Zwemmen zit mij in het bloed. Ik vond het vroeger al super leuk en ging pas van zwemles af toen er echt geen diploma´s te halen waren. Daarom leek het mij ook erg fijn als mijn kinderen die karaktertrek van mij zouden hebben. En bovenal geen vrees voor water hebben en zichzelf zo snel mogelijk zouden kunnen redden. Dus ging ik met mijn zoon vrijwel direct naar de eerste vaccinatie (want dan mocht het) naar babyzwemmen. Tijdens mijn zwangerschap had ik me daar al zo op verheugd. Ik voelde hem tenslotte al driftig proberen te zwemmen in mijn water. De eerste keren reageerde hij nogal stoïcijns. Niet leuk, niet niet leuk. Maar het douchen en aankleden was bepaald geen pretje. Maar ik hield vol. Hij vond het steeds leuker. Onder water gaan bleek ook geen probleem. Mama vond het enger dan hij. Wederom stoïcijns kwam hij boven water, er nauwelijks bewust van dat er iets spannends was gebeurt.
Toen werd het knuffelzwemmen. De zwemjuf noemde hem een kleine Pieter van de Hoogeband en zei dat hij wel een vis leek. Hij zwom inmiddels meer onder water dan boven. Hij mocht al snel naar de volgende groep, tussen de peuters. Mama was natuurlijk apetrots. En op bepaalde zaken, die hij pertinent weigerde te doen, na, vond hij alles leuk.
Maar nu is hij vier jaar. En omdat hij vanaf het peuterzwemmen meteen mocht doorstromen naar de echte zwemles en het me goed leek dat hij dat ritme in zwemmen bleef houden, is hij al gestart met zwemles. Maar hij is nog wel echt jong . En klein. Hij kan nog niet staan in het diepe van het ondiepe bad. Mijn waterratje blijkt het toch ook niet zo snel op te pakken als verwacht. En het plezier in zwemmen is een stuk minder geworden. Toen ik hem vroeg of hij na zijn ABC-diploma nog verder zou willen zwemmen, zei hij resoluut, dan hij dat niet wil. Hopelijk komt het plezier weer terug. Hij was wel supertrots op het volgende stapje dat hij bereikte en het prachtige rode armbandje dat daar bij hoorde. Al heeft hij uiteindelijk maar een deel van dat watergen van mij, vind ik het al genoeg.
Met z´n kleine zusje, begin ik weer opnieuw en kan ik weer lekker knuffelzwemmen. Ik had in het begin even vrees dat ze geen waterratje zou zijn, omdat ze de eerste weken na de geboorte het badje verschrikkelijk vond. Maar na een maand of twee sloeg dat om en vindt er in de badkamer een groot waterballet plaats als ze in bad gaat. De proefles babyzwemmen vond ze inderdaad ook al geweldig en nu we een paar maanden bezig zijn, doen we haar geen groter plezier dan het zwembad in te gaan. Boven of onder water.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Reageer op dit artikel
reacties (0)