Ik mis je *Ruben*

Schijn maar kleine ster,
wat ben jij oneindig ver
Als de zon is neergedaald,
nergens meer haar glans nog straalt
Dan schitter jij, vertrouwd en zacht
Een prachtig sterretje in de nacht.

Als tranen een trap konden vormen en ons verdriet een brug,
dan klommen we gauw omhoog en brachten ons sterretje weer bij ons terug.

Wanneer terugbrengen niet kan,
mogen we je iets vragen dan?
Als grote broer, ster en engel,
Pas op Lotte, Ruben en de kleine bengel.

Dikke knuffel,
We missen je!

Morgen alweer 6 jaar geleden heeft het zoontje van mijn man afscheid moeten nemen van het leven.
Naar bed gegaan en nooit meer wakker geworden.

Nu in verwachting van ons eerste gezamelijke kindje. Het blijkt het mannetje te zijn mooi, moeilijk en confronterend voor papa.
Zal hij lijken... zal hij het redden... zal hij...
Papa weet dat je broer een heel ander kindje zal zijn als jij. Ieder kindje is anders, maar ik snap papa ook.
De 10 maanden dat je leefde waren 10 prachtige en waardevolle maanden.
Papa weet wat het is om te verliezen wat je het meest lief hebt, maar als jij waken zal, vertrouwen wij erop dat de toekomt goedkomen zal.

We missen je knul!