Stuitliggingen zijn de normaalste zaak van de wereld in onze familie. Ik lag in een stuitligging, mijn moeder, mijn vader… Maar ik had er niet over nagedacht dat mijn kind ook in een stuitligging zou komen te liggen, tot dat ene moment…
Ik lag behoorlijk onderuit die avond. Ik was 35 weken zwanger en het werd steeds een beetje zwaarder. Terwijl ik televisie keek, kreeg ik een beetje vreemd gevoel in mijn buik. Het volgende moment veranderde mijn ronde buik in een enorme punt en voelde het behoorlijk ongemakkelijk en zelfs pijnlijk. En ploep: ineens was mijn buik weer rond en voelde alles weer normaal.
“Volgens mij maakte die kleine een beetje rare tuimeling net”, zei ik tegen mijn man die in de studeerkamer aan het werk was.
Hoe raar die tuimeling was, bleek de volgende dag tijdens een regulier bezoekje aan de verloskundige. Ze voelde aan mijn buik en besloot er een collega erbij te halen. Die bevestigde wat ze vermoedde: een stuitligging. “Maak je maar geen zorgen hoor. Ik verwijs je door naar de beste ‘babydraaier’ van de stad. Zij zorgt er wel voor dat hij weer in de juiste positie komt. Ondertussen is het misschien ook verstandig om aan moxa-therapie te doen.”
Moxa en draaien
Iemand die baby’s draait, moxa-therapie… Dat waren dingen die we allebei nog nooit hadden gehoord, dus dat bracht wel weer een spannende wending aan de zwangerschap. De volgende dag kon ik al terecht bij een acupuncturist die ook gespecialiseerd was in moxa en me uitlegde hoe het werkte. Ik kreeg een soort van dikke sigaar mee, een moxastick, die werkt een beetje als een wierookstokje. Die moest dan naast mijn kleine teen worden gehouden voor ongeveer 15 minuten. Mijn man moest dat dan doen, want ik kon nog onmogelijk met een dikke buik bij mijn kleine teen komen.
Gebeurt er al wat?
De warmte van de moxastick zorgt dat er energie vrijkomt in het kleine bekken waar ook de baarmoeder ligt. Hierdoor komt er beweging in de kleine bekken en wordt de baby ook beweeglijk en gaat hij als het goed is draaien. Daarna raadde de acupuncturist me aan om een paar minuten op handen en knieën plaats te nemen, zodat er nog wat extra ruimte in de buik ontstond voor ons kindje om te draaien. Om eerlijk te zijn: ik had niet echt het gevoel dat er ook maar iets in mijn buik gebeurde.
‘Draaidokter’
Een aantal dagen later hadden we een afspraak met de ‘draaidokter’. Ze legde uit wat de bedoeling was. Ik werd aan een monitor gelegd zodat alles in de gaten kon worden gehouden en ik moest me vooral ontspannen. Vervolgens ging ik ongeveer dwars door het plafond van de pijn. Ik zelf durfde niet zo goed te kijken, maar mijn man legde uit dat ze met haar handen als het ware de baby in de buik optilde. Hij zag gewoon onze baby in haar handen en zo probeerde ze hem te draaien. Dat voelde dus zéér onprettig aan en dan druk ik het nog zacht uit. Inmiddels lag ons kindje dwars in mijn buik en de arts probeerde ‘m vervolgens nog een kwartslag te draaien, maar daar dacht hij dus anders over: hij floepte weer terug in zijn stuitligging.
Nou moe! Of ‘ik me weer kon ontspannen’... Nu ik wist wat me te wachten stond, lukte me dat niet echt goed, dus het werd voor de ‘draaidokter’ moeilijker om ons kind goed te kunnen pakken. Weer ging ze met haar handen diep in de zijkanten van mijn buik en probeerde uit alle macht onze kleine te draaien. Elke keer floepte hij weer terug en op gegeven moment had ik het ook helemaal gehad. Dat geduw en gesjor aan mijn buik… Ik wilde niet meer, en zij moest toegeven dat het moeilijker ging dan ze had verwacht. We besloten ermee op te houden.
Nu kwam we voor de keuze te staan: gaan we voor een natuurlijke bevalling of een keizersnede?
Keizersnede
Mijn ouders die allebei in een stuitligging lagen, zijn gewoon via de natuurlijke weg ter wereld gekomen en ook mijn moeder heeft mij, ondanks dat ik in een stuit lag, via de natuurlijke weg gekregen. Ook ik heb overwogen om het zonder een keizersnede te doen, maar toch had ik een beter gevoel bij een keizersnede. Dus er werd een datum gepland: 02-06-2006. Hoe mooi is dat getal!
Alles ging helemaal volgens het boekje. Onze zoon deed het perfect en ook de borstvoeding ging prima, hoewel je vaak hoort dat dat na een keizersnede moeilijker gaat dan bij een natuurlijke bevalling. Hij groeide als kool en inmiddels is de ‘kleine’ man al 11 jaar en ben ik apetrots op hem!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (3) Stuur een bedankje