“Wat was ze mooi!” Een voldragen Trisomie 18 zwangerschap

Lieve kreeg te horen dat haar kindje met een Trisomie 18 afwijking waarschijnlijk niet zou overleven. Ze besloot de zwangerschap toch uit te dragen.

“Juni 2021. Een positieve zwangerschapstest. Mijn man en ik waren dolblij maar bleven heel rustig omdat we zes maanden eerder een miskraam hadden. Al snel kon ik langs bij mijn gynaecoloog en werd er via een inwendige echo naar ons wondertje gekeken. Ik dacht al negen weken zwanger te zijn. Ik keek toe hoe de gynaecoloog voorzichtig zocht naar een baby, maar het enige dat ze zag was een vruchtzak, geen vruchtje. Stiekem ging er een traantje vallen met in gedachten dat het dit keer weer mis zou lopen. De gynaecoloog zei echter dat dit vrij vaak voorkomt en dat ik na tien dagen nog eens terug mocht komen voor een nieuwe echo.
Na tien dagen zag ik dan een sterk kloppend hartje! Mijn man en ik zijn blij en opgelucht het ziekenhuis uit gewandeld. Ik vond het wel vreemd dat ik toen pas acht weken zwanger bleek te zijn in plaats van de elf weken die ik aan de hand van mijn laatste menstruatie had verwacht.
Een maand later gingen we op controle en werd wat bloed afgekomen voor een NIP-test. Onze baby zou nu twaalf weken moeten zijn maar tijdens deze echo bleek dit weer niet te kloppen. Er werd nóg een week teruggedraaid. Onze baby zou 11 weken zijn. Ik begreep het niet goed, maar er werd ons gezegd dat dit normaal kon zijn en we moesten gewoon de testuitslag afwachten. Een week later zou ik daarover gebeld worden.”

Bloedonderzoek

“‘Jouw bloedonderzoek wijst erop dat jouw kindje mogelijk Trisomie 18 heeft.’ En toen stopte mijn adem. Ik zag alles in slow motion. Daarna hapte ik naar lucht. Wat? Ben ik nu echt één op duizenden die dit moet meemaken? Ik was op dat moment op het werk en wilde mijn tranen inhouden. Snel liet ik het weten aan mijn baas en ik bleef rustig op kantoor. Ze lieten me gerust. De dag erna mocht ik langs bij de vroedvrouw voor uitleg over Trisomie 18 en over de vruchtwaterpunctie die zou volgen met 16 weken.
Natuurlijk wist ik ondertussen al wat Trisomie 18 was omdat ik heel het internet had afgezocht. Het is een syndroom waarbij het 18e chromosoom niet twee, maar drie keer voorkomt. Trisomie 18, ook wel Edwards syndroom genoemd, kan zorgen voor veel lichamelijke afwijkingen en een ontwikkelingsachterstand. Veel kindjes sterven al in de baarmoeder.”

Meisje

“Dat het leven van een kindje met Trisomie 18 niet lang word ingeschat, wist ik. Maar hoe zou het leven eruit zien? Ondertussen wisten we ook al dat het een meisje werd. Zou ze ooit ‘mama’ kunnen roepen? Zou ze mij kunnen horen en zien? Zou ze mij herkennen? Zou ze kunnen wandelen?
Ik kreeg een vruchtwaterpunctie en na twee weken kwam de definitieve bevestiging dat het Trisomie 18 was. De gynaecoloog gaf uitleg. Wat nu? Ze stelde voor: zwangerschap afbreken ofwel de zwangerschap voldragen en afwachten. Na een lange week nadenken hebben mijn man en ik de beslissing van ons leven gemaakt. We gingen de zwangerschap voldragen en we zouden wel zien wat er zou gebeuren.
Bij de echo specialist hoorden we een lijst aan afwijkingen die ons dochtertje had. Ons hartje deed pijn. Ik was boos op mijn lichaam dat mijn dochter en mij in de steek liet. Ik was boos op mijzelf dat ik een paar keer mijn vitamine vergeten was in te nemen. Eenmaal buiten leek iedereen zo gelukkig, en ik liep daar met een gebroken hart, gebroken hoop, een gebroken ziel.”

Gewicht

“Terwijl de bevalling naderbij kwam, nam ik veel kilo’s bij, maar ons dochtertje bleef klein en laag in gewicht. Toch bleven we positief, hoe moeilijk het ook was. Het enige dat we wilden, waren een paar momentjes met haar, dat we haar konden leren kennen en haar konden knuffelen.
De periode daarna heb ik veel gehuild, slapeloze nachten gehad en ongeduldige dagen gehad en veel stress gehad. Met 37 weken werd ik ingeleid met een ballon. Tijdens het inleiden werd er geregeld met de echo gekeken hoe het ging met de baby. Tijdens de bevalling werd ik niet aan de monitor gezet, omdat er een kans was dat tijdens de bevalling haar hartje zou stoppen. Dit zou voor ongemak en onrust  zorgen. Dit begreep ik wel.
Na een aantal uren had ik tien centimeter ontsluiting en mocht ik gaan persen. Ze maakten alles klaar. Ik begon te bibberen. Negen maanden lang had ik gewacht op dit moment, scenario’s in mijn gedachten gemaakt. Ik was bang, maar ik had haar enkele minuten geleden nog voelen bewegen in mijn buik, dus het zou goed komen.”

Mooi

“Na twee keer persen was ze er. Wauw, wat was ze mooi! Ze had een mooi rond gezichtje, schattig klein neusje en prachtige volle lippen. Maar ze was helemaal blauw. Geen teken van leven. Ik hoorde geen gehuil van haar, geen geschreeuw. Ik voelde haar warmte, maar ik voelde haar niet bewegen. Ik voelde haar zachtheid, maar zij voelde mijn liefde niet. Ik vroeg na of ze nog leefde. Nee, was het antwoord. Mijn wereld stond stil.
Ik begon hard te wenen, maar met weinig geluid. Ik wil het eruit schreeuwen, maar had daar de kracht niet voor. Ik kon het niet vatten. Ik voelde haar net nog bewegen. Hoe kon het dat ze zo snel moest overlijden? Wat heb ik verkeerd gedaan? Wat moet ik nu doen? Ik ga met lege handen naar huis. Dit wil ik echt niet.
Mijn man en ik namen even tijd om elkaar te troosten en ons dochtertje te bekijken. Wat was ze mooi. Er was geen enkele afwijking te zien. Ze was alleen klein was, 45 cm en 2005 gram. Maar dat maakte haar zo schattig! Met pijn in ons hart hebben we afscheid genomen van haar.”

Verwerkingsproces

“Ik deel mijn verhaal omdat ik hoop dat mama’s in zo'n situatie hun hoop niet te snel opgeven. Even doorzetten kan veel betekenen voor je verwerkingsproces. Wij hebben ook mooie foto’s samen kunnen maken dankzij Boven de Wolken. Hier hebben wij mooie herinneringen aan.  Ze blijft tenslotte ons dochtertje.”

De Nederlandse Stichting Still doet hetzelfde als Boven de Wolken in België.

 

Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!

• SHARE
• PIN
• Volg ons