Je zoon is onhandelbaar

Je kent het wel... dat moeder gevoel. Er klopt iets niet en je hebt het gevoel dat je kindje anders is...
De eerste tijd verklaart men je voor gek want het is niet concreet of zichtbaar.
Nu is hij inmiddels 22 maanden en de signalen gaan razendsnel alle kanten op. Klachten van de crèche (vanaf dag 1 de afgelopen 10 maanden) en zijn biologische vader liegen er niet om.
Hij is moeilijk, staat op tafels, gooit met spullen, eten dramatisch, gooit spuugt schreeuwt en stampvoeten. Tja als je het zo op een rijtje zet lijkt het gewoon een onopgevoed kind waar je als buitenstaander gewoon strenger op moet reageren.
Maar.... thuis, bij mijn partner, ouders etc gebeuren deze dingen echter totaal niet. Hij is dan 100% normaal dacht ik...
Tot vandaag bleek. Van huis uit ben ik autistisch opgevoed ;-) we hadden 4 autisten in huis en de structuur lag zeer hoog.
Deze structuur heb ik onbewust ook toegepast op zoon lief. Thuis dus (overdreven) regelmaat en eenduidigheid.
Vanmorgen hadden we ons verslapen. Dus niet 10 min bij mama in bed, niet rustig aankleden maar behoorlijk vlot, niet aan tafel eten maar een boterham in de auto etc etc etc......
Omdat die extreme structuur er onbewust ingeslopen was zag ik niet in dat het niet kon. Hij deed wat ik van hem vroeg maar was stil (ik nog denken dat het aan het wakker maken lag, want ik maak hem NOOIT wakker).
Toen ik hem ging halen van de crèche was ik verbaasd en boos dat ze niet gebeld hadden. De boel was compleet geëscaleerd. Hij was veel gaan huilen, krijsen, gooide met spullen, stak vingers in zijn keel, sloeg met zijn hoofd tegen de muur etc... omdat ze hem nauwelijks konden handelen hem ze hem om toerbeurt geprobeerd te kalmeren. Iets wat absoluut af te raden is bij hem. Hij vind je aardig of niet, maar vertrouwen doet ie slechts een enkeling.
Hopeloos. Schuldig dat ik me voel, niet normaal. Ik had al een afspraak gemaakt bij de kinderarts omdat hij dit soort uitspattingen vaker elders leek te krijgen en dat onderbuik gevoel hè.
Hij is inmiddels weer kalm. Ligt in zijn bedje opgekruld in foetushouding in het hoekje van zijn ledikant. Een dag verloren en weer kennis en ervaring rijker.
Maar de opmerkingen dat hij maar moeilijk is en zeer dwars doen zeer. Dat is niet het kindje zoals wij of de vertrouwde personen om hem heen van hem zien ( daar valt zn biologische vader zeker niet onder, die biedt 0.0 structuur en straft frequent en fors).
Ik hoop dat we gehoord zullen worden door de kinderarts zodat hij evt naar een mkd kan en zn vader begeleiding kan krijgen.