Samen met zijn vrouw en dochter Lotus (5) woont Martijn in Peking, China vanwege zijn werk: "We zijn opgehokt geweest, we moeten constant mondkapjes op, de scholen en kantoren zijn dicht en we kunnen er niet meer op uit”.
Toen werd het serieus
“In de Chinees Nieuwjaarsvakantie zouden we op vakantie naar mijn schoonmoeder, dit is echt een must in deze vakantie. Het was de tweede dag van de vakantie en mijn vrouw las steeds meer dingen over de uitbraak. Het werd elke dag een beetje erger, niemand wist wat de gevolgen waren van deze nieuwe ziekte en hoe dodelijk het was. Toen er ook mensen in onze regio ziek werden, hebben we het advies opgevolgd en besloten om niet op vakantie te gaan. Ondanks pogingen van mijn schoonmoeder om ons besluit te veranderen. Stel dat we wel waren gegaan, dan zaten we daar nu nog…”
Maatregelen
“Al snel daarna kregen we geen adviezen maar maatregelen opgelegd. We mochten alleen nog de deur uit als dat echt niet anders kon, zoals voor boodschappen. Onze compound ging hermetisch dicht en bij de poort wordt iedereen gecheckt op koorts. Wie toch naar buiten moest, moest mondkapjes dragen. Bij thuiskomst handen wassen en bij symptomen moeten we direct naar het ziekenhuis. Er kwamen lijsten in omloop welke ziekenhuizen 'coronaziekenhuizen' waren”.
Opgehokt
“Ook mijn kantoor ging dicht, ik moest thuis werken. De scholen gingen dicht, restaurants gingen dicht en supermarkten ook. In het begin ben ik in drie weken tijd letterlijk drie keer naar buiten geweest. Lotus nog iets minder. Daarna besloten we om toch maar soms naar buiten te gaan, met mondkapjes op uiteraard, dat doet iedereen. Het blijft saai, want we zijn nog steeds vrijwel beperkt tot onze eigen compound. Als het echt moet zouden we verder kunnen, maar ja... Dikke kans dat alles wat leuk is, nu dicht is. En om nu de drukte op te zoeken? Nee, zo ver zijn we hier echt nog niet…”
Op kantoor
“Het thuiswerken heeft twee of drie weken geduurd, daarna kon ik weer terug. Op kantoor moet ik een mondkapje dragen. Om het terrein op te komen moet ik een speciale pas laten zien, die alleen mensen krijgen die eerst twee weken thuis opgehokt hebben gezeten. Bij binnenkomst in het gebouw moet ik die pas scannen en wordt mijn lichaamstemperatuur gecheckt. In de lift zijn vakjes getekend: maximaal vijf personen in de lift. De knopjes zijn afgedekt met tape en als ik op de verdieping aankom, wordt nog eens mijn temperatuur genomen. Ik krijg hier ook een week-setje mondkapjes. Daarna moet ik over een desinfectiemat lopen. Het lunchbuffet is veranderd in voorverpakte lunches”.
“De bussen en metro's rijden gewoon. In de metro ben ik in geen eeuwigheid geweest, maar bussen zie ik gewoon rijden, maar die zijn bijna helemaal leeg. Te veel risico, naar mijn werk mag ik bijvoorbeeld niet met het openbaar vervoer. Het is raar om lege bussen te zien, normaal puilen ze vaak uit. Veel supermarkten zijn dicht en ik ben er dan ook in geen enkele geweest. We bestelden alles al via internet en dat bleef gewoon kunnen. Het wordt dan afgeleverd bij de poort, en daar moeten we het afhalen. Heel handig”.
Uitleggen aan een kind
“Mijn vrouw is vrij paniekerig, dus die praat er veel over. Onze dochter hoort dat allemaal. Die is er eigenlijk ook best bang voor geworden. Ze durfde met mama niet naar buiten, maar met mij durfde ze wel. Ik vind het ook goed als ze zelf ziet hoe het buiten is, met die enge corona die daar is waardoor we per se binnen moesten blijven. Nu vindt ze het helemaal niet meer eng. Er zijn nu sowieso veel meer mensen buiten. Omdat het corona-gedoe toch ook wel went en omdat het mooier weer begint te worden. De kou maakt plaats voor de lente.”
Binnen zitten met een kind
“Het binnen zitten ging trouwens wel vrij goed. Lotus heeft genoeg speelgoed en de school (Chinese kindergarten plus de Nederlandse school van de zaterdagen) zorgt dat er online lessen en lesmateriaal is. Na een week of vier begon de verveling toch wel toe te slaan en nu wil ze toch wel elke dag even naar buiten, net als vroeger. Nadeel blijft wel dat lotus al zes weken amper contact heeft met andere kinderen en de regelmaat van de school niet heeft. Ze is langzaam steeds slechter gaan luisteren, vind ik. Daar hebben we een paar keer strijd over gevoerd”.
Impact
“Al met al is de impact van het coronavirus hier echt enorm groot. We zijn opgehokt geweest, eigenlijk zijn we nog steeds semi-opgehokt. We moeten constant mondkapjes op, de scholen zijn dicht en we kunnen er niet meer op uit. We kunnen niet eens normaal naar de supermarkt. Onze lotus is gewend om van half negen tot vijf op school te zijn, maar zit nu thuis. Ze krijgt les van een schermpje met een juf die ze niet kent of van papa of mama. Zo goed als niks gaat nog normaal…”
Wat vind jij van deze maatregelen in China?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Fijn dat het de goede kant opgaat met deze maatregelen! Het gaat voor ons nog lang duren. Alles wat we hebben "opgeofferd" zal mooier wezen als we uit deze nachtmerrie zijn
 woont Martijn in Peking, China vanwege zijn werk: "We zijn opgehokt geweest, we moeten constant mondkapjes op, de scholen en kantoren zijn dicht en we ku){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (4) Stuur een bedankje