Als je je baby niet weg wilt brengen.. hoe ga je daar mee om?

Ik ben oude blogs aan het lezen, dus misschien een gekke reactie opeens. Ik hoop dat je al een werkende oplossing hebt gevonden! Maar heb je al gedacht aan gastouderopvang? Soms zijn er gastouders met een verpleegkunde achtergrond, je moet het net treffen. Vaak is er bij een speciale opvangvraag wel ruimte voor meerdere kennismakingsgesprekken om eem beter beeld te krijgen van iemand. Even goed opletten op ervaring en scholing, niveau 2 lijkt me niet zo handig in dit geval.

Het is moeilijk het blijft moeilijk. Als je echt nog niet wilt werken kun je altijd kijken of je ouderschapsverlof op kan nemen. Ik ben uiteindelijk, onbetaald, na mijn laatst bevalling pas na 4,5 of5 maand begonnen met werken. Ik had dus een paar weken onbetaald. Maar ik had die paar extra weken echt nodig. Daarna was voor het eerst werken ook wel zwaar maar ik kon het toch veel beter aan. Eventueel kun je ook kijken of zo iets mogelijk is.

Mag ik vragen hoe je het mkd ervaren hebt?

Als ik het zo lees en je reactie voelt het alsof het toch een drempel is waar je overheen moet omdat ze naar een medisch kdv zal moeten. Je zegt dat het bij jezelf ligt en dus zal je voor jezelf moeten kijken wat het probleem waar je tegenaan loopt dan is. Je kan zeggen dat je er geen moeite mee hebt maar diep van binnen misschien toch wel.

Voor nu is het van belang dat ze de juiste zorg krijgt en dat er direct ingegrepen kan worden mocht dat nodig zijn.

Ook een medisch kdv kijkt naar ontwikkelingslijnen van de kinderen en past zich daarop aan. Ze zal echt niet de enige zijn die wel op 'normaal' niveau kan mee komen en alleen wat medische zorg nodig hebt. Plus valt daar nu sws nog weinig over te vertellen omdat dat nog helemaal niet aan de orde is.

Je bent straks ook weer een maand verder. Is je kindje misschien ook een maand sterker. Onze dochter is direct na geboorte onverwacht naar de ic gegaan. Onvoldoende longrijping. Kwam wel goed maar ik was net een waakhond. En nog heb ik dat met haar en ze is bijna 4. Ik had toen een gastouder en die was zo lief. Ondanks dat voelde het niet goed dat ik haar weg bracht. Waarom, geen idee. Toch alles bij elkaar geraapt en het gedaan. Ik heb wat langer de wendagen gedaan. Daar werd ik rustiger van. De ideale tip heb ik niet, maar misschien ook een paar wendagen doen op de medische kdv. Het is zo moeilijk om je kindje weg te brengen. Je weet het alleen hoe het gaat door uit te proberen. II zag dat het leuk was voor m'n kind en dat het goed ging. Ik hoop dat het ook zo is bij jullie.

Heb je naar mijn link gekeken die ik eerder geplaatst heb, voor oppas? Zij hebben ook gewoon nannys, of je plaats een oproepje als.er nog geen aanbod is. Dan kan je kindje thuis blijven met de nanny bijvoorbeeld ipv naar het mkd.

Voor mij zou veiligheid op nr 1 staan. En jou baby is nu veiliger op een medisch kinderdagverblijf. Dat moet je onthouden. Ga des noods een paar keer langs zodat je je vertrouwd voelt met de leidsters. Het is toch een fijn gevoel dat als er iets mis gaat dat de leidsters weten hoe ze moeten handelen ?

En als je het echt niet kan loslaten dan kijken of je half jaar kan stoppen met werken zorgverlof oid

Wat geeft jou een beter gevoel bij de reguliere opvang? Is dat iets vertrouwds?

Zelf zou ik blij zijn dat ze hun grenzen aangeven en dat je baby in goede handen is op het medisch kdv. Maar er bestaat ook zoiets als ouderschapsverlof… dat zou ik inzetten en zelf voor je baby zorgen de komende maanden.

Wat is het verschil met regulier en medisch?

Of je haar nu links om of rechts om weg moet brengen... of is het iets van schaamte?

Je moet echt uit gaan zoeken waar dat gevoel vandaan komt. Pas dan kun je er iets mee.

Je zegt dat je hoopt dat in maart het noodplan vervalt en dat je kindje dan naar het reguliere kdv mag. Kan dat wel als ze dan een saturatiemeter draagt? Je moet het idee dat ze misschien in maart naar het reguliere kdv kan los gaan laten (evt met hulp psycholoog), want het gaat een klap worden als je kindje dan alsnog niet naar het reguliere kdv kan.

Weet je dat er heel veel vormen van rouw zijn? Het klinkt voor mij alsof je rouwt om het feit dat je kindje ziek is en daarmee afwijkt van 'de standaard'. Dat is een heel logisch gevoel. Laten we eerlijk zijn... we willen het liefst allemaal een gezond kind. Het lijkt mij heftig als je kind naar een medisch kdv moet, maar je kunt er nu niets aan veranderen. Dat stukje moet je gaan accepteren. Je weet niet hoe je kindje gaat ontwikkelen. Het is niet alleen de saturatiemeter, maar ook de schildklier ontbreekt (toch?). Dat heeft ook zo zijn gevolgen. Dan past een medisch kdv, hoe moeilijk ook, veel beter.

Probeer eens 'groene gedachten' te hebben. Bedenk bijvoorbeeld dat de hulp bij een medisch kdv heel goed is. Bedenk dat je kindje het daar fijn gaat hebben en in goede handen is. Weerleg de 'rode gedachten' zoals dat je het niet aankunt je kindje weg te brengen.

Veel succes!

Als het zo slecht voelt en dat begrijp ik volledig. Zou je het dan niet een beetje kunnen uitstellen? Ik bedoel ik snap dat je op een gegevem moment moet gaan werken, maar ze is maar 1x zo klein en zeker in haar geval zo kwetsbaar. Misschien zou het helpen als ze van de aparatuur af is en wat is aangesterkt en ouder is dat het voor jou wat beter voelt. Ik zou haar niet met zoveel pijn in mijn hart wegbrengen. Je bent het absoluut niet verplicht.