Een babytje in de buik heeft het grootste gedeelte van de zwangerschap alle ruimte om rond te zwemmen. Pas tegen het eind zal hij of zij de definitieve positie gaan innemen en dat is idealiter met het hoofd naar beneden tussen het bekken van de moeder. Maar dat het ideale plaatje niet altijd het standaard plaatje is, daar komen een heleboel vrouwen tijdens de zwangerschap achter. Sommige kindjes blijven zo lang mogelijk met het hoofd omhoog lekker tegen de ribben van mama aanzitten en 'blokkeren' zo de uitgang met hun kleine billetjes.
Tot week 36 van de zwangerschap kunnen kindjes zelf nog draaien in de buik, hoe dichterbij je bij week 36 komt, hoe moeilijker het wel wordt voor een kleintje maar het is niet onmogelijk. Gebeurt het draaien niet vanzelf voor 36 weken, dan zul je na moeten gaan nadenken of je via de de natuurlijk weg wilt bevallen, of via een keizersnede.
Waarom ligt een baby in stuitligging?
De oorzaak van een stuitligging is in de meeste gevallen onduidelijk. Ongeveer 3 tot 4% van de Nederlandse babytjes ligt bij de geboorte met de billen voor de uitgang. Stuitligging komt vaker voor bij een meerlingenzwangerschap, een placenta die voor de uitgang van de baarmoeder ligt, afwijkingen aan de baarmoeder, als het kind een aangeboren afwijking heeft of bij vroeggeboorte. Maar bij 85% van de zwangerschappen waarbij een kind in stuit ligt, is er geen verklaring voor te vinden.
Verschillende vormen
Er zijn verschillende vormen van stuitligging:
Onvolkomen stuit. De baby's benen liggen omhoog naast het lichaam, zodat de baby als het ware op zijn tenen kan sabbelen.
Volkomen stuit. De benen van de baby zijn gebogen zodat de voeten bij de billen liggen (‘kleermakerszit’).
Half onvolkomen stuit. Eén been ligt gestrekt naar boven, het andere been ligt gebogen naar beneden.
Voetligging. Het kind ligt met één of beide benen gestrekt naar beneden, zodat één of twee voeten lager dan de billen liggen.
Medische indicatie
Als je kind in een stuit ligt, krijg je een medische indicatie en vindt de bevalling onder begeleiding van een gynaecoloog plaats in het ziekenhuis. Dat is nodig omdat de kans op complicaties groter is dan bij een normale bevalling.
Stuit, en nu?
Als je kindje na 36 weken zwangerschap nog steeds in stuit ligt, kun je twee dingen besluiten. Of je laat de natuur zijn gang gaan, en gaat een natuurlijke bevalling tegemoet waarbij het kindje met de benen/billen eerst geboren zal worden. Of je kiest ervoor een behandeling te laten uitvoeren om te proberen je kindje uitwendig te laten draaien in de buik.
Bevallen met een kindje in stuit
Je kunt met een kindje in stuitligging gewoon een vaginale bevalling ondergaan.
De kans dat je uiteindelijk een keizersnede zult krijgen bij een vaginale stuitbevalling is 50%. Het is dus zeker te doen, maar kan alsnog eindigen in een keizersnede als dit beter voor moeder en/of kind blijkt. De belangrijkste redenen om over te gaan tot bevalling met een keizersnede is een trage ontsluiting en/of onvoldoende indalen of een afwijking in het hartfilmpje waardoor je weet dat het kindje het moeilijk heeft.
De baby laten draaien, uitwendige versie
De eerste keuze die je moet maken als je baby in stuit ligt is of je hem wilt draaien om uit de stuitligging te krijgen. Dit wordt wel geadviseerd door zowel verloskundigen als gynaecologen. Het draaien van een kind in stuit noemen we uitwendige versie en gebeurt rond de 36 tot 37 weken zwangerschap. Sommige verloskundigen doen dat zelf, andere verwijzen je door naar het ziekenhuis. Bij een uitwendige versie probeert de verloskundige of gynaecoloog met zijn of haar handen op je buik de baby vast te pakken en te kantelen. De meeste vrouwen vinden dit een enge gedachte, maar voor en na de versie wordt een echo gemaakt en achteraf meestal ook nog een hartfilmpje. Ook kent het draaien weinig risico voor de baby. Ook zwangeren vinden de uitwendige versie meestal meevallen.
Anneke Kwee, Gynaecologe in het UMC Utrecht zegt het volgende over een uitwendige versie:
"Ik zou graag een pleidooi willen houden voor de uitwendige versie als de baby bij 36 weken nog in stuitligging ligt. Ik kom nog te vaak vrouwen tegen, die dit niet wilden. Uiteraard is daar soms een goede reden voor, maar vaak heeft het met een gevoel van angst te maken. De versie is echter, wat complicaties betreft, veiliger dan de keizersnede of een vaginale stuitbevalling. Dus het is een gemiste kans als er geen poging is gewaagd."
Hopelijk heb ik je voldoende kunnen informeren over stuitligging en je eventuele zorgen deels weg kunnen nemen. Bij vragen adviseer ik je een professional te raadplegen. Praat erover met je verloskundige of gynaecoloog. Zij kunnen je voorzien van de beste informatie voor jouw situatie.
Bron: KNOV
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Onvolkomen stuit. De baby's benen liggen omhoog naast het lichaam, zodat de baby als het ware op zijn tenen kan sabbelen.
Volkomen stuit. De benen van de baby zijn gebogen zodat de voeten bij de billen liggen (‘kleermakerszit’).
Half onvolkomen stuit. Eén been ligt gestrekt naar boven, het andere been ligt gebogen naar beneden.
Voetligging. Het kind ligt met één of beide benen gestrekt naar beneden, zodat één of twee voeten lager dan de billen liggen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)