Morgen ben je 1 week oud en je hebt nog niets anders gezien dan toeters en bellen..

Tranen stromen over mijn wangen.. mijn hart ligt in duizend stukjes..
Je bent bij ons maar ben je wel gezond? Dit blog gaat over ons meisje die we zaterdag in onze armen hebben mogen sluiten. Na verminderd leven is besloten om in te leiden met 40+3. De hele dag in het zkh gewacht want er was geen plek.. om 16.00 kregen we de keuze nu de vliezen breken en de boel vlot opwekken.. of morgenochtend starten. Na meerdere dagen ctgs was er duidelijk dat iets niet helemaal lekker ging daarbinnen. Jouw hartslag was te strak. We hebben gekozen voor inleiden op zaterdag en vijf uur later maakte jij jouw entree. Alles leek goed al kreunde je wel een beetje. Bij wisseling van de dienst had je het wat fris en zei de verpleegkundige ik vertrouw het niet helemaal.. We gaan eens goed kijken naar deze kleine meid. Voor we het wisten lag je op de NICU aan de beademing. Alles wat je niet wil voor een baby van een paar uur oud is jou overkomen. En nu ben je morgen een week oud.. inmiddels niet meer in ons ziekenhuis maar op de NICU in Maastricht want daar ben je per ambulance heen gereden op de dag dat er een watersnood werd voorspelt. Stelers op de NICU en wij ondertussen bezorgd om evacuatie en om jouw longetje want die is niet goed. Tot op heden weten de specialisten niet wat er is. De nieuwe rontgen en ct vandaag zijn gelukt, superfijn. Helaas werkt de gesocialiseerde arts vandaag niet en nooit in het weekend.. Weer afwachten maar dit keer is mama niet bij je in de nachten en lig jij daar en ik in het Ronald Mc Donald. Papa is almaar huis naar jouw broertjes die alleen een door hebben gezien net na je geboorte want toen waren er nog geen slangetjes en maskertjes te zien.. Ik ben zo dankbaar dat je er bent, maar ook ontzettend bang en verdrietig. Lieve allemaal ik schrijf dit van mij af omdat de afgelopen dagen zo zwaar zijn geweest en ik het even niet meer kan handelen. Over een uur ga ik haar weer vasthouden voeden en buidelen en geniet ik van dat ze er is.. maar nu nog even niet nu nog even tranen met tikten luiten huilen want het is niet meer tegen te houden. Onze roze wolk is niet zo roze en wat had ik dit graag anders gezien 🙏🏻