De verandering van de seizoenen is één van de dingen die ik het leukst vind aan Nederland. De lente waarin de aarde langzaam opwarmt en er weer van alles gaat groeien. De zomer met heerlijke, lange avonden en dagen op het strand. De herfst met eindeloze wandelingen door een prachtig gekleurd bos, én de winter, met kerstlichtjes en hopelijk wat sneeuw.
Toch is de laatstgenoemde wat mij betreft het lastigste seizoen voor ouders. En wel hierom:
Verkouden
Kinderen zijn wat vatbaarder voor verschillende bacteriën en virussen dan volwassenen, maar in de winter lijkt het soms wel alsof ze elkaar doorlopend aansteken. Ik heb overal door het huis tissue-dozen neergezet om snot van bovenlippen te kunnen vegen, voordat het opdroogt tot korsten. Daarnaast lijkt een prikkelhoest, buikgriep, verstopte holtes en andere ellende de orde van de dag. En helaas: niet alleen de kinderen worden om de haverklap ziek, hun ouders ook. Waar ziek zijn normaal gesproken al vervelend is, is dat als ouder-zijnde helemaal een drama. Sta je dan, met 40 graden koorts een appeltje voor je kroost te schillen.
Beweging
We worden tegenwoordig dagelijks met onze neus op de feiten gedrukt: beweging is óntzettend belangrijk, de buitenlucht misschien nog meer en ook voor de ontwikkeling van de ogen moeten we ons zoveel mogelijk buiten bevinden. Normaal gesproken is dat niet zo'n probleem, maar in de winter vind ik het toch een toestand, omdat het simpelweg gewoon koud en guur is en echt niemand er enthousiast van wordt om in een regenbui met krap drie graden buiten te gaan banjeren.
Laagjes
En besluit je dan alle moed bij elkaar te rapen om naar buiten te gaan (al is het maar heel eventjes), dan staat je een klus te wachten: die altijd wiebelende lichaampjes warm aankleden met 35 laagjes. Je moet dichte schoentjes en jassen aan doen én de sjaal, muts en handschoenen compleet houden. Met name dat laatste blijkt bij ons een lastige opgave.
Lange nachten
Gezellig hoor, die kerstverlichting. Maar die verdwijnt in de eerste week van januari meestal weer, en dan is de wereld toch wel somber en donker. Vooral toen mijn kinderen nog erg klein waren en ze nachtvoedingen nodig hadden, vond ik dat zwaar. Blijkbaar maakt het gevoelsmatig uit of je 's nachts drie keer wakker wordt terwijl het buiten donker is, of wanneer het al dag aan het worden is.
Eindeloos
Op één of andere manier lijkt de winter altijd eindeloos voor te slepen. December gaat nog wel (want: feestdagen, gezelligheid en lichtjes), maar daarna ben ik er al heel snel klaar mee. Januari en februari hebben gewoon niets leuks behalve gure, winderige, grijze dagen.
Mijn driejarige vindt nu al dat de winter te lang duurt, omdat hij graag weer een keer naar de ijssalon wil. Ik ben het helemaal met hem eens.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje