Moordneigingen het is helaas nog een strafbaar delict
Even m'n hart luchten...
Ik heb een zogehete k*t weekend.
ML is op geeft les in de duitse Eifel aan motorrijder in de bergen. Vorig jaar ben ik mee geweest en het is super gezellig, maar ik rijd als ik zwanger ben geen motor.
Dus ja... al niet leuk...
De kinderen gaan elke vrijdag en om de week de zaterdag en zondag naar hun biologische (tja hoe noem je zo iemand... spermadonor?!). Dus juist dit weekend naar hun vader... Ja ook nog eens moeder-dag.
Enfin helemaal alleen.. Ik heb al een week geregeld harde buiken dus ik voel me geweldig.. NOT
Nu mailt die eikel vanmorgen... Heeft Lotte al de waterpokken gehad ( ja zo betrokken is hij dat hij dat weet.... dat was nog in de periode dat we samen waren)
Ik zei, ja uiteraard en ook na de leeftijd van 1 jaar, maar stuur even een foto van haar vlekjes..
Na veel ge-emmer stuurde hij een foto met mn dochter vol met blaasjes.. het leek het meeste op de 5e of 6e ziekte (weet het verschil niet zo goed, maar had nog geen koorts erbij). Ze voelde zich duidelijk ongemakkelijk en hij zei de dokter te gaan bellen...
Oké.. fysiek kan ik niet op m'n knieeën maar ik dook geestelijk op mijn knietjes, ik dacht dat er een wonder ging geschieden...
Ik zei mooi... ik zie je bij de dokter wel (afspraak in het convenant dat we beide in de gelegenheid worden gesteld om bij dokters afspraken te zijn).
Dag hoop... De sloerie waarmee hij al 2 jaar vreemd ging had net een laproscopisch onderzoekje gehad en hij ging de dokter bellen om te kijken wat het voor hij zou betekenen.
Wat mij betreft mag die infectie naar binnen slaan... Na een jaar dwingt ze nog altijd de kinderen mama tegen haar te zeggen en durft ze mij nog steeds niet onder ogen te komen. Dochterlief krijgt geen enkele hulp of ondersteuning tegen de jeuk en of ongemakken.. God wat ben ik blij dat ze morgen weer thuis komen.
reacties (0)