Eten is een van de eerste levensbehoeften en neemt dan ook een belangrijke plek in in het leven van een kind. Maar van melk naar een volwassen eetpatroon ga je niet zomaar. Dat heeft heel wat voeten in de aarde. Mamablogger Krista vertelt over de eetgewoonten van haar peuter, want die kunnen soms verwarrend zijn.
Een baby begint vast voedsel vaak met broodkorstjes. Eenmaal een peuter eet hij het hele brood behalve de korstjes. Van een gepureerd hapje in ijsklontjes formaat als baby, naar een bord vol eten als peuter (en dan: “Mag ik nog een beetje?”).
Waar ik van veel mede-ouders hoor dat peuters zo weinig eten, heeft die van ons daar geen moeite mee. Hij eet meer dan ik (zegt misschien meer over mij...) en ik moet oppassen dat hij niet alles van mijn bord probeert mee te pikken. De keren dat hij weigerde om ook maar iets te eten, zijn op één hand te tellen.
Maar kieskeurig is hij wel. Want als groente herkenbaar op zijn bord ligt, gaat het niet vanzelf naar binnen. Met uitzondering van erwtjes. Die pikt hij dan weer uit de paella, want die zijn het lekkerst.
Soms verrast hij ons en zit hij ineens aan een maiskolf te kluiven. Chili con carne gaat met potten naar binnen, maar kant en klaar potjes (waarvan de inhoud er vaak vergelijkbaar uitziet) eet hij al heel lang niet meer. En was hij gek op gekookte en gebakken ei, nu weigert hij de gebakken variant. Maar voor hoe lang dat duurt, weet niemand.
Wat voor fruit hij wil eten, is afhankelijk van de stand van de maan of iets dergelijks, want dat verschilt heel snel. Banaan was lang favoriet. Hij had een kersenperiode. Daarna bessen. Nu zijn druiven het allerlekkerst. Vooral in het karretje van de supermarkt. De bak is bijna leeg voor we bij de kassa zijn. Maar aardbeien, mango, perzik en meloen hebben we nog nooit door zijn keel gekregen.
Wat groente en fruit betreft, is hij denk ik een normale peuter, maar hij heeft ook vreemde trekjes. Zo wilde hij tot hij drie werd geen ijsjes. Nu inmiddels wel, maar dan wel roomijs (met chocola). Mama moet het oranje van de split eten….
Onderhandelen
Wat nieuw is bij ons thuis is de onderhandeling. Als de lekkere aardappeltjes en/of vleesstukjes op zijn, wil hij meer en dat mag hij best van mama, maar daar moet hij wat voor doen. Even een worteltje/ stronkje broccoli/hapje paprika opeten en dan sta ik het met liefde af van mijn eigen bord.
Hij vindt het ook leuk om grote stukken groente zelf te snijden en dan gaat er daarna zowaar een stukje in zijn mond. Spelen met eten mag niet, maar dit valt dan net niet onder spelen, denkt hij vast. Als ik dan diverse stukken groenten naar binnen zie gaan, juich ik. Wel inwendig, want het moet tenslotte heel normaal zijn dat je je groente eet.
Ongeacht of hij goed heeft gegeten of niet; een bakje yoghurt mag hij altijd na het eten, als hij dat wil. De tijden van zijn gezicht en haar met yoghurt insmeren, zijn gelukkig voorbij. Al gelooft hij vast nog steeds dat het goed is voor zijn huid/haar.
Tafelmanieren
Zijn tafelmanieren zijn nog niet geweldig. Ik ben gewoon blij als hij goed voedsel binnen krijgt. Hoe dat precies naar binnen gaat is van latere zorg. Dus ondanks dat hij al een beetje kan snijden en prima met een vork kan eten, vind ik het geen probleem als hij zijn lepel of handen gebruikt. Je zal maar honger hebben en alles zo snel mogelijk naar binnen willen krijgen. Die toetenvegers koop ik toch in kilopakketten.
Maar een kleine basis heeft hij wel. Pas eten als iedereen aan tafel zit met een bord voor zijn neus en pas van tafel als iedereen klaar is. En dus altijd aan tafel eten. Hij hoeft gelukkig nog niet bij de schoonfamilie aan tafel of naar een zakendiner, dus netjes eten met het juiste gerei leren we hem nog wel voor die tijd.
Saai? Nee hoor!
Eigenlijk kan ik wel zeggen dat eetgewoonten niet de goede benaming is. Want als ik eenmaal aan iets gewend ben, wat hij lekker vindt of niet, of de hoeveelheid of voorkeur voor bord of bestek, dan verandert hij het gewoon weer. Het is in ieder geval nooit saai aan tafel bij ons thuis.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)