Waarom moet ik me als fulltime werkende moeder altijd verantwoorden voor mijn keuze?
- Redactie
- in Moeder
- 0
- 3949
- 11/12/2019
"If I were a man, I said to myself, none of this would be in question. My children would respect me, my wife would honor me, and everyone would exalt the work. But turn the knife just slightly to the left, and what you have is a harried woman sneaking out before dawn, cracking the whip (...) forever explaining, forever apologizing, forever in conflict…"
Vrij vertaald betekent dat: "Als ik een man was, zei ik tegen mezelf, zou men hier niet van opkijken. Mijn kinderen zouden me respecteren, mijn vrouw zou me ophemelen en iedereen zou het werk toejuichen. Maar verdeel de kaarten net iets anders en wat je hebt is een gekwelde vrouw die voor zonsopkomst het huis uit sluipt om aan de bak te gaan (…) altijd uitleg verschuldigd, altijd in de verdediging, altijd in conflict."
Lees ook de vorige blog van Marleen:
Zo vader, zo zoon en zo moeder, zo dochter
Zo ervaar ik het nu ook
Kate Mulgrew, in haar autobiografie 'born with teeth' verwoordt precies hoe ik het ervaar. Mijn collega's vragen mij niet of ik een mamadag heb, maar wanneer ik die heb. Als ik dan zeg dat ik full-time werk, zie ik dat ze willen weten waarom. Ik heb constant het gevoel dat ik me moet verantwoorden voor mijn keuze - onze keuze - waarbij onze kinderen niet meer dan een halve dag per week opvang nodig hebben, omdat papa voor de rest bij ze thuis is. Bij mijn mannelijke collega’s, waarvan zeker de helft geen papadag heeft, wordt daar zelden naar gevraagd.
Niet gelijk
Mannen en vrouwen zijn niet gelijk. Mannen baren geen kinderen en hebben daarom ook geen zwangerschaps- en bevallingsverlof. Ze hebben nooit de rechten die zwangere vrouwen wel hebben om de gezondheid van het ongeboren kind te waarborgen. Mannen hebben een hoger testosteron niveau dan vrouwen, zijn fysiek anders aangelegd en hebben andere denkpatronen dan vrouwen. Nee, we zijn niet gelijk. Dat zullen we nooit worden en dat vind ik prima. Maar wat zou het toch mooi zijn als we wel gelijkwaardig waren.
Nog niet klaar met emanciperen
We zijn onderweg. We worden niet meer, zoals mijn oma vroeger, ontslagen zodra we trouwen. In steeds meer huishoudens worden de zorgtaken verdeeld. Maar nog steeds moeten vrouwen hun keuzes, thuisblijven, werken of combineren, keer op keer uitleggen en verdedigen terwijl mannen het niet verkeerd kunnen doen. Ik ervaar, net zoals Kate Mulgrew en vele andere vrouwen, dat we nog niet klaar zijn met emanciperen.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)