Het komt vaker voor dan je denkt: dat je partner flauwvalt als jij aan het bevallen bent. Luke Epplin kan erover meepraten. Zijn flauwvallen-tijdens-de-bevalling-verhaal gaat inmiddels viraal, nadat hij zijn relaas op X plaatste. Het is dan ook wel een heel bijzonder verhaal...
Op alle foto's met zijn pasgeboren baby staat Luke, schrijver van beroep, met een enorm verband om zijn hoofd in beeld. Hoe dat kwam? Dat vertelde hij op X. Dít is zijn verhaal:
Weinig slaap
“Op vrijdagavond 22 maart 2024 begon de bevalling van mijn vrouw, Ava. Dus we brachten de nacht door in een ziekenhuis in Manhattan. Van slapen kwam weinig terecht. Af en toe sukkelde ik in slaap maar overdag was ik weer klaarwakker. Eindelijk viel ik zaterdagnacht in slaap op een bank.”
All right, here's my wild story of the birth of my daughter, Ava. My wife started going into labor on Friday, so we spent that night at a hospital in Upper Manhattan. I slept little that night and then not at all the next day. Finally, on Saturday night I dozed on a couch.
“'s Ochtends om vier uur werd ik gewekt (zondag): de weeën waren begonnen. Ik stond op, trok snel mijn kleren aan en werd meteen midden in de actie gegooid. Of het nu door uitputting, gebrek aan eten of omdat ik net wakker was, ik herinner me er niets van. Ik viel flauw. Toen ik weer bij bewustzijn kwam, lag ik op de grond, en sijpelde er bloed uit de achterkant van mijn hoofd. Ik had mijn hoofd gestoten tegen de rand van een metalen tafel toen ik viel en dat een diepe snee veroorzaakte.
Het zag er ernstig uit. Ze belden de spoedafdeling en lieten een brancard komen en brachten me naar de eerste hulp. Ze wilden me een CT-scan geven, maar dat betekende dat ik de geboorte van Ava zou missen.
Ze onderzochten me, voerden wat tests uit en behandelden de wond. Vervolgens kreeg ik zes nietjes in mijn schedel. Het duurde misschien een uur. Daarna mocht ik gaan.”
Verdwaald
“Maar dit ziekenhuis is enorm – het heeft wat van wijk in de stad, verbonden door een net van tunnels. Wij waren aan de andere kant. Een verpleegster liep met me mee door talloze gangen, door verschillende afdelingen, maar werd toen teruggeroepen voor een noodgeval. Ze gaf me snel wat aanwijzingen en stuurde me op weg. Ik dacht dat ik haar aanwijzingen goed had gevolgd. Ik nam de lift naar de tiende verdieping en belandde in een beenmergcentrum.”
Beveiliging
“Toegegeven, ik droeg de kleren waarin ik had geslapen, met een enorme witte bandage om mijn hoofd gewikkeld. Het leek wel alsof ik meespeelde in een film over de Eerste Wereldoorlog. Ik wenkte een verpleegster en zei nogal paniekerig: “Mijn vrouw bevalt! Ik moet haar vinden!” Ze keek me aan en zei: “Ik denk dat je naar de beveiliging moet.” Ik zei dat ik geen tijd had, maar ze begeleidde me naar buiten en zette me vriendelijk maar beslist af bij een bewaker. Ik vertelde hem hetzelfde: “Mijn vrouw bevalt!” Opnieuw keek hij me aan, met verband en al, patiëntenbandje om mijn pols, en zei: “Meneer, ik moet wat ontslagpapieren zien.” Ik had geen ID, geen bezoekersbadge, geen mobiele telefoon, niets. Plotseling drong het tot me door: ik zit in de problemen. Dus kalmeerde ik en probeerde ik uit te leggen dat ik flauwviel, terwijl mijn vrouw aan het bevallen was, en daardoor een snee in mijn hoofd kreeg. Dat ik deze liet behandelen en toen verdwaalde. Hij was erg sceptisch. Maar hij liet me in ieder geval gaan.
Op straat, zonder jas, rende ik rond tot ik een parkeerbediende vond. Dit keer probeerde ik het niet eens uit te leggen. Ik vroeg eenvoudig waar de kraamafdeling was, hij zei twee straten verderop, en ik sprintte met mijn verband om mijn hoofd en op pantoffels. Opnieuw begroette mijn oude vijand me: de beveiliging. Ik had nu wel door dat ik eerst alles moest uitleggen. Ik vertelde hem dat mijn vrouw op de tiende verdieping aan het bevallen was, gaf hem haar naam en hij belde naar boven. Ze maakten een foto van me voor een nieuwe badge. Ik stond met wilde ogen in de camera te staren met mijn hoofd verpakt. Mijn achternaam stond verkeerd gespeld als Epplyn. Het maakte me niet uit.”
Bevalling
“Ik haastte me naar de kraamafdeling, de medewerker keek me aan en zei: “Oh, jij bent de man waar iedereen over praat.” Ik was eindelijk weer waar ik moest zijn: terug bij mijn dochter die gelukkig nog niet was geboren. Mijn vrouw vroeg hoe het met me ging. Ik zei: “Dat vertel ik je later wel." Een uur later werd deze foto genomen.”
I dashed into the maternity ward, the attendant looked at me, and said, "Oh, you're the guy everyone's talking about." I came back to my daughter not yet born. My wife asked how it went. I said, "I'll tell you later." An hour later, this photo was taken. pic.twitter.com/cke7bbmlmS
In een interview met Today zegt zijn vrouw Healy: “Hoe goed je het ook allemaal van tevoren wil plannen, het loopt toch anders dan je in gedachten had.” Healy die zelf arts is, was helemaal niet boos over Luke's spoedgeval, ze leefde juist met hem mee. “Toen ik voor het eerste een ruggenprik moest zetten toen ik nog een student was, viel ik ook flauw. Dus ik weet precies hoe het is. Ik was gewoon blij dat hij er was.”
Inmiddels is zijn verhaal door verschillende media opgepikt en is zijn post op X al vele malen gelezen, geliket en gedeeld.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Mijn man werd ook niet helemaal lekker toen ik mijn ruggenprik kreeg bij de eerste. Hij had ook ruim 36 uur niet geslapen en was op, hij werd licht in zijn hoofd, dus hij werd gesommeerd om op de grond te zitten met armen om de benen, totdat hij zich weet oké voelde.
Nou ja, mij kennende zou ik op het moment zelf ook wel lichtelijk geïrriteerd zijn. Maar na de bevalling zou ik het meer realistischer zien. Maar dat komt denk ik omdat vrijwel alles mij irriteert, vlak voor de geboorte
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje