Ik herinner me het als de dag van gisteren (of eergisteren misschien); hoe hulpeloos een baby is na de bevalling. Een baby heeft jou meteen nodig, want zelf kan hij nog niets. Maar voor je het weet, zie je al verschil. Na een dag, na een week, na een maand. Het lijkt alsof baby’s niet veel doen, maar als je het vergelijkt met een minuut na de geboorte is het heel veel. En als je er met je neus bovenop zit besef je pas hoe knap dat eigenlijk is. Wist je dat baby’s eerst nog huilen zonder tranen? Dit ‘leren’ ze dus ook. Mijn dochtertje had dat al vanaf de geboorte onder de knie, maar dat is een ander verhaal.
Veranderingen
Ik had het wel in allerlei boeken gelezen, dus ik wist zo ongeveer wat er allemaal ging komen, maar ik had niet verwacht dat je al zo trots op zo’n klein wurmpje kan zijn als hij zijn eigen handjes heeft ontdekt. En wat een feest als het eerste lachje komt (en nooit meer weg gaat)! Iets vastpakken, omrollen, zitten, wijzen, klappen er wordt zoveel geleerd door zo’n kleintje. Een baby verandert zo snel. En alles groeit en groeit maar door. In de lengte en in de breedte. En dat alles op een beetje melk. Knap hoor! Als ik naar mijn dochtertje kijk kan ik haar wimpers bijna zien groeien, evenals haar nagels. Pure pokon, die melk.
Voor het eerst
Nog voor het eerste jaar voorbij is, ontdekken ze niet alleen allerlei fysieke zaken, maar beginnen ze ook dingen te begrijpen. Iets te willen en niet willen. Je hebt geen woorden nodig om te blijken dat je klaar bent met een fles of dat je iets wilt pakken. Daar heb je je handjes toch voor, denkt dat inmiddels niet meer zo kleine wormpje. Ze kunnen iets nadoen. Leg maar eens iets op het hoofd van een baby. Ze kunnen zichzelf herkennen in de spiegel. En ook al heb ik het al eerder meegemaakt, het blijft toch echt heel bijzonder om te zien en te ervaren hoe je eigen kindje alles voor het eerst kan en doet.
Eerste jaar
Dat eerste jaar vond ik (wederom) echt een mijlpaal. Er is geen enkel jaar waarin je kindje zoveel leert en zoveel verandert als dat eerste jaar. Gelukkig kan ze ook nog heel veel niet en heeft ze mij toch wel nodig, wat ik voorlopig nog erg fijn vind.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
; hoe hulpeloos een baby is na de bevalling. Lees het hele artikel op Babybytes.){kind=link}
Reageer op dit artikel
reacties (0)