“Als je het goed vindt, willen we je graag inleiden,” vertelde de verloskundige toen ik met ernstig bloedverlies op de uitgerekende datum werd opgenomen in het ziekenhuis. Ik was als de dood, had voornamelijk horrorverhalen gehoord over een inleiding.
De verloskundige stelde me gelukkig al snel gerust en vertelde uitvoerig wat er precies gebeurt bij een inleiding. Omdat ik er zelf uiteindelijk een heel positieve ervaring mee heb gehad, vertel ik er graag meer over.
Er kunnen verschillende redenen zijn om over te gaan tot het inleiden van de bevalling. De verloskundige of gynaecoloog zal je hier altijd over informeren. Redenen kunnen zijn:
Je bent (bijna) 42 weken zwanger en de bevalling komt niet zelf op gang.
Je baby heeft het niet meer goed in de baarmoeder (te weinig vruchtwater, weinig zuurstof, te hoge of te lage hartslag)
Je verkeert zelf niet meer in goede gezondheid, waardoor de bevalling echt opgewekt moet worden
De baby wordt te groot of te klein geschat en artsen verwachten dat het beter is als hij of zij geboren wordt.
De vliezen zijn gebroken maar er is binnen 24 uur geen weeënactiviteit.
Hoe gaat inleiden in z’n werk?
Er zijn meestal drie stappen die gevolgd moeten worden om uiteindelijk de bevalling op te wekken: de baarmoedermond verweken, de vliezen doorprikken en/of de weeën kunstmatig opwekken.
Als er nog geen ontsluiting is, begint de inleiding met het verweken van de baarmoedermond. Dit gebeurt met een gel van prostaglandine (een hormoon) of een ballonkatheter die vaginaal wordt ingebracht. Soms is alleen deze gel of het ballonnetje genoeg om de bevalling echt op gang te brengen, maar soms is de tweede stap nodig.
Het doorprikken van de vliezen kan dus de tweede stap zijn van het inleiden. Als het vruchtwater wegstroomt, kan het hoofdje van de baby beter indalen. Dit kan de weeën opwekken. Maar mocht dit nog niet voldoende doen, dan kunnen de weeën ook kunstmatig worden opgewekt door middel van een infuus met het hormoon oxytocine. De dosering van de oxytocine wordt meestal gedurende de bevalling verhoogd om ervoor te zorgen dat de weeën gelijkmatig heviger worden.
Mijn ervaring
Omdat ik had gelezen dat weeën die kunstmatig zijn opgewekt heviger zijn dan natuurlijke weeën, leek me dat niet echt een geweldig vooruitzicht. Bovendien is de kans op ingrepen (keizersnede, vacuümpomp of een tangverlossing 20% groter als de bevalling wordt ingeleid. Ik had er dus niet bepaald heel veel zin in.
Toch viel het me ENORM mee. Ten opzichte van mijn eerste (geheel natuurlijke) bevalling was de tweede ronde juist een makkie. Ik had het gevoel dat de weeën inderdaad heel gelijkmatig toenamen en dat ik alles prima onder controle had. Toen ik rond 7 cm - na de laatste verhoging van de oxytocine - in een weeënstorm terecht kwam, werd er op mijn verzoek direct een morfinepompje aangesloten die de scherpe randjes er vanaf haalde. Er zat vier uur tussen het doorprikken van mijn vliezen en de daadwerkelijke geboorte van mijn kleine meisje.
Angstig?
Een inleiding hoeft dus zeker niet te betekenen dat het een nare bevalling gaat worden. Bespreek met je verloskundige of gynaecoloog hoe je je bevalling voor je ziet als er een inleiding aan dreigt te komen. Leg uit waar je bang voor bent (als dat zo is) en bedenk samen of hier iets aan te doen is.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)