Zaterdagmorgen, ik word wakker van de pijnlijke steken in mijn rug. Ergens besteed ik er op het moment zelf weinig tijd aan. Tot ik op sta en het zelfde in benen en buik voel. Wacht, ik herken het gevoel.
De eerste paar uren van de dag probeer ik het toch nog wat te negeren. Ik doe rustig aan het huishouden met behulp van mijn zoon. Ik ga vervolgens nog met twee paracetamol op nog eventjes een half uurtje liggen. Dit lijkt niet veel te helpen en ik ga vervolgens douchen om erna boodschappen te halen. Mooie opgave is dat met dat gevoel. Thuis aangekomen besluit ik toch maar even het ziekenhuis te bellen. Ik vertel mijn bevindingen en ze vragen mij langs te komen. Gelukkig is schoonmoeders net onderweg om onze zoon te halen dus die kunnen mij fijn even bij het ziekenhuis afzetten...
Daar aangekomen hobbel ik met enigszins pijn en moeite richting de lift om naar C3 te gaan. Voor ik aan de CTG mag worden aangesloten, mag ik eerst nog even wederom in het potje plassen. Waar normaliter de CTG maar een half uur duurt, lig ik er nu één uur aan voordat er iemand komt. In dat tijdsbestek is mijn rug er niet rustiger op geworden, maar er worden 'slechts' drie toppers gezien op de weeën-lijn (logisch want ze meten enkel de harde buiken). Gezien ze weer iets in de urine hebben aangetroffen mag ik weer aan de antibiotica maar deze mag ik pas op gaan halen nadat we een inwendige echo hebben gedaan.
Baarmoedermond
Wat blijkt, de baarmoedermond is in 1.5 week tijd van 35mm naar 25mm gegaan... De bevestiging van wat ik al de hele dag voel. Ze doen er alleen weinig mee gezien ik al op 34 weken zit en je vaker in een vervolg zwangerschap vaker met ontsluiting rond kan lopen zonder dat er echt iets verder gebeurt. Met mijn antibiotica stap ik in de taxi naar huis in de wetenschap dat ik mijn lijf toch nog best prima aanvoel.
We gaan even door naar de maandag: tijd voor een groei-echo en een bezoekje aan de gynaecologe. Na vorige keer ben ik bang voor allerlei scenario's en heb ik echt bagger geslapen. De hele dag merk ik dat ik afleiding probeer te zoeken. Gelukkig lukt dit aardig. Rond 14 uur vertrekken we richting het ziekenhuis. Daar aangekomen check ik net 1 minuut te laat in bij de balie (ja, druk, druk, uiteraard) en mag meteen bij de echoschopiste naar binnen.
Vreugdedansje
Daar gaan we naar het moment van de waarheid...De eerste metingen geven echter een zeer prima resultaat in de metingen, zelfs na meermaals meten. Het lijkt erop dat ons dametje nu op de p89 lijn zit. Ik wil bijna direct een vreugdedansje doen. Er valt meteen een giga last van mijn schouders af. De laatste vraag die ik nog heb aan de echoscopiste: 'Je had het vorige maal over pluis...daar bedoelde je een kop met haar mee toch?' We turen nog eenmaal naar het prachtkoppetje...en yes, een bos haar! Waarop mijn moeder en ik bijna tegelijk roepen: 'Mooi die is zo goed als af!'
Blij met resultaten
Met een zeer fijn gevoel mogen we nog even wachten op de afspraak bij de gynaecologe...pakweg een half uur later worden we daar binnen geroepen. Eerst bloeddruk op meten. Deze is ook weer mooi. Een zeer tevreden gynaecologe kijkt mij aan. Zeer blij met de resultaten...maar ook dat ik zaterdag met mijn gevoel gebeld heb. We bespreken de standaard dingen door. En dan is het zover: ik vraag naar de afspraak die we vorige maal hebben gemaakt. Ze belt meteen naar de afdeling om te kijken of de agenda voor die week er al is. Helaas nog niet, maar bij het volgende consult wordt direct de inleidingsdatum vastgelegd. Bij deze afgesproken en tienmaal in het systeem gezet. Buiten dringt het tot mij door... Nog maar een week of vier en dan komt nummer drie er echt aan! Nog maar eventjes zwanger, voor het laatst. Nog maar even tot wij ons prachtplaatje eindelijk kunnen omarmen.
Lief meisje nog eventjes, maar we zijn al zo klaar voor jou!
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Ook al is het haar derde kindje, het blijft spannend of de zwangerschap goed verloopt, zeker als je medicatie moet nemen waardoor er een risico bestaat dat je kleine een groeiachterstand kan krijgen. Moeder 'nummer-drie-op-komst' neemt je mee in de laatste helft van haar zwangerschap.
Reageer op dit artikel
reacties (2) Stuur een bedankje