Als je eerste bevalling geen goede ervaring is geweest, dan kun je er behoorlijk tegenop zien als je moet bevallen van een tweede. "De nasleep van de eerste bevalling was zo heftig. Dit wilde ik niet weer meemaken."
"Mijn eerste bevalling was er een waar ik niet met een al te fijn gevoel op terugkijk. De weeën gingen vlot; in 6 uur tijd zat ik op 10 cm. Het persen echter ging heel moeizaam. Ik leek geen persweeën te hebben en moest het op eigen kracht doen. Na twee uur persen werd onze zoon uiteindelijk geboren met hulp van de vacuümpomp en een knip. Bij de tweede was ik bang voor herhaling. De nasleep van de eerste bevalling was zo heftig. Dit wilde ik niet weer meemaken. Na overleg met de verloskundige koos ik toch voor een thuisbevalling. Zij verzekerde me dat de kans op herhaling van een pompbevalling echt heel weinig voorkomt en dit geluid hoorde ik om me heen ook. Hoewel ik altijd heb geroepen dat ik NOOIT thuis zou willen bevallen, werd die wens alsmaar groter."
Gestript
Bij mijn eerste was ik bijna twee weken over tijd. Ik hoopte dat dit nu niet zou gebeuren want mijn schoonzus stapte twee weken na de uitgerekende datum in het huwelijksbootje. Hier wilde ik heel graag bij aanwezig zijn. Om die reden heb ik met 40 weken een voetreflexmassage gehad. De verloskundige heeft me ook proberen te strippen, maar het zat allemaal nog vrij dicht. Ik kreeg na de strippoging wel wat krampen en ik verloor mijn slijmprop. Door de eerste bevalling wist ik dat de slijmprop verliezen na het strippen niks hoefde te betekenen. Ik ben toen namelijk ook pas een week later bevallen."
Genieten
"Ook nu leek het weinig te doen en twee dagen later deden we weer een strippoging. Helaas deed dit weer niet veel dus ik besloot om het los te laten en van mijn zoontje te genieten. Die week ben ik nog naar de dierentuin, naar de stad en de speeltuin geweest. Ik voelde me eigenlijk beter dan voorheen, omdat ik maagbeschermers had gekregen tegen het maagzuur. Hierdoor had ik mijn nachtrust weer terug en dat was heerlijk."
Feestje in mijn buik
Inmiddels was ik 41 weken zwanger en ik werd weer onrustig. Een derde poging om te strippen haalde niks uit. Omdat ik heel graag bij de bruiloft wilde zijn, werd er gesproken over een inleiding. Ik wilde eigenlijk wel, maar iets in mij zei toch dat het beter was om nog even het weekend af te wachten. Dit heb ik gedaan en ik ging naar huis. Die vrijdagavond vroeg mijn moeder of we frietjes kwamen eten. Toen we weggingen pakte ze me vast en zei (voor de derde keer die week): "Succes meisje, als het vannacht begint!" Ik verzekerde haar dat dit niet het geval was, want de baby was nog flink aan het feesten in mijn buik. Niets wees erop dat de baby ging komen."
Filmpje gepost
Om 2:00 uur 's nachts poste ik nog een filmpje van mijn hevig bewegende buik. Hierbij plaatste ik de tekst:
‘Geniet nog even van dat getrappel in je buik’. Nou lieve mensen ik kan jullie vertellen: dit is weinig genieten. De ruimte is zo krap en toch meent ons meisje dat ze nog zomaar de sirtaki kan dansen.. Lief meisje, verlos me aub dit weekend, ik beloof dat ik je de eerste dagen dan niet meer los laat. #overtijdgaansucks #dikkebuik #bewegendmeisje #helemaalklaarmee”.
Daarna ben ik in slaap gevallen. Twee uur later werd ik wakker en ik moest naar de wc. Eenmaal terug in bed, had ik weer het gevoel dat ik moest. Ik had weleens gehoord dat dit een voorteken kon zijn, dus ik had stiekeme hoop. Om 4:15u heb ik mijn beste vriendin geappt dat ik dacht dat het begonnen was. Dat mijn darmen zich aan het legen waren en ik beginnende weeën leek te voelen. Ik sloot af met “Over een paar uur lach ik waarschijnlijk niet meer, maar nu ben ik ZO blij dat ons meisje gaat komen”. Eigenlijk snel na dat appje werd het menens."
Ineens ging het snel
"Om 4:30 uur heb ik mijn vriend wakker gemaakt. Ik besloot om 4:45 uur de verloskundige te bellen, omdat de weeën zo intens waren en ik het gevoel had dat het snel ging. Ik ging in bad liggen en om 5:15 uur arriveerde de verloskundige. Ze zag dat ik het zwaar had en controleerde meteen op hoeveel centimeter ik zat. Ik zat op 4 cm, maar ze besloot om even te voelen wat er na een volgende wee gebeurde. In haar ogen zag ik dat het serieus was, en ze zei meteen: ‘We kunnen maar beter gaan bellen’. Ik schoot in een wee door naar 7 centimeter en de heftigheid van de weeën ging heel snel.
Op dat moment kwam mijn schoonmoeder binnen, zij kwam ons zoontje ophalen en wenste me succes. In de tussentijd had ik mijn partner nog niet gezien. Die was bezig met alles klaarmaken voor de verloskundige en ons zoontje. Toen hij klaar was, voelde ik dat mijn lichaam het overnam. Ik riep dat ik het niet kon tegenhouden en besefte toen pas dat dat wellicht persweeën waren (die ik bij de eerste bevalling dus totaal niet had gehad). De verloskundige checkte en ik zat inderdaad op de 10 cm. Op dat moment om 6:05 uur ging de bel. Het was de fotograaf die godzijdank heel hard had gereden. Zij kwam met de camera in de aanslag binnen en ik hoorde mijn vriend nog rustig zeggen: 'Ze zit al op 10 cm’.
'Ik kon het niet meer tegenhouden'
"Ik wilde op dat moment schreeuwen, want ik voelde dat ik onze dochter niet meer tegen kon houden. Toen mijn vriend bovenkwam zei de verloskundige: ‘Pers maar mee, daar komt ze aan’. Ik zag mijn vriend verbaasd kijken en hij plofte snel naast me neer. Na een perswee werd onze dochter in 6:10 uur geboren. Ik was helemaal verbaasd en kon niet geloven dat het zo snel was gegaan.
Mijn beste vriendinnetje appte me om 7:00 uur terug wat de stand van zaken was en ik appte terug dat ze al geboren was. Dit was zo’n bizar mooi moment. Ik kijk nog steeds iedere dag met een positief gevoel terug op deze bevalling. Ook het thuis bevallen in ons eigen bed was zo’n intieme en fijne ervaring.
Zo'n bevalling gun ik iedereen
"Bevallen is nooit ‘fijn’, maar ik gun iedereen een bevalling als dit. Mensen die na een eerste vervelende bevalling bang zijn, wil ik ook echt dit verhaal meegeven. Natuurlijk zijn er geen garanties, maar het kan bij een tweede dus wel totaal anders lopen."
Jouw bevallingsverhaal delen?
Wil je jouw bevallingsverhaal ook met ons delen? Dat kan! Stuur je bevallingsverhaal via dit formulier in en wie weet wordt jouw verhaal binnenkort op BabyBytes.nl gepubliceerd.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Reageer op dit artikel
reacties (0)