Het is woensdagavond, voor de derde keer sluip ik het kamertje van mijn dochter binnen om haar speentje terug te geven. Ze kucht een beetje, maar gaat weer verder slapen. Een klein uurtje later, ik poets net mijn tanden... Uit mijn dochters kamertje komt gehoest en flink gehuil. Ik ren naar haar toe en hoor hoe ze als een zeehond hoest en paniekerig adem zoekt.
Paniek
Ik til haar uit bed, probeer haar te troosten en loop heen en weer tot ze rustiger wordt. Omdat ik het heel eng vond klinken en er niet gerust op ben, leg ik haar naast me in bed. Het duurt even maar ze valt in slaap. Tot een half uur later. We schrikken inmiddels allebei wakker van een kleintje die even helemaal geen adem lijkt te krijgen. Ze hoest de verschrikkelijke hoest en hapt naar adem. Overstuur en paniekerig huilt ze en elke ademteug klinkt raspend. Ik haal haar uit haar slaapzak die me nu ineens benauwend lijkt en doe haar een joggingbroek aan zodat ze niet kouvat. Ze blijft overstuur.
Huisartspost
Ondertussen belt mijn vriend de huisartsenpost. Ik blijf met haar rondlopen en bereid me voor om langs de huisartsenpost te rijden. Als ik met haar naar beneden ga, wordt ze weer rustig. Het duurt heel lang voor we iemand aan de lijn krijgen. Op de speaker beantwoorden we alle vragen over de situatie. Mijn dochter zit verdrietig maar rustig op mijn schoot. Uiteindelijk blijkt langskomen niet nodig, maar kunnen we terug bellen als het erger wordt. Er wordt beloofd dat een huisarts ons nog even terug zal bellen. Ik ga weer naar boven en hoop dat ze in slaap valt. Dat doet ze niet. Ze krijgt weer een aanval en ik krijg haar niet meer rustig. Ze is helemaal in paniek en ik ondertussen ook.
Geen paniek meer
Ik ga weer naar beneden en zeg tegen mijn vriend dat ik nu naar de huisartsenpost wil. Hij heeft ondertussen een huisarts aan de lijn. Alle symptomen wijzen op Pseudokroep, het verlossende woord. Een beetje honing, stomen in de badkamer en naar buiten, dat zal helpen, wordt gezegd. We proberen de eerste twee en warempel; ze wordt weer rustig. Die nacht gebeurt het nog twee keer, maar geen paniek meer bij ons. We weten wat het is en wat helpt. De honing vindt ze heerlijk.
Roerige nacht
Na een roerige nacht ga ik toch voor de zekerheid nog met haar naar de huisarts. Die constateert hetzelfde. Pseudokroep komt heel veel voor bij kindjes van haar leeftijd. Ze heeft nog een milde variant gehad, medicatie is niet nodig. Aldus de huisarts. Maar waarom wist ik niet dat dit kon gebeuren? Over koortsstuipen heb ik veel gelezen en gehoord, maar Pseudokroep. Nee. In al die mama tijdschriften en boeken en online nieuwsbrieven heb ik het nooit gezien. Of er overheen gelezen? Pas nu ik het heb meegemaakt hoor ik het wel om me heen. Mijn vriend bleek het vroeger ook te hebben gehad, het beste vriendje van mijn zoon enzovoorts. Maar wat had ik graag geweten wat het was en wat ik eraan kon doen op die woensdagavond....
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Krista woont samen met Marco, zoon Kay (2015), dochter Minte (2019) en hond Chico in een huis aan de rand van het bos. Ze werkt als Senior adviseur Huisvesting bij een zorginstelling. In haar vrije tijd schrijft zij graag zo veel en divers mogelijk; zowel boeken, als korte verhalen en leuke stukjes over het moederschap, kijk maar op kristavanderhulst.nl. Dansen is ook een grote hobby van haar evenals zwemmen, lezen, series kijken en wandelen door het bos. Krista is verslaafd aan lipbalsem, chocola en knuffelen met haar kinderen.
Mijn zoontje had dit met 7 maanden. Dit duurde zeker bijna 2 maanden.. waarvan 2 weken een ziekenhuis opname en verder moeten uitzieken en 2 x aan de antibiotica. Gun dit geen enkele kind, wat was ik bang.. gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Reageer op dit artikel
reacties (1) Stuur een bedankje