Bij ons thuis was het altijd duidelijk. Vanaf het moment waarop Sinterklaas aankwam met zijn stoomboot, mochten mijn broertje en ik zo’n twee tot drie keer in de week onze schoentjes voor de kachel zetten. Rond vijf december verzamelden zich allerlei familieleden bij ons thuis, bonsde opa Piet op de deur en strooide een handje pepernoten de gang in. We vonden een zak vol cadeautjes en onze avond kon niet meer stuk.
Ik had destijds geen idéé dat Sinterklaas ook heel anders gevierd kon worden. Nu ik voor mijn werk veel lees over het ouderschap - en nu ook over Sinterklaas - ben ik een aantal andere manieren tegengekomen om het Sinterklaasfeest te vieren.
Anderen hebben minder
Ik las laatst een blogje van iemand die uiteenzette dat het misschien wel zo sociaal zou zijn om er - als je Sinterklaas gaat vieren - bij stil te staan dat niet ieder kind evenveel van de Goedheiligman krijgt. Het is inderdaad zo: als het ene kind op de basisschool enorm op loopt te scheppen over de Playstation 4 die hij in zijn schoentje heeft gevonden, zal het kind dat een handje pepernoten van het voetbed in een oude gymp moest plukken zich misschien afvragen of Sinterklaas hem niet zo braaf vond het afgelopen jaar.
Het is een onderwerp waar ik nog nooit over heb nagedacht, maar er zit wat mij betreft wel iets in. Kinderen vinden altijd wel een manier om zichzelf aan anderen te meten, maar het kan vast geen kwaad om - als dat financieel mogelijk is - het als ouder een zo gewoon mogelijk te houden wat betreft (schoen)cadeautjes.
Liegen
Voor wie dacht dat we met de Pietendiscussie het grootste pijnpunt van het Sinterklaasfeest te pakken hadden: heb je er wel eens over nagedacht dat je glashard tegen je kleintje aan het liegen bent, op het moment dat je hem of haar laat zwaaien naar een verklede man? Twee psychologen verklaren namelijk in het blad Lancet, volgens Telegraaf, dat het voorliegen van je kinderen over het bestaan van de Sint het vertrouwen kan schaden.
Ook zoiets waar ikzelf - naïef als ik blijkbaar ben - nog nóóit over had nagedacht! Jarenlang heb ik met heel veel plezier het spannende en magische verhaal van mijn ouders aangenomen. Ik heb er als kind altijd zo verschrikkelijk van genoten om mijn schoentje bij de kachel te zetten en ‘s nachts stiekem mijn bedje uit te sneaken om te vielen wat de Goedheiligman er in had gestopt!
Toen de spreekwoordelijke aap eenmaal uit de mouw kwam en ik het Grote Geheim had ontrafeld, kon ik er alleen maar heel hard om lachen. Ik voelde mezelf bovendien fantastisch toen ik in het complot werd opgenomen en mee mocht helpen om de fantasie voor mijn kleinere broertje nog levend te houden!
Surprises
Laatst vertelde een (van oorsprong Britse) vriendin dat ze voor haar tweejarige dochtertje op het kinderdagverblijf een surprise moest knutselen. Hele avonden heeft ze knutselend doorgebracht, om haar dochter een schitterende Minnie Mouse te geven. Ook zo’n nieuwe traditie waar ik mijn wenkbrauwen van optrek. Waarom komt Sint zelf niet met een Pietje om wat pepernoten te strooien? Waarom zet het kinderdagverblijf de ouders aan het werk? En is dat een leuke traditie? Je baby/dreumes/peuter al aan de surprises krijgen?
Al met al zijn er dus flink wat ‘trends’ (?) aan het ontstaan in het vieren van het Sinterklaasfeest, om de Pietendiscussie op deze manier maar even uit de weg te gaan, daar is de afgelopen tijd genoeg over gezegd.
Rest mij tot slot alleen nog even jullie een fantastische Pakjesavond te wensen, als jullie dat niet afgelopen weekend al gevierd hebben! En verder ben ik onwijs benieuwd naar jullie ervaringen met het Sinterklaasfeest.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (4) Stuur een bedankje