd dezelfde gezichten die meehelpen en ik vermoed dat er ook flink wat ouders zijn die zich kunnen vinden in het onderstaande dat je kon lezen in de Telegraaf Vrouw. Een moeder schreef daar over hulpouder zijn: "Meehelpen op school is gewoon niet mijn ding. Daar ben ik vanaf het begin af aan heel eerlijk over geweest. Ik vind het goed dat de school een beroep doet op ouders voor de activiteiten, maar ik vind ook dat een ouder dat moet kunnen weigeren."
En ik vind dus zelf dat je dat niet kan weigeren. Ja alles kan, maar er bestaat toch ook zoiets als goed doen voor een ander? Want stel je nu eens voor dat we dat allemaal doen, dat wij als ouders allemaal zeggen dat het ‘niet ons ding’ is, dan is er geen schoolreisje, geen klassenkrant of kerstontbijt. En natuurlijk moeten we allemaal werken, zijn er jongere kinderen die ondergebracht moeten worden enzovoort, maar 1 of 2 keer per jaar eventjes omdenken hoe je wel zou kunnen helpen dat zou het voor de ouders die er altijd zijn een stuk gemakkelijker maken.
Terugkomend op het artikel uit Telegraaf Vrouw: op het moment dat er weer een oproep komt zeg ik tegen mezelf iets wat ik ook tegen mijn kinderen zeg (en wat onze ouders tegen ons zeiden); DAN MAAK JE MAAR ZIN!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Carolijn, 37 jaar. Getrouwd en moeder van Mats en Kaat.
Jarenlang gewerkt in de zorg voor kinderen met ernstige gedragsproblemen, en sinds een jaar werkzaam als freelance schrijver journalist zo u wilt.
Je kunt mijn teksten lezen op Babybytes, in Fabulous Mama, Telegraaf Vrouw, en bij een hoop zakelijke opdrachtgevers waar je niets aan hebt.
Twee keer per maand zal ik een bijdrage leveren aan het vernieuwde Babybytes. Een column, een artikel of een ander soort tekst.
Wil je graag dat ik over een bepaald onderwerp schrijf? Jij vraagt, ik schrijf. Onder het mom van 'vertel nog eens over...'
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje