Als je een miskraam hebt, dan vallen al je dromen in duigen. Hoe confronterend is het dan als je voor controle bij de gynaecoloog in een wachtkamer komt te zitten vol zwangere vrouwen? 'Kunnen ze niet twee verschillende wachtkamers maken?’
“Het was de eerste keer dat ik zwanger was en kon het wel van de daken schreeuwen. Ik was zo ontzettend blij, zat echt al op die roze wolk. Ik was er vroeg bij om het iedereen te vertellen. Veel te vroeg, want ik vertelde het al voordat ik überhaupt een echo had gehad om te controleren of er een hartje klopte.”
Bloedverlies
“Dat deed het dus niet, daar kwam ik met negen weken zwangerschap achter. Van de een op de andere dag waren de typische zwangerschapssymptomen weg. Niet misselijk, geen pijn in mijn borsten. In die negende week verloor ik bloed. Dat werd steeds meer en uiteindelijk verloor ik het vruchtje.”
Afspraak bij de gynaecoloog
“De verloskundige adviseerde me om een afspraak te maken in het ziekenhuis om te controleren of mijn baarmoeder 'schoon’ was of dat er misschien nog resten waren achtergebleven. Dus maakte ik een afspraak bij de gynaecoloog.”
Wachtkamer
“Ik voelde me leeg en verdrietig toen ik naar het ziekenhuis ging. En dat gevoel werd alleen maar erger toen ik de wachtkamer betrad. Die zat vol met zwangere vrouwen! Zat ik daar met mijn miskraam tussen al die blije zwangeren... Het was fijn geweest als iemand me erop gewezen had wat me daar precies te wachten stond. Ik had er zelf ook niet bij stilgestaan.”
Tranen met tuiten gehuild
“Toen ik eenmaal aan de beurt was, kon ik mezelf niet groothouden en heb ik tranen met tuiten gehuild bij de gynaecoloog. Er zat ook nog een arts in opleiding bij... Het kon me op dat moment allemaal weinig meer schelen. Gelukkig bleek alles in orde te te zijn en ben ik snel het ziekenhuis uitgerend. Achteraf denk ik: ‘Kunnen ze niet twee verschillende wachtkamers maken: een voor de zwangere vrouwen en eentje voor de vrouwen met andere problemen. Ik bedoel: als je graag zwanger wilt zijn en het valt allemaal in duigen, dan is het toch extra cru als je tussen bolle buiken moet zitten? Of ben ik nu de enige die er zo over denkt?”
Deel jouw verhaal
Wil je jouw verhaal vertellen over jouw kinderwens, je relatie, je gezin, je werk? laat het ons weten via dit formulier. Als jet eventueel anoniem wilt vertellen, kun je dit heel simpel in het formulier aangeven.
Wil jij graag jouw verhaal over je bevalling, baby, vruchtbaarheidstraject of iets anders delen op BabyBytes? Dat kan via dit formulier. Wie weet staat jouw verhaal binnenkort (anoniem) op de site!
Helemaal mee eens. Kwam zelf geregeld in het ziekenhuis ivm onderzoeken, spoelen van eileiders, iui.
Super spannend allemaal. Zit je daar tussen de zwangere terwijl het jezelf niet lukt. Ik vond dit heel pijnlijk.
Nog pijnlijker vond ik dat bij ons in Corona tijd was en de zwangere vrouwen wel hun partner mochten meenemen. Maar voor fertiliteit mocht dit niet. Zit je daar alleen, zonder steun van je partner tussen de dolgelukkige stellen met bolle buiken.
nooit meegemaakt vanuit de kant van deze dame...maar wel gezeten op de gyn afdeling denkend..ja dan zit ik hier met mn dikke pens..misschien doe ik iemand wel heel veel verdriet.. Snap het heel goed om een kinderwens wachtkamer te maken...en een bolle buiken wachtkamer, maar dat zal praktisch lastig worden in de meeste ziekenhuizen gok ik..but where's a will...there's a way.
Hoogzwanger en bij de vk in de wachtkamer hetzelfde geboortekaartje zien als je zelf hebt uitgekozen...met de aankondiging van een overleden kindje erop... Ik kwam huilend haar spreekkamer binnen... En toch...moeten we alle confrontaties uit de weg gaan? Ik weet niet of dat echt nodig is... Ik snap de pijn...Maar hoort die ook niet bij het leven?
Herkenbaar! Ook trouwens toen ik teveel bloed verloor en naar het ziekenhuis moest voor een spoedcurretage. Dan kom je ook terecht op de verlosafdeling en zie je mama’s en papa’s met de maxi cosi komen en gaan..en zelf met lege handen de afdeling verlaten.
Reageer op dit artikel
reacties (4) Stuur een bedankje