Laatst las ik een artikel waarin middels een open brief aan een borstvoedende moeder min of meer werd opgeroepen om vooral met een doek of sjaal te voeden in het openbaar, want de schrijver 'wilde vooral niet met de borsten van een andere vrouw geconfronteerd worden'. Mijn nekharen gingen gelijk overeind staan.
Niet alleen om deze stuitende oproep, die - zo kan ik me voorstellen - de drempel voor andere mama's om in het openbaar te voeden alleen maar hoger maakt, maar ook om de gigantische stroom aan heftige reacties van vrouwen die het met de schrijver eens waren die dit teweeg bracht. Ik wist - naïef als ik misschien ben - helemaal niet dat het anno 2017 een issue zou zijn om je kind in het openbaar van een lekkere sloot melk te voorzien. Terwijl nu steeds wordt ingepeperd hoe ontzettend belangrijk borstvoeding voor de gezondheid van kind én moeder (!) is, doen we heel krampachtig over diezelfde voeding, als het in een openbare gelegenheid betreft.
Ik vraag me dus opeens af: wat willen we met z'n allen dan? Dat borstvoedende moeders de eerste maanden (de WHO-norm is twee jaar!) met hun kind achter de geraniums blijven zitten om maar vooral géén stukje borst tentoon te stellen? Of moeten we gekleed in gigantische gewaden onze kinderen voeden, als die in een café of park het op het schreeuwen zetten?
Preuts
Laat ik even iets over mijn persoonlijke situatie vertellen, alvorens ik een aantal vragen over borstvoeding in het openbaar wil beantwoorden. Ik denk namelijk dat het belangrijk is dat jullie snappen waar ik vandaan kom: ik ben moeder van twee kinderen die beiden al heel snel de fles zijn gaan weigeren (ondanks veel oefenen) en dus volledig borstvoeding hebben gehad. Eerste kind tot 14 maanden, tweede kind is nu 15 maanden en drinkt nog steeds. Voordat ik kinderen kreeg was ik nogal preuts. Topless op het strand: no way! Het idee dat ik óóit met een borst bloot in een speeltuin zou zitten: ik moest er al bijna van hyperventileren als ik eraan dacht! Desalniettemin wilde ik mijn kinderen graag borstvoeding geven. Al snel na hun geboorte zette ik me over mijn eigen gêne heen en voedde ik ook waar kraamvisite bij was, bij voorkeur met hydrofielluier over ons heen, al kwam ik er snel achter dat dit niet handig was. Voeden in het openbaar vond ik nog steeds een toestand en probeerde ik zoveel mogelijk te vermijden.
Maar - je snapt het al - dat gaat niet altijd. Ik heb altijd zo discreet mogelijk gevoed, maar ik heb niet altijd kunnen voorkomen dat er niet tóch een stukje borst zichtbaar is, voor degene die toevallig mijn kant op heeft gekeken.
Ik zal eens uitleggen waarom je als borstvoedende moeder soms gewoonweg niet anders kán, om te ontkrachten dat 'we' voeden in het openbaar omdat we een rare fetish hebben, want geloof mij: ik houd het ook liever voor mijn kindje en mezelf.
1. Soms wil je het huis uit
Tja, sorry. Soms wil ik gewoon de hort op. De muren vliegen op me af als ik te lang thuis ben, dus dan wil ik met kinderen en al naar de dierentuin, het park, een lunchroom, indoor speeltuin, de bibliotheek of even naar het winkelcentrum. En dan kan het dus gebeuren dat mijn baby honger krijgt, ondanks dat ik voordat we weg gingen heb gevoed. Omdat we te lang weg zijn. Of omdat babymaagjes klein zijn en dus vaak gevuld moeten worden. Of omdat borstvoeding snel verteert en het kleintje gewoonweg snel weer honger krijgt.
2. Kan je dan niet kolven?
Sommige moeders wel. Maar om je melkproductie op gang te houden, moet je kolven als je baby drinkt. Dus dan voegt dat niet zoveel toe. Ik geloof zelfs dat een drinkende baby een stuk charmanter is dan een slurpende kolf. Overigens was kolven in mijn situatie überhaupt geen optie: mijn baby's waren hardnekkige flesweigeraars. Wat ik ook heb geprobeerd (en dat is VEEL): ze dronken niet uit een fles. Dan houdt het dus op.
3. Gebruik dan een doek of een sjaal!
Ik flash ook liever mijn boobies niet aan de hele wereld, maar voeden met een doek of sjaal is niet te doen. Sorry. Niet alleen (!) is het benauwd voor de baby, probeer maar eens je kleintje goed te ondersteunen en tegelijkertijd je doek op z'n plek te houden. Een jonge baby heeft veel ondersteuning nodig, een oudere baby mept de doek gewoon weg. Dus juist om zo discreet mogelijk te zijn, is het een betere optie om gewoon níet met een doek te voeden, dan steeds het gevecht aan te gaan en op die manier aandacht te trekken.
4. Kan je niet op het toilet voeden?
Heb ik wel eens gedaan, ja. Omdat ik het gevoel had dat het een beetje ongepast was om tijdens een etentje mijn borst tevoorschijn te toveren. Maar heel eerlijk gezegd vond ik dat een ramp. De wc stonk, het was er koud en ik zat erg ongemakkelijk. Bovendien was er maar één damestoilet en ik vond het rot dat ik die bezet hield. Rond die periode duurde het voeden nog een ruim half uur en dat is voor niemand gezellig. Mijn hoofdgerecht koelde af en mijn tafelgenoten hadden een Amber Alert uitgegeven voor mij. Toen ik een paar maanden later mijn baby gewoon aan tafel voedde, had niemand hier last van en kon ik lekker dooreten.
Het is dus niet helemaal mogelijk om te voorkomen dat er heel soms, in die enkele seconde tussen dat het babyhoofdje de tepel heeft gepakt en daarmee het zicht op een borst ontneemt, een stukje tiet zichtbaar is in het openbaar. Maar is het niet gewoon je eigen probleem als je hier zo'n aanstoot aan neemt? Moet je niet eens bij jezelf te rade gaan waar je probleem met een heel klein beetje naakt vandaan komt? Kan je niet gewoon even de andere kant op kijken als je ziet dat een moeder haar shirt open knoopt terwijl haar baby huilt, als je er ongemakkelijk van wordt?
Gemene brief
Borstvoeding is de gezondste optie voor moeder en kind en er is niets mis met een flesje geven als je daar als mama zelf voor kiest. Maar laat borstvoedende moeders dan ook - zonder daar later een gemene openbare brief over te publiceren - gewoon voeden in het openbaar. Want nee: ze zit niet om aandacht te schreeuwen als ze haar kindje voedt. Ze wil gewoon haar kind voeden. Niets meer en niets minder.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (16) Stuur een bedankje