Moedeloos van het lange wachten

In oktober was het dan eindelijk zo ver, na een jaar lang bezig te zijn geweest was ik dan eindelijk zwanger.

11 december kreeg ik de eerste echo, na eerst verteld te zijn dat er iets zit krijg ik na wat verder onderzoek te horen dat er toch niks zit. 

De wereld schuift op dat moment onder je voeten vandaan.

22 december gecurreteerd,  stuk weefsel afgenomen.

Een week later volgt de uitslag, het is niet goed en krijg te horen dat ik geen gewone zwangerschap had maar een mola.

Ik mag een half jaar niet zwanger worden en na 2 maanden wekelijks bloed geprikt te hebben, mag ik nu over na maandelijks.

Ineens lijkt iedereen om me heen wel zwanger, ik word er moedeloos van want ik zou het liefste ook weer opnieuw willen proberen.

Nu lijkt een half jaar ineens zolang.