Ik ben leerkracht op een basisschool. Toen ik zwanger werd, leefde iedereen mee. Door combinatie van positieve factoren heb ik bijna negen maanden verlof gehad. Dus na negen maanden geen werk, waren de ouders natuurlijk nieuwsgierig hoe mij het werkende leven, naast een kind, me beviel. Hierdoor moest ik terugdenken aan hoe het was voor ik een kind had en aan hoe ik naar de wereld keek…
Ik weet nog toen ik zestien werd, dat je toen legaal mocht drinken. Nu is dat natuurlijk pas vanaf achttien jaar. Wat voelde ik me groot. Twee jaar later had ik eindexamen gedaan en ging ik studeren. Met het openbaar vervoer op pad, een ov-jaarkaart (gratis!) op zak en gaan. Geen reis was een probleem, ik kon toch overal gratis mee. Al gauw voelde je je dan helemaal thuis op je traject en kende je alternatieve routes om op je bestemming te komen. Samen met vriendinnen gingen we zomaar naar een stad
Een jaar later kreeg ik verkering. Dat werd vrij snel serieus omdat hij in Amerika ging studeren. Natuurlijk bezocht ik hem daar. In mijn eentje en nooit eerder gevlogen, ging ik naar Amerika. Wat vond ik dat stoer van mezelf en weer voelde ik me een stukje groter, wijzer worden.
Verkering werd een verloving en we trouwden. Opeens hoorde ik bij de getrouwde mensen en kon ik mee praten over een bruiloft plannen. We kochten ook samen ons eerste huisje. Ik studeerde af, ging werken en haalde mijn rijbewijs. Ik voelde me behoorlijk volwassen en dacht ik dat ik wist hoe de wereld in elkaar stak.
Op mijn werk kwam wel eens de vraag hoe ik dat toch deed met twintig kinderen. Dan lachte ik altijd en zei dat ik op mijn beurt me afvroeg hoe ouders dat deden met drie kinderen. Daar moesten zij dan ook om lachen.
Serieuze vraag
Maar nu ik zelf een kind heb, is mijn vraag eigenlijk serieus geworden. Zorgen dat je kind op tijd is afgeleverd op de opvang of bij de oppas, met alle spullen bij zich, is al bijna een hele baan. Vaak hoe meer ik haast heb, hoe minder snel het gaat. Daarna moet je door naar je werk, zonder vlekken in je kleren en ook nog een beetje presentabel. Eenmaal klaar met werken, dan gaat je baan als moeder weer verder: kind ophalen, eten koken, de was etc.
Als ouders vragen hoe het me bevalt, dan zeg ik dat ik dacht dat ik volwassen was... Ze lachen heel hartelijk en heten me welkom in het leven van een moeder.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Wytske Borst is getrouwd en is net moeder geworden van haar eerste kind. In het dagelijks leven is zij leerkracht op een basisschool. Naast haar werk vindt ze het leuk om met vriendinnen af te spreken en om spelletjes te doen. Af en toe is ze ook met iets creatiefs bezig voor in huis. Ze schrijft over de dingen die ze tegenkomt als vrouw en als moeder.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje