Op social ging een open brief van een wanhopige moeder viraal. “Lieve echtgenoot, Ik. Heb. Meer. Hulp. Nodig” was haar boodschap. Hoe zit dat bij jou? Vind jij dat je partner je genoeg helpt?
Veel moeders voelen zich een ware supermoeder. Ze krijgen alles voor elkaar, en dat komt waarschijnlijk omdat ze weinig uit handen willen geven. Maar soms, is het echt teveel. De Canadese moeder Celeste Erlach kwam er openlijk voor uit. Ze schreef een open brief aan haar echtgenoot waarin haar schreeuw om hulp duidelijk naar voren komt:
“Lieve echtgenoot,
Ik. Heb. Meer. Hulp. Nodig.
Afgelopen nacht had je het moeilijk. Ik vroeg of je op de baby kon letten zodat ik vroeg naar bed kon. De baby was aan het huilen. Meer aan het jammeren. Ik kon hem van boven horen en ik kreeg van het geluid een knoop in mijn maag. Ik vroeg me af of ik naar beneden moest gaan om je te verlossen of dat ik de deur dicht moest doen zodat ik kon toegeven aan de slaap die ik zo vreselijk hard nodig heb. Ik koos voor het laatste."
"20 minuten later kwam je de slaapkamer binnen, met de baby die nog steeds hard aan het huilen was. Je legde de baby in de wieg en duwde de wieg zachtjes richting mijn kant van het bed op, een duidelijk gebaar dat je het had gehad met op hem letten.
Ik wilde tegen je schreeuwen. Ik wilde op dat moment een enorme ruzie met je maken. Ik had verdomme al de hele dag op de baby en de peuter gelet. Ik was de hele nacht al wakker geweest om de baby te voeden. Je had minstens een paar uurtjes op hem kunne letten zodat ik een paar uur slapen.
Een paar uurtjes slaap, is dat soms teveel gevraagd?”
Supermoeder
Ze geeft zichzelf de schuld dat ze in die rol is gekropen, die van supermoeder. Dat ze alles wel kan regelen en doen. Maar ze geeft toe dat het niet zo langer kan doorgaan, ook al vindt het wel moeilijk om dat te bekennen.
“Een deel van mij vindt het als een mislukking aanvoelen om het te vragen. Ik bedoel, je helpt we. Je bent een geweldige vader en je doet het hartstikke goed met de kinderen. En behalve dat: dit zou me toch makkelijk moeten afgaan? Moederinstinct, toch?
Maar ik ben ook maar een mens, en ik ga maar door met vijf uur slaap en ik ben doodop. Ik heb je nodig.” ….
Ze zou graag willen dat hij er ’s ochtends voor zorgt dat de peuter klaar is, zodat zij zich om de baby kan bekommeren. ’s Avonds wil ze even een uurtje om bij te komen als de baby en peuter in bed ligt. En in het weekend wil ze graag meer tijd voor zichzelf.
“Ik weet dat onze ouders dat niet zo hebben gedaan en ik vind het heel vervelend om te vragen. Ik wilde dat ik het allemaal kon en dat het me geen enkele moeite kostte. En ik wilde dat ik geen complimentjes nodig had voor alle dingen die ik doen die de meeste mensen van een moeder verwachten. Maar ik zwaai met de witte vlag, ik ben ook maar een mens. En ik laat je nu weten dat ik je nodig heb, want als ik doorga zoals nu ga ik eraan onderdoor. En dat zou ten koste gaan van jou, de kinderen en ons gezin.”
De brief ging compleet viraal en werd bijna 4.000 keer gedeeld.
Herken jij dit? Vind je het ook zo moeilijk om toe te geven dat je geen supermoeder bent en dat je hulp nodig hebt?
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ze is getrouwd met haar jeugdliefde en moeder van een zoon (2006) en een dochter (2009). Naast haar werkzaamheden voor BabyBytes.nl is ze ook eigenaar van het online platform de Club van ontaarde moeders.
Reageer op dit artikel
reacties (8) Stuur een bedankje